Zoeken

Benelli Tornado Tre + MV Agusta F4 SPR

Pagina 6

6 oktober 2003
Inhoudsopgave
Benelli Tornado Tre + MV Agusta F4 SPR
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7
Pagina 8
Pagina 9
Pagina 10

De mening van Vincent

Tornado Tre_MV_SPR_6_1

Het valt nog niet mee, om deze motoren op hun waarde te beoordelen. Beide fietsen staan vanuit hun basis al op zo'n hoog niveau (waarbij de SPR er nog even gauw een dikke schep bovenop doet), dat een vergelijk met andere motoren op zijn zachtst gezegd lastig is, zo niet direct al scheef loopt. Maar evengoed, ondanks dat dit toch een beetje het topsegment is, blijven het natuurlijk nog steeds gewoon motorfietsen, en dienen zich dus ook zo te laten berijden en beoordelen. Dus leggen we het feit dat we hier met een ton aan motorgeweld (vergeet niet: de standaard Benelli kost omgerekend toch nog een dikke 44 duizend gulden) onderweg zijn even links en proberen tot een objectief oordeel te komen.

Tornado Tre_MV_SPR_6_2

De Benelli-ervaring komt in drie delen: Kijken, zitten en rijden; en in die volgorde. Allereerst is de motor uiterlijk al een plaatje; niet te vergelijken met welke motor dan ook. Uiteraard komt dit door de redelijk unieke benadering waar we alles al van weten; de nadruk op prestaties en aerodynamica waardoor -ook al lang bekend- de radiateur verhuisd is naar achter, de gewichtsverdeling en daarna eens een keer de luchthuishouding en pas dan het design. Natuurlijk zouden Italianen geen Italianen zijn als ze zelfs in deze volgorde er niet een plaatje van wisten te maken. Stap op en val vervolgens om. De zitpositie is -stilstaand- een beetje wennen. MTornado Tre_MV_SPR_6_3aar wat er vervolgens gebeurt maakt alles weer ruimschoots goed. Sleutel omdraaien, koppeling in (net als bij Suzuki is hier een anti-hufter schakelaar ingebouwd die zorgt dat je alleen kan starten met ingetrokken koppeling) en het ding komt met veel rumoer tot leven. Okee, er was gezegd dat de motor al enige duizenden kilometers achter een beurt aan loopt, maar wát een bak herrie maakt dat blok. Zonder al het overbodige gerammel en gekletter doet het geluid nog het meeste denken aan de oude luchtgekoelde zware motorfietsen van eind zeventiger, begin tachtiger jaren. Op de één of andere manier kun je horen dat er grote gaten in het blok zitten, waarin evenzo grote zuigers flink tekeer gaan, en alles ongedempt zodat elk draaiend onderdeel zijn eigen akoestische bijdrage aan het geheel geeft. Waanzinnig. En laat deze periode nou de laatste zijn waarin Benelli van zich liet spreken. Toeval? Maar als je denkt dat het daar ophoudt heb je het mis. Heel mis. De werkelijke sensatie komt namelijk pas als je rolt. Even nog afgezien van weggedrag, blokkarakteristiek of stuurvermogen, we hadden het immers nog over het geluid. De verschrikkelijke loei die bij acceleratie uit de airbox je helm indreunt is werkelijk onbeschrijfelijk. En niet te vergelijken met welke andere motor ook. Toegegeven, de huil uit de MV is ook bloedstollend, maar ten eerste komt die uit de uitlaat en heeft voornamelijk je omgeving daar wat aan, maar deze haalt het bij lange na niet bij de Benelli. En dat is een viercilinder, wat naar mijn bescheiden menig toch net wat minder bijzonder is.

Goed, terug naar de Tornado. Ziet er dus goed uit en maakt goed geluid (ooeeehhh...), maar dat zegt over de rijeigenschappen natuurlijk helemaal niks. Om kort te gaan: daar mankeert helemaal niks aan. Het kan voor een deel door de uitgekiende gewichtsverdeling komen; de kwaliteits-onderdelen rondom doen de rest. DTornado Tre_MV_SPR_6_4e fiets ligt misschien minder rotsvast op de weg dan de F4, maar is nog altijd mijlenver verwijderd van iets wat ook maar op gebrek aan stabiliteit of controle lijkt. Integendeel. Maar het ding is wel zo precies in te sturen en laat je ten allen tijde goed genoeg voelen wat er onder je gebeurt dat je binnen de kortste keren als een randdebiel aan het scheuren bent. Of het nou bekende of onbekende wegen zijn, of dat je per ongeluk een put of verkeersdrempel over het hoofd ziet (heel eenvoudig met de snelheden die je waarschijnlijk aan het doen bent), het maakt allemaal niks uit. Persoonlijk vond ik de situatie 'afslaan bij het stoplicht' een heel geschikte. Licht op groen, even stukje oversteken en kwak, in één keer plat en dwars en alweer uitaccelererend, nog voordat je buurman de juiste versnelling heeft gevonden. Dit alles bij elkaar zou al meer dan voldoende zijn om je een flinke tijd mee te vermaken, het duurt nog totdat je daadwerkelijk onderweg bent voordat je het allerlaatste cadeautje ontdekt: de Anti-hop koppeling. WTornado Tre_MV_SPR_6_5eer zo'n leuk dingetje wat vanuit de racerij is neergesijpeld naar de straatmotor. Zonder op technische details in te gaan houdt het in dat als je een beetje vlot (en lomp) terugschakelt het achterwiel niet gaat stuiteren. Dit gebeurt doordat de koppeling bij remmen op de motor een beetje doorslipt, waardoor het achterwiel dus niet ineens stilstaat. En daar kan je leuke dingen mee doen. Het betekent omgekeerd namelijk dat het achterwiel weldegelijk afgeremd wordt, maar niet blokkeert. Hierdoor gaat het hele spul dus -zolang het verschil tussen toeren van het blok en rijsnelheid groot genoeg is- heel gecontroleerd glijden. Dat is dan ook meteen het grote geheim achter de waanzinnige instuuracties van Rossi en consorten, en Benelli -ik dank ze op mijn blote knieën- heeft dit dus in deze fiets ingebouwd, dus nu kunnen we lekker thuis oefenen! En geloof me dat dát goed gaat. Klein puntje van kritiek is wel de nadrukkelijke aanwezigheid van het systeem. Telkens als het gas dicht gaat is het te voelen in het koppelingshendel, en bij terugschakelen wordt het nog erger, het lijkt wel alsof er iemand meerijdt die de koppeling ingetrokken houdt totdat hij (niet jij) bepaalt dat het wel weer kan. Kan me niet herinneren dat de koppeling van de Mille R (die dat ook heeft) zich zo liet gelden. Het went echter snel, en voor je het weet wil je niet anders (of verslik je je zodra je op een 'normale' motor stapt en sta je daar ook mee dwars. Heel vervelend als dat toevallig een F4 SPR is.

