Test: Mash Dirt Track 6.5
We zeiden het al meteen nadat we afgelopen jaar met zowel de Dirt Track 50 als de Dirt Track 125 op pad waren geweest en niet alleen in positieve zin waren verrast door de stuureigenschappen van beide fietsen, maar ook door zeer positieve complimenten die werden uitgedeeld en waarbij opmerkelijk genoeg veel (ervaren) motorrijders geeneens in de gaten hadden dat een van die twee ‘maar’ een brommertje was. Een brommertje waarvan de begrenzer was verwijderd en dat dus 65 km/u topsnelheid had, dat dan weer wel en dat is hard genoeg om in zo’n beetje alle buitengebieden van Nederland de maximumsnelheid toch al met 5 km/u te overschrijden. Goed, na afloop van die test dus (lees hier anders nog maar het hele verhaal, het was en ge-wel-dig avontuur), stelden we bij terugkomst al dat Mash hier eigenlijk een dikkere versie van op de markt zou moeten brengen. Om een breder publiek aan te spreken. Et voilà, nog geen jaar later is de Dirt Track familie met de toevoeging van een 250 en een 6.5 van 2 naar 4 gezinsleden uitgebreid. En dat vinden wij een supergoede ontwikkeling.
Waar het grote gros van alle fabrikanten (zeg maar gerust, alle fabrikanten) zich in Europa met name richten op de ervaren motorrijder die momenteel al dik boven de 50 is, met premium modellen en bijbehorende prijskaartjes van minstens twintig ruggen, heeft Mash zijn pijlen gericht op de onderkant van de markt. En weet daarmee onder andere de zogenaamde slapende motorrijder te bereiken, die man of vrouw die wél het motorrijbewijs heeft maar er niks mee doet en met prijskaartjes van rond de 5 mille eerder over de streep te krijgen is dan met prijskaartjes die daar het viervoudige van zijn. Minstens zo belangrijk is echter dat Mash met haar kekke line-up met name ook de jeugd aanspreekt, die bromscooters met de Mocro maffia associeert en voor wie schakelbrommers helemaal je van het zijn. “De schakelbrommer is bij de jeugd weer helemaal populair aan het worden en daar heeft Mash op ingespeeld,” aldus Jan Ykema van Mash Benelux distributeur Moto Mondo het afgelopen jaar. En aangezien nog steeds geldt dat wie de jeugd heeft, straks voor een nieuwe generatie motorrijders heeft gezorgd, juichen wij dit initiatief van de Fransen met groot enthousiasme toe. Zeker als het er ook nog eens zo cool uitziet als deze Dirt Track.
Dat Mash meer dan de gevestigde orde nieuwe motorrijders weet te bereiken laten ook de verkoopcijfers zien. De Mash 125cc modellen zijn in Frankrijk sinds 2014 onafgebroken de meest verkochte motoren in het 125cc segment. Best knap voor een merk dat 10 jaar geleden nog geeneens bestond. Nu horen we je al denken: “Ja ja, dat zal wel, maar da’s de Franse markt en chauvinistisch als de Fransen zijn gaan die natuurlijk massaal voor een Frans product, net als dat iedereen daar in een Renault, Peugeot of Citroën rijdt,” maar dan nog. Mash werd in 2012 opgericht door het Franse SIMA (Société d’Importation de Moto et Accessoires), dat zich sinds 1976 bezighoudt met de import van een aantal motormerken, onderdelen en accessoires en dat een gat in de markt zag voor lichte betaalbare motoren met een hoog jaren ’60 en ’70 retro-gehalte, waarvan de Mash Seventy Five 125cc in 2012 de eerste aanzet gaf.
Zeven jaar na dato heeft Mash inmiddels meer dan 20 knetterleuke modellen op de markt gezet, met een cilinderinhoud variërend van 50 tot 400 cc, waarvan we er drie jaar geleden enkele reden op een eiland in de Middellandse zee waar Frans de voertaal is. Een jaar later lanceerde Mash de Family Side, ’s werelds enige in massaproductie gefabriceerde zijspan, en maakte daarmee met een prijskaartje van nét iets meer dan tienduizend euro zijspanrijden bereikbaar voor motorrijders met een smalle beurs. Om afgelopen jaar opnieuw een primeur in huis te hebben: ’s werelds eerste in massa geproduceerde Flat track motor voor de straat. Of beter gezegd: motor met Flat track looks, want in het Flat track racen is 19/19” de standaard wielenmaat, waar de Fransen bij de Dirt Track 6.5 als compromis voor 18/18” wielen zijn gegaan. Maar goed, die stomme Fransen waren daarmee Indian wel mooi voor.
