KTM 640 Duke II

SuperMotard of naked?

Wanneer men de Duke II voor het eerst ziet staan stelt eenieder zich dezelfde vraag: is het een naked bike of is het een supermotard? Wanneer men aan KTM denkt denkt men uiteraard onmiddellijk supermotard maar wanneer men de motor eens van dichterbij bekijkt zal je een aantal zaken zien die op een supermotard alles behalve standaard zijn: een electrische starter, een toerenteller en een setje spiegels zul je op een “die hard” supermotard ver moeten zoeken. Het watergekoelde 625cc mono cylinder blok levert 55pk/40kw bij 7500 toeren. De gehele motor is piekfijn afgewerkt, de WP mono shock veerunit springt onmiddellijk in het oog. Vooraan vinden we een WP vork terug met een enkele 320 mm schijf met 4 zuiger Brembo remklauw. Achter zit een 220 mm remschijf een 1 zuiger Brembo klauw. Onder het zadel vinden we twee aluminium dempers terug met een mooie in het oog springende uitlaatbocht.

Wanneer ik bij de dealer de sleuteltjes overhandigd krijg wordt me onmiddellijk héél erg duidelijk gemaakt dat deze motor de volgende weken nog intensief gebruikt moet worden en dat alle schade bij voorkeur vermeden moet worden. Mijn belofte dat ik er de grootste zorg voor zal dragen is blijkbaar niet erg overtuigend want ik krijg tijdens de volledige tijdsduur van de test een escorte mee op een R6. Ik was mij er niet van bewust dat mijn reputatie zo ver reikte. In de garage stond de motor klaar, warmgereden en al in de KTM fabriekskleuren “Adrenaline Orange” en een fors uitgevallen Oostenrijkse nummerplaat. Onmiddellijk springt het futuristisch ogend topkuipje met zijn twee koplampen in het oog samen met de zwarte 12 spaaks wielen.

Wanneer ik plaats neem op de Duke II valt meteen de hoge zit op, 90cm zadelhoogte steek je niet weg. Wanneer ik de motor start met een druk op de startknop (een kickstarter is ook nog aanwezig) voel ik de mono trillen tot in het stuur. Eerste wat mij opviel bij het vertrek was de enorme speling op het gashendel, echt hinderlijk. Het schakelen op de testmotor ging perfekt...niet te zwaar en erg precies, tijdens de duur van de test heb ik geen enkele keer misgeschakeld. Als we de weg oprijden voel je dat deze motor hoogtoerig bereden wil worden, onder de 4000 toeren zijn er merkbaar weinig paardjes thuis, als je daarboven de kraan opendraait gaat hij er als een speer vandoor. Op de grote wegen valt in de snelle bochten op dat de voorvork wel erg zacht staat waardoor de motor nogal dweilerig aanvoelt. Na een eindje grote wegen gereden te hebben zie ik de kans mooi een echte Belgische kasseistrook in te gaan, gas erop...in de kleine spiegels waar je ondanks de trillingen van de mono toch vrij veel in opvangt zie ik mijn “begeleider” met zijn R6 zijn koplampen alle richtingen uitgaan. Na enkele ogenblikken zit je op de 120 en dender je over de klinkers, de eerste vluchtheuvel wordt er teruggeschakeld naar zijn 2, maar reeds bij de tweede is het duidelijk dat remmen absoluut niet noodzakelijk is, gas erop en even rechtstaan op de nogal ver naar voren geplaatste steunen is genoeg...huize WP doet de rest. En de R6? Welke R6?

Bij een opeenvolgende reeks van bochten gekomen wordt het duidelijk dat de Duke zich erg in zijn sas voelt in vrij scherpe bochten die hoogtoerig in zijn twee genomen kunnen worden, echte scherpe 90 graden bochten zijn moeilijk te nemen, steeds zit ik te knoeien met mijn versnellingen: 1 is te hoogtoerig, 2 zit ik onder de powerband waarbij de motor steeds naar binnen lijkt te vallen. Over de remmen niets dan lof, vanaf het moment dat je het duiken van de voorkant gewend bent schrik je bij elke bocht hoe laat je kan remmen, de achterrem daarentegen lijkt wel bijna niet te werken, meerdere pogingen om het achterwiel te blokkeren hadden amper vertraging tot gevolg. Naast het kanaal gekomen was het tijd om de wheeliekwaliteiten te testen, puur op het gas in zijn 2e versnelling werd de voorkant enkel lichtjes, een aan-uit-aan ruk aan het gas stuurde het voorwiel dan wel richting hemel, mooi controleerbaar en dank zij de 140mm dempingsweg lijkt elke landing wel een zachte, in tegenstelling tot mijn supersport. Hier hadden we ook de kans om even door alle vijf versnellingen te gaan en toch een respectabele topsnelheid van 165 km/u op de tellers te zetten. Ook hier voelen we de uitstekende werking van de voorrem bij hogere snelheid, wanneer ik aan de eerstvolgende verkeerslichten even de remmen nog eens ten volle wil proberen komt het achterwiel spontaan van de grond, het drooggewicht van 145 kilo zal hier zeker een rol spelen.