Reisje Zuid Schotland en Northumberland

Liefhebberijen

Na Irvine moest ik richting Glasgow om het noordelijke deel van de westkust te kunnen volgen. Dan merk je toch aan het verkeer en de stoplichten dat je weer in een grote stad bent, zo snel mogelijk ben ik over de Erskine Bridge richting Loch Lomond gereden. Zoals gezegd, het was mooi weer, het was zondagmiddag, dus het leek erop alsof de hele bevolking van Glasgow verpozing zocht aan de 'shores of Loch Lomond'. Vanaf ongeveer het midden van het loch tot in Glasgow stond een lange file van mensen die terug wilden. Gelukkig reed ik de ander kant op en had dat gedeelte van de weg bijna voor mijzelf. Wel heel veel motorrijders. En het is een goede eigenschap van de Schotse automobilisten om zoveel mogelijk links te rijden waardoor de motorrijders de gelegenheid krijgen om op dezelfde weghelft in te halen. Hoe groeten de motorrijders elkaar nou in de UK? Eigenlijk op diverse manieren, of door het opsteken van de hand; of met een kort, maar duidelijk, knikje van het hoofd naar voren, naar boven of naar opzij.

Oud en nieuw
Nadat ik een stuk langs Loch Lomond had gereden ben ik afgeslagen richting Inveraray, tenslotte wilde ik terug naar de kust. Toen naar het zuiden, langs Loch Fyne, richting Lochgilphead om de kustweg richting Oban op te pakken. En dat is nou echt een weg die aangelegd is voor motorrijders, al zwierend en zwaaiend door de bochten rijd je noordwaarts. Wat een ontzettend leuke weg is dat om te rijden. Vlak voor Oban ben ik nog het schiereiland naar Seil gereden over een erg smalle bochtige weg. Omdat, zo was mij verteld, hier de eb en vloed werking van de zee erg groot en goed te bekijken is. Het verschil tussen eb en vloed bedraagt hier zo'n vijf meter en de stroomsnelheid tussen sommige eilanden door bereikt de 15 knopen (28 km/h).

Op het uiterste puntje van Seil stond ineens een hele oude Sunbeam motorfiets in goede staat. Op het geluid van mijn motorfiets kwamen onmiddellijk een man en vrouw naar buiten waar mee ik aan de praat raakte. Zijn beroep was het herstellen van klassieke motorfietsen en hij vertelde mij dat deze Sunbeam uit 1930 kwam. Binnen had hij nog een race model staan uit 1932. Ik ben meegelopen naar zijn werkplaats en daar lag van alles (voornamelijk uit elkaar) wat maar met oude motorfietsen te maken had. Alles wat kapot was aan een antieke motorfiets en niet meer te koop was maakte hij zelf, van krukas tot kleppen aan toe. Het was erg leuk om met hem over oude fietsen te praten en ervan te leren. Hij zei:'Het is een hobby, ik zal er nooit rijk van worden, maar ik woon hier. Wat kan ik meer wensen?' En gelijk had hij, wat een fantastische plaats om te wonen.