Superbikes: het oordeel van..

Leon Nap

Kawasaki ZX-10R
De zithouding voor lange mensen op een lange rit is extreem: stepjes aan de hoge kant en zitpositie met spreekwoordelijk de vooras tussen de oren. Snelwegritten zijn behoorlijk vermoeiend door het gebrek aan windbescherming. Maar op het circuit klopt alles, het “op de neus zitten” zorgt voor veel feedback en de positie van de stepjes maakt het dat je makkelijk om en over haar kan bewegen. Hoe harder je de groene donder rijdt hoe lekkerder en stabieler ze aanvoelt, de standaard Pirelli Diablo Corsa III hebben belachelijk veel grip en samen met de standaard vering en demping en stuurdemper rijdt deze raket op rails. De remmen zijn zeer zacht te doseren en voelen goed aan, de radiale stoppers laten zich altijd met veel gevoel bedienen. Soms wil de Ninja even haar kop schudden bij hard uitaccelereren maar verontrustend wordt het niet. Vooral de extreme zit voor voor mensen boven de 1.85 maakt dat de “10” voor mij persoonlijk op straat de hekkensluiter is. Ook het middengebied –en dat is waar je een duizend het meeste rijdt- is ten opzichte van de andere broeders het minste, toch heeft de “10” voor mij persoonlijk een agressieve uitstraling, vette looks en ge-wel-dig eindschot naar warpspeed. Rij je haar de pits uit is ze 200% in haar element, vol vertrouwen en met ongekende snelheid kan je haar de bocht om katapulteren, de standaard veer/demper setup verraste mij in zeer positieve zin,…ze is maar gemaakt voor één ding en dat snoei- en snoei hard rijden,…zonder enig compromis.

Ducati 1098 S
De zithouding is zeer smal en behoorlijk op de polsen, de stepjes zijn op de lange ritten hoog. Hierdoor valt duidelijk op dat deze ongelofelijk mooie tweepitter gemaakt is voor twee dingen. Eén; als poets-poser-blinbling-kijk-mij-nou-object voor de zomerse zondagmiddag langs de boulevard van Zandvoort, en tweed: het 300 meter verderop liggende circuit om rondjes 2 minuut blank neer te zetten, compromisloos kunnen we wel zeggen. Ronde na ronde onvermoeibaar rond te sturen, het lijkt te allemaal te kloppen.  Het rijwielgedeelte is van een ongekend hoog niveau. Talloze instelmogelijkheden van de Öhlins vering zorgent er voor dat je altijd een passende setup kan vinden. Ook de stuurdemper is veel beter instelbaar dan die van de ZX-10R. De grens is de coureur en niet de “S”. Koppeling en versnellingsbak laten zich trefzeker bedienen, de slag van de versnellingen leek wat groter dan de vorige 1098s. De remmen hoeven we niet meer te noemen, dit is het aller, aller, allerbeste wat je kan kopen, punt. 
Het blok is in de lage toerenregionen oftewel onder de 3500 nogal vervelend aanwezig, je merkt dat dit blok getuned is voor alles boven de 4000rpm want kom je daar eenmaal boven dan komen de Newtonmeters blaffend, brullend en bulderend los. Het nadeel van al dit motorisch geweld is dat ze dorstig is. Voor de praktische kant zou een litertje of zes brandstofcapaciteit of een wat zuiniger afsteling een goed idee zijn. De versnellingen voor Albacete zijn voor het mooie net iets te kort, in lange doordraaiers was het lastig de juiste versnelling te kiezen en moest er vaker geschakeld worden dan haar concurrenten. Ze ziet eruit als een PC Hooftstraat dame, een beauty, slank met een fantastisch figuur. Begeerlijk als geen ander, een Jessica Alba met de lippen van Angelina Jolie en gemaakt voor twee dingen. Poseren of snoeihard compromisloos rondblaffen. Had ik die vijftig briefjes van €500,- in de knip dan had ik haar al in de woonkamer staan…dat zegt genoeg toch?