Dat Mash in slechts 7 jaar tijd 20 modellen in het betaalbare segment (lees: onder de 6.000 euro) op de markt heeft gezet mag op z’n zachtst gezegd een knappe prestatie worden genoemd van Fréderic Fourgeaud, ondernemer en 100% Fransman die als hoge pief bij oliegigant Ipone zijn middelen aanwendde om het Franse Mash op de richten. Want ja, de productie van Mash vindt in China plaats, maar alle ontwikkeling wordt gewoon hier gedaan. Net als je smartphone, je televisie, je laptop, Tesla, zonnepanelen en bijna alle andere motormerken (inclusief BMW en KTM, om maar eens een paar andere Europeanen te noemen). Dus om nou te zeggen dat het uit China komt is wel erg kort door de bocht: Mash is net zo Chinees als de Chinees bij jou om de hoek, die weliswaar een Chinees uiterlijk heeft maar gewoon hier in Nederland geboren en getogen is.
Tot zover de geschiedenis van Mash Motors in een notendop, terug naar de Dirt Track 250 en Dirt Track 6.5, waarvan die laatste voor Mash het meest belangrijke model is. Het is namelijk het eerste model in een rij nieuwe modellen die de komende tijd op de markt zal worden gezet op basis van het nieuwe zesenhalf eencilinder motorblok. “We doen niet aan ellelang technisch- en marketinggeleuter, daar zit niemand tegenwoordig nog op te wachten en daar draait het bij Mash helemaal niet om,” begint Jan Ykema de presentatie van de Dirt Track 6.5 in het prachtige Vaals. “De nieuwe eencilinder heeft geen baanbrekende technologie, maar daar is de pret met rijden niet minder om.” En met de ervaring van ons Dirt Track 50-125 avontuur nog vers in het geheugen weten we inmiddels dat dát een waarheid is als een koe. Alsof je in het Land of Joy bent beland, dat idee. De luchtgekoelde 644 cc eencilinder, die z’n inhoud uit een boring x slag van 100 x 82 mm heeft gehaald, levert 40 pk bij 6.000 toeren en een koppel van 45,2 Nm bij 4.500 toeren per minuut en dat is meer dan genoeg om ook op de snelweg ’s lands maximum snelheid ruimschoots te kunnen overschrijden.
Vooruit, nog even wat technische blabla, voor wie tóch wat wil vertellen aan de bar. De 644cc eencilinder heeft een enkele bovenliggende nokkenas die de twee in- en twee uitlaatkleppen bedient. Benzine-injectie wordt verzorgd door Delphi, het merk dat onder andere ook Harley-Davidson tot z’n klanten mag rekenen. Net als de 125, de 250 en de 400 heeft ook de 6.5 een vijfversnellingsbak, die door een oldskool koppeling zonder antihop of slip-assist wordt bediend. Dat is minder leuk voor iemand die er de hele dag kriskras mee door Amsterdam (of elke andere willekeurige stad) rijden moet, maar wie heeft ooit verzonnen dat motorrijden gemakkelijk moet zijn? De 41 mm upside down voorvork is niet instelbaar, in tegenstelling tot de dubbele achtershocks waarvan de veervoorspanning kan worden aangepast. In het gespaakte voorwiel is een enkele 320 mm schijf met radiale (jawel!) 4-zuiger remklauw voorzien, het achterwiel wordt door middel van een 240 mm schijf met 2-zuiger remklauw afgeremd.
Wat design betreft is de Dirt Track 6.5 de evenknie van de Dirt 50, 125 en 250, die buiten de typeaanduiding amper uit elkaar te houden zijn. Vooruit, de 6.5 heeft een upside down voorvork waar bij de 250 een right side up voorvork met harmonicarubber is voorzien en de 250 heeft kleinere 17” wielen, maar buiten dat lijkt het alsof je naar een eeneiige tweeling kijkt. Pas als je van de ene op de andere overstapt merk je écht het verschil: de 250 is een heel stuk compacter en heeft daardoor ook een lagere zit. Ideaal voor de kleine motorrijders onder ons, hoewel ik met m’n 1.72 meter lengte ook op de 6.5 echt niet te klagen had. Sterker, de 6.5 lijkt me op het lijf geschreven te zijn, zo heerlijk ontspannen als de motor zit. Met een druk op de bekende startknop wordt de eencilinder tot leven gebracht en in z’n eentje is daar misschien weinig indrukwekkends aan te ontdekken, maar zet d’r – zoals in ons geval – een stuk of acht op een rij en het wordt al veel gezelliger. Kortom, trek je maten ook even over de streep.
