Test: BMW K 1200 R

Vlekken

'Als ik het zelf zou moeten beoordelen had ik mezelf aan de kant gezet. Dan maar niet thuiskomen, dit is gekkenwerk. En tegelijkertijd wil ik gewoon verschrikkelijk graag dat dit ritje zo snel mogelijk over is. Laat het alsjeblieft een beetje opschieten, dan kan ik thuis mijn bed in, weet ik zeker dat me niks meer overkomt. En het begon allemaal zo lekker. Ik had inmiddels al wat kilometers gemaakt met de K1200 R en zat me dan ook verschrikkelijk te vermaken. Net als bij de 1200S eerder dit jaar, die me toen echt volledig verrast had - was het met deze R niet anders. Bruut veel vermogen, ongekende handling en dan het hele pakket aan bonussen als het EVO-ABS, elektronisch verstelbare vering en zo nog een paar zaken. Wát een sportfiets en nog steeds een BMW. Dat was het dan ook niet, over de motor niks dan lof. Maar zelfs dat kon me in dit geval niet beschermen tegen een miserabel gevoel zoals ik naar mijn weten niet eerder meegemaakt heb. Die klotetandarts ook, nou ben ik al niet iemand die bij het minste of geringste aan de bel trekt, dat is bijvoorbeeld achterliggende reden dat ik mijn huisarts werkelijk al jaren niet meer gezien heb - maar als ik dus eens bel is het redelijk serieus. Bovendien is het niet de eerste keer dat een daverend gat in mijn kies me af en toe werkelijk vlekken laat zien dus ook het gevoel is niet nieuw en dan nog gewoon vrolijk een afspraak voor een maand later maken... Die pijn is echter nu zo erg niet meer, maar of ik daar gelukkiger van word weet ik niet. Ik heb op aandringen, voor mijn vertrek uit Lier, toch maar twee aspirines ingenomen tegen de pijnscheuten. Ik heb me laten overtuigen dat die net zo of niet nog gevaarlijker zijn in combinatie met overig verkeer, vreemde stuurbewegingen als reactie op de pijn en dergelijke. Mijn bezwaar blijkt echter ook evengoed op te gaan, ik ben dankzij die pijnstillers gelijk zo suf als een aap. Het grootste bezwaar is echter dat ik altijd ook zo'n 'wattige' kijk op de wereld krijg. Alsof mijn holtes volzitten, ik net wakker wordt uit een veel te diepe slaap en ook nog eens een paar klappen op mijn ogen heb gehad. Dat kijkt niet fijn, maar inmiddels is daar weinig anders meer aan te doen dan de werking van de pijnstillers uit te zitten. Laat dat dan alsjeblieft thuis zijn.

Mannenmotor Voor het aantal strekkende meters is die 1200 misschien niet eens zó duur... Met een totale lengte van 222 centimeter, waarvan een wielbasis van een astronomische 1571 mm (mijn eigen motortje heeft er 1345, toegegeven óók een uiterste, maar tegenwoordig niet eens echt vreemd meer), een totaalgewicht van 237 kilo en als belangrijkste welgeteld 120 gemeten paarden (én een koppel van 91 Nm) aan de kraan kunnen we met recht spreken van een mannenmotor. Of tenminste' niet voor mietjes. Maar wát een beest staat er dan ook voor je. Eigenlijk is deze R uitvoering behalve wat details grotendeels gelijk aan de S die we eerder al aan de tand hebben mogen voelen, maar kijk nou gewoon eens: wát een verschil! Waar de S nog iets ingetogens uitstraalde, een moeilijk te bevatten chique of eenvoudiger gezegd 'toch weer een BMW maar dan met sportieve aspiraties' heeft de fabriek met het verwijderen van de kuip ook al haar schroom een rotschop gegeven en kwam met het monster wat we nu voor ons zien. Een gedrocht, maar een om in te lijsten. Toegegeven, het is even wennen, maar daarna valt de styling des te meer op. Tot in de details is overal aan gedacht. Lijkt het van een afstand nog of de motor zo is weggeplukt uit een Alien, Terminator of Judge Dredd film, kom je dichterbij dan zie je dat er niks neppigs aan is; het is allemaal echt en het is allemaal functioneel. Het is alleen wat nonconformistisch, kan gebeuren toch?