Yamaha YZF R1
De zithouding is op de lange ritten perfect, de stand van de stepjes is voor de wat langere mensen zeer prettig geplaatst zo krijg je niet snel last van je rug of knieën en zijn lange ritten goed te doen.  Ook de windbescherming van de handen (daar we veel met regen gereden hebben) is het beste op de R1.
Het rijwielgedeelte staat niet op het niveau van de Zx10r of de 1098s maar is vooral te wijten aan in de basis aan een te harde verings/dempings setup voor het circuit. De zeszuiger klauwen voelen beter aan op het 2007 model dan het 2008 model, de hendel is gevoelloos hard en geeft weinig feedback en dat is zonde want de vertraging op deze blauwe raket grenst aan het buitenaardse. Het indrukken van de startknop is al genoeg voor feest, een lichte fluit toon en een mooi vol rauw geluid geven aan dat deze rakker er zin in heeft. Vooral de ingenieuze variabele inlaatkelken en het Ride-by-wire systeem zijn van zeer hoog niveau. Het oppakken vanaf elk toerental gaat gepaard met dikkestappen-vooruit acceleratie en een fantastische brul uit de airbox. Je kan door rammen tot 14.500. Even door naar de volgende versnelling en here we go to warpspeed. De versnellingsbak voelt duidelijk aan, met geringe voetkracht kan je de versnelling naar keuze slecteren en fout schakelen is er niet bij. Toch is de overall performance van het blok niet de snelste van alle duizend cc tellende broeders, smeuïg en vloeiend rijden op dit beest is het advies. Eenmaal de naald boven de 6500 toeren en ze voelt zich piekfijn, daaronder krijg je onder hellingshoeken toch het gevoel van aan/uit effect in de injectie. Heel simpel, de R1 doet wat ie moet doen met veel beleving en emotie. Zonder herriepijpen blaft deze duizend je toe, de bediening en zitpositie zijn zeer prettig en de R1 is echt een rots in de branding, De straffe set-up geeft helaas een gebrek hebt aan vertrouwen om de fiets de bocht in te gooien. Gelukkig is dit met kennis en kunde prima op te lossen.

Suzuki GSX-R 1000
De zithouding op de Suzuki is van zeer hoog niveau, zeker de wat langere rijder kanheerlijk zitten, de stand van de stepjes en clip-ons inclusief hendels is perfect. Voor de wat kleinere rijder kan de Gixxer wat groot aanvoelen en we verwachten dan ook dat er in 2009 een flinke ronde Sonja Bakker tegen aan wordt gegooid om de nodige kilo’s kwijt te raken. De windbescherming is door de hoge ruit (accessoire) werkelijk geweldig en zeker op de lange snelwegritten was iedereen opzoek naar de windbescherming van de Soes. Het Rijwielgedeelte is zoals we van Suzuki gewend zijn van zeer hoge kwaliteit. Niet zoals je de 1098s kan rondgooien, maar de stabiliteit, stuurprecisie en vertrouwen die je terug krijgt is nagenoeg perfect. Je zal nooit het gevoel hebben dat het teveel wordt. Natuurlijk zullen de nieuwe Diablo Supercorsa’s bijdragen aan de grip maar basis set-up van de vering is geweldig. Ook de versnellingsbak laat zich soepel en zacht bedienen onder elke omstandigheid. De radiale Nissinpartij voelt zacht en smeuïg aan en staat lijnrecht tegen over de remerij van de Yamaha. Door het zachte karakter heb je veel gevoel in de voorrem en zijn ze zeer goed te doseren. Het blok is in één woord geweldig. Naast dat je drie stelmogelijkheden hebt voor de is deze zijdezacht maar atijd paraat om jou op het juiste moment te voorzien van bruut beukende pk’s. Tijdens de acceleratie testen was de Soes altijd bij de top 3 en dat is zeer goed te noemen. Verschillende keer de “120pk” standje C geprobeerd bij koude en natte omstandigheden en dat is een absoluut pluspunt; je weet zeker dat enthousiast op het gas gaan niet snel gepaard zal gaan met een glijer uit de achterkant. Deze zwarte bandiet met zijn Akrapovic brulpijpen, carbon rondom en Pirelli Supercorsa’s is de oudste van het stel maar absoluut één van de beste. De fiets ziet er niet alleen fantastisch uit, ze rijdt fantastisch en is sneller dan snel met veel beleving en emotie,…en dat is toch wat je wil? Toch voor 2009 even een rondje Sonja B. en je zal zien dat is net de slagroom op je overheerlijke sorbet. 

