Test: Cagiva Navigator 1000

Lekker anders, lekker fris

Genoeg gepraat over uiterlijke schoonheden en beperkingen, het gaat bij een motor (naast het uiterlijk) nog altijd over het innerlijk. Was het uiterlijk al lekker anders, qua rijeigenschappen is het eigenlijk precies hetzelfde. De motor stuurt bizar gemakkelijk en zonder dat je het door hebt rij je al heel erg snel extreme hellingshoeken. Het was trouwens opmerkelijk hoe lovend iedereen binnen de redactie was nadat men van deze motor af was gestapt. Dat op zich is al een pluspunt natuurlijk. Het enige waar je in het begin aan moet wennen zijn de voetsteunen, waarmee de motor zijn oorspronkelijke (offroad) roots verraad. In plaats van gebruikelijke aluminium steunen is deze Navigator voorzien van stalen steunen (die je ook op enduro of crossmotoren ziet), voorzien van een rubberen zool.

Nu zie ik je denken: daar is op zich toch niets vreemds aan? Dat klopt, totdat je de voetsteunen aan de grond rijdt. Dat gebeurt sneller dan je denkt: alle Motorfreaks testpiloten deden dat al in de eerste de beste fatsoenlijke bocht. J
tanken van de navigator is een verhaal apart. Om de motor meer een enduro look te geven heeft men twee tankdoppen toegepast. Eigenzinnig, ja. Practisch, nee. Omdat de tank uit twee segmenten bestaat. Het linker en het rechter segment moet dus ook apart worden afgetankt. Even vlug bijvullen is er dus niet bij. De Navigator valt met een verbruik van 1:14 trouwens aardig in de categorie zuipschuiten, maar dankzij de tankinhoud van 20 liter heb je nog altijd een actieradius van ruim 250 km. e verwacht dan een schraapgeluid te horen, maar in plaats daarvan voel je de rubberen steun over het asfalt bewegen, wat (zeker de eerste keer) een vreemde gewaarwording is. Persoonlijk zou ik dan ook meteen deze voetsteunen vervangen voor normale steunen, want het gemak waarmee je de motor op een oor legt maakt dat je niet lang van deze rubberen versie zult genieten. (Tenzij je geniet van de geur van verbrandend rubber, natuurlijk.)

Comfortabel
De vering van de Navigator doet precies datgene wat je ervan zou mogen verwachten. Hij is lekker comfortabel, zonder dat de motor aan stabiliteit heeft ingeboet. Tenminste, als je niet harder rijdt dan zo"n 160 km/u. Daarboven wordt de motor erg licht op het voorwiel, zo licht dat je zonder problemen het stuur van links naar rechts kunt trekken, waarbij je het voorwiel als het ware over het asfalt trekt. Nu kan ik me voorstellen dat dit iets is wat je niet alle dagen zult doen. Ik raad het dan ook niemand aan (Don"t try this at home, kids), maar toch. Vreemd genoeg merkten we bij de Xtra Raptor precies hetzelfde probleem op, zij het bij een andere snelheid. Ook is de motor erg zijwindgevoelig, maar daarbij moeten we wel aantekenen dat de afgelopen zomer duidelijk in het teken stond van winderigheid.

Lekker soepel
Kijken we naar het motorische gedeelte van de Navigator, dan hebben we absoluut geen reden tot klagen. Met 95 pk heeft Cagiva een kleine twintig paarden ingewisseld voor meer trekkracht bij lage toeren. De injectie doet zijn werk onopvallend goed en heeft dan ook geen aan/uit karakter. De motor laat zich afknijpen tot iets meer dan 1500 tpm in de zesde versnelling. Geef vervolgens gas en de motor neemt zonder horten of stoten op, waarbij het einde pas in zicht komt als de teller de 200 km/u al ruim is gepasseerd. Wij wisten een snelheid van 240 km/u op de teller te noteren, waarbij de motor nog niet aan het einde van zijn latijn was.

 Idiot proof
Hoe meer je met de Navigator aan het spelen bent, des te meer het opvalt hoe idiot proof deze motor is. Vergelijk alleen al de vermogensafgifte eens met de oorspronkelijke TL-configuratie, die destijds te boek stond als een katje dat niet zonder handschoenen aangepakt moest worden. Natuurlijk, ten opzicht van die TL is het blok aardig gesmoord, maar nog steeds heeft deze Navigator een kleine 100 paarden ter beschikking. Alleen zijn het ditmaal geen vurige hengsten, maar paarden die uit je hand eten. Sterker nog, dit is zo"n motor waarbij je zelf als rijder nog marge over hebt in plaats van andersom.

Stille Willie
Het geluid wat uit de dubbele einddempers klinkt is net als het motorkarakter, onopvallend dus. De roffel heeft meer weg van een stille Willie, maar vreemd genoeg is dat niet eens een gemis. Sterker nog, ik zou er juist vreemd van opkijken als hier harde noten zouden worden geblazen.