De route die MotoMondo voor ons heeft uitgezet duikt via het leukste deel van de Mergellandroute België in waar we het kwalitatief hoogwaardige Nederlandse asfalt inruilen voor asfalt van… nou ja, een ieder die deze eeuw nog in België is geweest weet wat we bedoelen. En dat niet alleen, de paden zijn bij tijd en wijle behoorlijk smal met haarspelden van het niveau krukspeld in je haar, maar dat deert de Dirt Track 6.5 helemaal niets. Dankzij de hefboomwerking van het brede stuur kan de 6.5 met speels gemak van het ene op het andere oor worden gelegd, hoewel daar wel een kleine kanttekening moet worden geplaatst. Mash heeft voor de 6.5 gekozen voor Kenda (zoals ze in Brabant zeggen: kende da, da Kenda) banden met Flat track profiel in 18” maat en dat ziet er weliswaar supercool uit, maar hebben exact hetzelfde onwennige gevoel als offroad noppenbanden op straat. D’r is mee te leven en eenmaal gewend weet je misschien niet anders meer, maar dat onzekere gevoel dat de motor de bocht in wil vallen is in het begin echt wel wennen. En zoals mij vroeger al is geleerd: “als ’t onwennig aanvoelt dan hedde nie hard genoeg ingestuurd.”
Maar toch, de banden op de Dirt Track 250 hebben een soortgelijk Flat track profiel, maar hebben minder ruimte tussen de blokken en zijn daarnaast in 17” formaat en hadden totaal geen last van dat vreemde gevoel met insturen. Dat maakt dat de 250 veel meer de gooi-en-smijt machine van de twee is (waarbij we moeten aantekenen dat buiten dat wennen aan de banden de 6.5 al een superlekkere gooi-en-smijt fiets is). Van de twee zou de 250 dan ook mijn voorkeur hebben wanneer er onverhard zou moeten worden gestuurd, wat het des te jammer maakt dat in tegenstelling tot de 6.5 bij de 250 het ABS niet uitschakelbaar is. Dat buiten het feit dat met 17” wielen je offroad en op een Flat track baan je met 17” wielen eigenlijk niks te zoeken hebt.
Eenmaal aan die emm… bijzondere stuureigenschappen van de Kenda banden gewend rijdt de Dirt Track 6.5 haast als vanzelf. De fiets gaat er nog best rap vandoor en wil je met een beetje koppeling nog op een aardige wheelie trakteren, maar verwacht van 40 pk geen wonderen. Ook hadden we geen last van overmatige trillingen, buiten dan de spiegels waar je amper iets in kunt zien, maar een kniesoor die daar over zeurt. Ook viel er niets af te dingen op de Delphi benzine-injectie, evenals de versnellingsbak die ook zonder koppeling en zonder Quickshift Assist Pro (of hoe ze het tegenwoordig allemaal noemen) probleemloos te schakelen is. Om het lijstje verder af te werken: de remmen doen gewoon wat je ervan verwachten mag, het enige echt jammere is dat het hendel niet instelbaar is, de voetrem levert ook nog best wat vertraging op, maar minstens zo leuk is dat er best wat gevoel in de rempedaal zit, waardoor je met ABS uit heerlijk kunt gaan spelen. Het zadel heeft op zich een prima zit, maar in hoeverre je hiermee naar St. Tropez zou kunnen rijden zijn we nog niet over uit. Los van de vraag of je datüberhauptwel zou moeten willen. Voor wie daarentegen op zondagochtend lekker een paar uurtjes sturen wil is er weinig reden tot klagen en zeg nou eerlijk, dat is toch precies waarvoor deze Dirt Track 6.5 is bedoeld?
Een jaar na de lancering van de Dirt Track 50 en Dirt Track 125 heeft Mash de kekke Flat track familie met nog eens twee modellen uitgebreid: de Dirt Track 250 en Dirt Track 6.5, waarvan de laatste nu al als een nieuwe mijlpaal van het nog jonge Franse merk kan worden gezien. De Dirt Track 6.5 is het eerste model in de Mash’ line-up dat wordt aangedreven door de nieuwe 40 pk 644cc eencilinder, die in de toekomst ook in andere modellen terug te vinden zal zijn.
Met de Dirt Track 6.5 heeft Mash een belangrijke stap gezet in de jacht op een breder publiek en na met zowel de 6.5 als de 250 heerlijk door Nederlands en Belgisch Limburg te hebben gestuurd zijn we ervan overtuigd dat de toekomst van het Franse merk zonnig zal zijn. De Dirt Track 6.5 is het levende bewijs dat motoren echt niet gecompliceerd hoeven te zijn. Twee wielen, een stuur, een zadel en een blok, meer dan dat heb je niet nodig om even heerlijk uit te kunnen waaien.
Tel daarbij op dat de Dirt Track familie echt kek is om te zien en ook nog eens superbetaalbaar is – als je 7.000 euro op tafel legt voor de Dirt Track 6.5 krijg je van je dealer zelfs nog een paar euro terug – en we zouden echt niet weten waarom dit niet succesvol zou zijn. De Dirt Track 6.5 is Ducati’s Land of Joy, maar dan voor een betaalbare prijs.