MV Agusta F4 SPR

Tornado Tre_MV_SPR_6_6

In wezen is de SPR het negatief van de Benelli. Zoals de Tornado uitblinkt in rijgemak en algeheel Hooliganisme, zo toegespitst is de F4. Wat heel vreemd is: in principe is de MV op alle vlakken de overtreffende trap en beter dan welke fiets dan ook (en makkelijk ook beter dan zijn stamvader, de standaard F4), dit vertaalt zich op straat in een veel kleiner inzetgebied. Juist doordat de motor zo getuned is en afgesteld op zo hard mogelijk een bocht door te jagen, is dat tegelijkertijd ongeveer het enige waar de fiets goed in is. Alles daarbuiten en het ding keert zich tegen je en bijt. Geméén.

Tornado Tre_MV_SPR_6_7Zolang je weet wat er komen gat en je je daarop voor kan bereiden, zoals op het circuit het geval is, en in de echte wereld ook op bekende wegen, is er geen betere fiets dan deze. Punt. Met absolute precisie kies je ruim van te voren over welke kiezel je heen wilt rijden en dat gebeurt dan ook, waarbij de vering je ook even laat weten hoe de kiezel voelt, hoe warm hij is en waar hij vandaan komt. Heb je het over feedback, dan heb je het over de SPR. In één vloeiende beweging rij je alle bekende routes af in een fractie van de tijd die het je op een andere motor kost. En daar zit 'm ook meteen de kneep; zodra je ook maar iets twijfelt, raakt het zootje in een knoop waar zelfs Zorba de Griek geen raad me zou weten. En dat is dus in principe bij elke fietser die je lijn onverwacht doet veranderen, elke weg die je niet uit je hoofd kent en kortweg elke bocht waar je niet met een bloedgang in kan sturen. Opritjes snelweg pikken is dus geen toffe bezigheid en het is te hopen dat niemand het je ziet proberen (eigenwijs als je bent), want er is welhaast geen beschamender moment dan iemand met een fiets van dertigduizend euro zo te zien stuntelen.

Tornado Tre_MV_SPR_6_8

Dan zijn dijken en vloeiende provinciale wegen toch meer geschikt, en ik kan me ook niet herinneren ooit eerder mijn afslag gemist te hebben omdat ik 'm niet meer zag. Ik kan redelijk kort blijven over de rest: Elk onderdeel is gewoon verbluffend. Goed, mooi, noem maar op, vul de vakjes in, A, B, C of D, maakt niks uit, elk superlatief is geschikt. Zo waanzinnig als het blok loopt, niet normaal meer (maar waarom, wáárom hebben ze nou zo'n oersaaie vier-in-lijn opstelling gekozen?). Nou beweren meerdere Italiaanse motoren een gooi te doen naar de titel "Ferrari op twee wielen", maar dichterbij dan dit zal ze niet lukken. Stiekem ook omdat dit ook in letterlijk zin het dichtste bij die titel komt, ook al is er van het oorspronkelijke plan (een tweewielige Ferrari) niet meer over dan de radiale klepopstelling, het blijft toch leuk om tegen de buurman te kunnen vertellen.

Tornado Tre_MV_SPR_6_9 Tornado Tre_MV_SPR_6_10

Beloof me nu één ding: kijk nóg eens naar de plaatjes. Toe maar, het mág. Veeg maar aan je mouw af, ik zal het tegen niemand zeggen. Conclusie: Ik had mezelf nog zo beloofd niet alleen maar laaiend te zijn over deze motoren. Dat ik eerlijk en objectief zou blijven en ze als elke ander motor zou beoordelen. Geloof me, dat heb ik ook naar eer en geweten gedaan. Probleem is alleen dat afgezien van wat details in de kantlijn dit gewoon hele goede fietsen zijn. Ik kan er ook niks aan doen. Ach, bekijk het zo: voor dergelijke bedragen verwacht je ook niks minder.