Honda Fireblade
De zithouding is erg “600cc”, hij oogt niet alleen slank maar zit ook zo. Korte en lange mensen kunnen hier prima op zitten, alles lijkt te kloppen op moment dat je het been over de buddy heen gooit en de sleutel van het contact omdraait. Clipons en hendels staan precies goed, voor het hardcore circuit werk of een ritje langs de dijk zit je op de Honda het beste van alle broeders. Ook de standaard windbescherming zal het niet halen op het niveau van de Soes maar voor een standaard ruitje is dit wel de 2de speler in de rij, prima gedaan! Het rijwielgedeelte is zoals we van Honda gewend zijn. In Qatar verbaasde de Honda me al maar hier in Spanje werd dit nog even dunnetjes bevestigd. Zijdezacht voel je exact wat er onder je gebeurt, hard remmen in de regen? Geen probleem. Bruut accelereren onder  hellingshoek? Maakt allemaal niet uit. Nooit zal je het gevoel krijgen dat het teveel wordt. Toch overtuigde de versnellingsbak me in Qatar meer dan in Spanje, deze liet zich wat rauwig bedienen maar wel foutloos. De vering en de daarbij behorende stelmogelijkheden zijn voor op straat meer dan voldoende. Maar zodra het circuit hobbelig is zoals in Albacete kom je met de standaard achtervering in de problemen, de veer is te zacht en kan de snel genomen hobbels niet goed verwerken en dat doet afbreuk aan de grip van de achterzijde. Ook de remmen hebben veel gevoel en zijn zeer goed te doseren, niets meer niets minder. Job well done.
Deze schone was de aller snelste van het stel bij acceleratietesten; de Honda maakt gehakt van de rest, lineair kogel je  jezelf naar de planeet Pluto zonder dat je het door hebt, een blik op de snelheidsmeter en je spiegels vertellen je direct dat je vooraan rijdt, want wat is deze fiets schandalig snel! De ietwat gedempte rauwe sound geeft je meer beleving dan vorige generaties maar het niveau van de R1 of Soes zal je niet halen.  De gasreactie is bijzonder scherp te noemen, elke beweging van de rechterhand vertaalt zich in een ongekende voorwaartse beweging, op het circuit perfect maar op straat misschien iets té. De cockpit is zeer duidelijk afleesbaar met duidelijke grote knopen die beter zijn te bedienen dan de concurrentie. Wat ontbreekt zijn een shiftindicator en een laptimer maar dat is dat ook het enige minpuntje.  Honda heeft zeer goed werk verricht en een pijlsnelle, zeer fijn rijdende duizend gezet in het zwaar concurrerende segment. Het uiterlijk is smaakafhankelijk, de rijeigenschappen van deze machine zijn geweldig. Behandel haar op de juiste manier dan is ze een winnaar en zal ze jou rijkwaliteiten tot ongekende hoogte pushen.

Straat Top 5
1: Honda Fireblade
2: Suzuki GSX-R 1000
3: Yamaha R1
4: Ducati 1098 S
5: Kawasaki ZX-10 R

Circuit top 5:
1: Suzuki GSX-R 1000 / Kawasaki ZX-10R
3: Ducati 1098 S
4: Honda Fireblade
5: Yamaha R1

Circuit en straat liggen mijlenver uitéén en dat is duidelijk te zien aan het eindresultaat, geen motorfiets staat op dezelfde plaats en dat is bijzonder te noemen. Zo zie je maar dat het zomaar kan gebeuren dat de comprmisloze racefiets minder op straat presteert dan op het circuit, en de fiets die op straat zeer fijn is het minder doet op het circuit. Het valt op dat er één merk is die de mix het beste begrijpt en dat is de ietwat forse Suzuki GSX-R 1000, Ze oogt wat fors met hier en daar een extra love-handle maar zowel op straat als op het circuit is dit DE duizend to beat. Had iemand me het vooraf gevraagd dan had mijn top 5 er heel anders uit gezien, zo zie je maar,…niets is zeker.