Test: BMW K1200R Sport

Bakken vol

Soms lijken ze wel uit Zeeland te komen, die Beieren. En allemaal bij Mediamarkt te shoppen. Hoe dan ook, gek kan je ze echt niet noemen. Wat ze één keer lukt; ’s werelds lelijkste motor te bouwen én als allerbest verkopende motor te boek te laten gaan, hun GS in legio uitvoeringen, moet ze ook een tweede keer lukken: ziedaar… K.

Nou is ‘K’ niet nieuw, en inmiddels is de dwarsligger-K ook verre van nieuw meer, maar in die tijd heeft de laatste viercilinderincarnatie een leuke reputatie opgebouwd. Niet alleen één van de allerlangste motoren, maar dankzij de overdaad aan vernieuwende techniek in de tijd dat deze letter op de markt is spreekt ze nog steeds een ietwat tot de verbeelding. Er zijn motoren die in een korter tijdsbestek komen, gaan en vergeten raken. Niet K, K leunt op zijn degelijke uitstraling en robuuste overkomen. En over overkomen gaat het ook nu weer, in de vorm van de nieuwste telg van de K-familie, de R Sport. Tegemoetkomend aan die doelgroep die de S teveel van het goede vindt en de R te weinig, of wel de windbescherming van de S willen maar verder veel meer gecharmeerd zijn van de lelijkheid van de R, of de techniek toch graag zijn werk willen zien doen maar verder niet op een naked wil zitten…. Hoe dan ook; een nieuwe bron van potentiële K-liefhebbers. Dat is gunstig, want dan kunnen wij weer gaan voor een hernieuwde kennismaking. Slecht was het al niet, dus wie weet wat de tussenliggende anderhalf jaar voor effect gehad hebben…de kiespijn is hoe dan ook verdwenen, bedankt voor het vragen.

En om eerlijk te zijn… op het eerste gezicht valt de R Sport zo niet eens echt enorm op. Waar de S nog met volle kuip en kek streepjespatroon als BMW’s best gelukte gooi naar ‘Superbike’ of Sporttoer te boek ging (en het is echt een beste kuip…) en de R gewoon mooi van lelijkheid is, is de R Sport net een ietsje….grijs. Heel toepasselijk dus dat de motor tijdens de presentatie op de Intermot, én hier als demo, gehuld is in een egaal matgrijze uitvoering. Tegelijkertijd getuigt het ook enigszins van lef; geen saaier kleur te bedenken dan grijs, en in matte uitvoering is ook elke kans op een schittering de kop ingedrukt. Enige wat nog overblijft is de motor zelf. Bevalt er nu iets niet, dan is dat enkel nog de motor aan te rekenen… zonder paintjob is van een tegenvallende kleurstelling of verkeerd uitkomend patroon geen sprake meer.

Dus een klein beetje ‘grijze muis’ zij de fiets vergeven.

Tekst: Vincent Burger
Foto’s: Vincent Burger, Ed Smits