Superbikes: het oordeel van..

Els Esseling

Honda Fireblade
De Honda was op straat helemaal in zijn sas, een heerlijke fiets om mee te sturen en een heerlijke fiets om op te zitten. Ik heb zelf een 600 en het vertrouwende gevoel kwam helemaal boven.Deze honda heeft meer pit gekregen dan zijn voorgangers, het degelijke vertrouwde kantje is eraf. De power is verassend pittig, met de sprints op staat wint deze Honda het, soms nog met gemak, van de andere fietsen. Die trouwe brave hond van vroeger is een beetje stout geworden met een hoger grom gehalte en meer pit. We werden positief verrast op straat, maar op het circuit lijkt deze Honda het niet te winnen van de Kawasaki en de Duc. De vering is standaard helaas wat aan de zachte kant, waardoor deze fiets het op het circuit niet goed deed.De meningen over het uiterlijk liepen uiteen, maar over de rijeigenschappen waren we het allemaal eens. Wat een super leuke fiets heeft Honda van die Blade gemaakt!

Ducati 1098 S
In tegenstelling tot de andere fietsen blinkt de Ducati uit in zijn zit. Werkelijk heerlijk. Met de knieën in de holtes van de kuip geperst past het allemaal precies. Schakelen gaat met deze Duc super scherp. Snel, direct en geruisloos.
Ook het zonder koppeling van versnelling wisselen gaat verschrikkelijk soepel, zonder af gestraft te worden. Lomp terugschakelen kan je gewoon doen bij deze vette blinkende Duc. Hij heeft een hele prettige versnellingbak. De remmen van de Ducati zijn ongeloofelijk goed. Voor op straat zijn de remmen misschien iets té scherp, in een schrikreactie zou je je wel eens makkelijk onderuit kunnen remmen. Daar staat evengoed een superdoseerbare bediening en ongekende feedback tegenover. Het schakelpookje ligt voor de wat klein-voetigen onder ons, wat ver weg. Als vrouw zijnde kan ik vanuit de step niet schakelen en moet ik mijn voet in zijn geheel van het stepje halen om te kunnen schakelen. Als het buiten wat koud is, heeft de Duc er moeite mee om op te staan, wat soms wat lastig is. Die koude start duurt even en sta je toch met gekruiste vingers ‘doet ie het of doet ie het niet’ te prevelen. Maar na verloop van tijd hoor je de fiets heerlijk brommen en brullen. Net wat je zelf wilt! Verder heeft de fiets nogal de neiging snel de bocht in te vallen, wat in het begin zeker erg wennen is. Ik wil er eigenlijk niet eens over beginnen:  de spiegels. Echt niet geschikt voor het straatwerk, want je ziet helemaal niets. In plaats van je elleboog in te trekken, kan je beter je hele arm optillen.

Suzuki GSX-R 1000
De zithouding van de Soes voelt perfect. Wel een tikkeltje breed, waardoor hij voor een klein meisje als ik, aardig log overkomt. De verhouding clipons-steps-zitje is erg goed, wat die logheid weer een beetje compenseert. Het stuurgedrag is alles behalve log. Hij voelt in de bochten erg lekker en vloeiend aan. Geen heftige afstrafingen of bewegingen in het blok. Echt super vloeiend. Je start en… wauw wat een sound heeft die Soes! Die super mooie Akra’s doen hun werk goed! De windbescherming is door het hoge ruitje helemaal top. Door dit heerlijk soepele blok en het fantastische geluid in combinatie met dat windstille ruitje heb je totaal niet het idee dat je zomaar ineens 200km/u of meer rijdt. De verschillende standen van de injectie zijn zeer goed bruikbaar en maken de motor prettig te rijden. De C stand kwam erg van pas tijdens ons regen rijden en dat geeft veel zelfvertrouwen.
Het enige minpunt van de soes is eigenlijk dat hij een beetje aan de lompe kant voelt en wat aan de zware kant is in tegenstelling tot de Honda of de Yamaha die een stuk slanker zijn.

Kawasaki ZX-10 R
De zithouding op deze Kawasaki is eigenlijk alleen voor de kleinere mens geschikt. In verhouding zijn de steps erg hoog gepositioneerd, wat het voor mijn kleine beentjes een prettige houding maakt. Een rit op de Kawasaki voor mensen langer dan 1.70m wordt erg vermoeiend. Het blok van deze fiets klinkt een stuk hoogtoeriger dan de andere fietsen, waardoor hij gelijk een stuk sportiever klinkt. De verhouding clipons, steps en zitje zorgt dat je erg opgetrokken op de motor zit. De motor is ontzettend soepel en vloeiend in te sturen, valt niet heftig een bocht in en je komt niet te staan voor onverwachte bewegingen in de fiets. De Kawasaki is erg stabiel bij de hogere snelheden in tegenstelling tot de lagere snelheden op straat. Tijdens de sprints doet deze Kawa het desondanks het minst goed van allemaal. Hij begint pas wakker te worden vanaf de 8000 toeren, tot die tijd is het een slome rakker.

Yamaha YZF R1
Deze Yamaha heeft een leuke brul bij het starten die je bij het acceleren zo af en toe er even boven uit hoort schreeuwen. Helemaal niet onaardig trouwens. De zithouding is erg prettig. De verhouding steps, zit en stuur klopt helemaal en voelt erg lekker aan. Het stuurgedrag van de Yamaha vond ik wat tegenvallen. Op straat lijkt de R1 niet lekker in te sturen. Bij het in de bocht hangen lijkt het alsof de fiets zelf tegen stuurt en rechtop wilt komen. Het hele korte bochtenwerk was lastig met de tegenstuur-techniek te handelen, maar moest echt vanuit de bovenbenen en knieën ingestuurd worden, wat vooral te maken heeft met de erg strakke achterveer. Het ride-by-wire systeem maakt dat de motor een licht verlate reactie op het gas heeft. Lang niet zo vertraagd als met de onlangs geteste Aprilia Shiver, maar voor wie het niet kent voelt het ongemakkelijk. De versnellingsbak van deze racy R1 is net zo soepel als van de Duc. De harde "klak" is er gelukkig niet, die je bij de Kawasaki wel iets meer hebt. Met een betere afstelling kan je met deze fiets stabiel en ontzettend hard het circuit over.

Straat Top 5
1: Honda Fireblade
2: Suzuki GSX-R 1000
3: Kawasaki ZX-10 R
4: Ducati 1098 S
5: Yamaha R1

Circuit top 5:
1: Kawasaki ZX-10R
2: Ducati 1098 S
3: Suzuki GSX-R 1000
4: Honda Fireblade
5:Yamaha R1