Test: BMW K 1200 R

Escalatie

Comfort valt op de BMW trouwens ver te zoeken. Op de Noordkaap bijvoorbeeld, of juist die andere Kaap, Kaap de Goede Hoop. En dan waarschijnlijk nog binnen dezelfde week ook. Was dat eerder bij de S al duidelijk geworden - behalve een teveel aan koffie en héél af en toe een tekort aan benzine was er zelfs in de stromende regen geen houden aan - werd ik door mijn toergenote niet tot de orde geroepen dan had ik die dag mijn rondje Nederland wel afgemaakt. Bij de R is het al niet minder. Sterker nog, met een beetje pech is de R nog een stukje comfortabeler. Veel verschil is er niet, maar het stuurtje is toch nét even wat anders, wat rechter, terwijl het minimale kuipruitje (niet de standaard uitvoering overigens) verbazingwekkend goed zijn werk doet. Samen maken deze twee factoren dat je net niet continu het gevoel hebt een record te willen zetten maar evengoed het zadel en het rijwielgedeelte (momentje, straks meer) zijn wel identiek aan de S en dus per definitie al niet te versmaden. Gecombineerd met stuur en ruitje dus goed voor urenlang relaxed rijden op een gemiddelde wat een rondje EU binnen een midweek doet vallen. Zo is 'even op en neer' naar de diepere delen van Limburg en terug voor een testbanksessie niet bepaald mijn favoriete bezigheid en op zich al genoeg om me tegen te staan, laat staan daags nadien gevolgd door 'even op en neer' naar de betere wijken van Antwerpen'Leuk rijden is in mijn boek toch iets anders. Desondanks legde ik deze ritjes op de K fluitend af, zelfs met een soort van weemoed als ik weer eens 'nu al?' mijn doel bereikt had. Krap 1000 kilometer in een weekend? Deze motor vraagt méér!

Wat bezielde me eigenlijk om deze route te nemen? Als ik eerlijk ben weet ik het wel, maar ergens kan ik het ineens niet echt slim meer vinden. Al bij vertrek stond het benzinepeil redelijk laag, maar held als ik ben maakte ik me daar nog even weinig zorgen om. Ik was immers met de 1200R en die is uitgerust met een redelijk exacte benzinemeter en, nog belangrijker, een terugtellende tripmeter die al even exact is. En volgens dat metertje was er nog zeker tachtig kilometer niks aan de hand. Ik zou toch zeker tussen mijn vertrekadres en de snelweg wel een benzinepomp vinden? En jawel, die pompen zijn er wel, zelfs nog ruimschoots voor de snelweg. Dat had ik ook al verzonnen; tussen Antwerpen en de Nederlandse grens kon ik me zo snel geen pomp herinneren, dus moest het wel voor de snelweg gebeuren. Alleen, kennelijk werkt het betaalsysteem in België anders, want op geen enkele manier wordt me mogelijk gemaakt te tanken. Niet met mijn pin, niet met mijn creditcard (en die wil ik niet eens gebruiken, daar staat nog voldoende op open), niks. Oh wat ben ik blij dat het zondag is, dan is er tenminste niks open' Ergens geld pinnen? Ook geen goed idee, aangezien je daarmee niks uithaalt

Volgende dan maar. Oh wat moet ik trouwens nodig naar de WC. En jawel hoor, daar heb je het al: de oprit van de snelweg. Nu heb ik echt een probleem, want blijven rijden en zoeken naar een pomp lijkt me geen goed plan meer aangezien die al even goed zullen werken met digitale betaling en van die tachtig resterende kilometers is inmiddels al een stuk minder over. Toch doorrijden maar en onderweg verzinnen' als ik daar nog toe in staat ben, ik begin me inmiddels knap miserabel te voelen. Als ik me goed herinner heb ik hier ooit met mijn vader ergens naar een pomp gezocht. Ook met een redelijk lege tank' als ik nog nog zou weten waar dat was. Ach nee, dat was in een of andere industriewijk ergens ten noordoosten van het Sportpaleis. Als ik die al vinden zou dan sta ik nog, die zal ongetwijfeld ook onbemand zijn nu' Hmm... 

Duidelijk zichtbaar: het koppelingshuis. Dat steekt nogal uit en dat merk je elke keer als je je voeten neerzet... De hydraulische leiding telt daar niet zo zwaar aan mee, maar zit er toch een beetje "tegenaan geplakt" wat het er wél nog erger uit doet zien...