Zoeken

Test: BMW K1200S

Test: BMW K1200S

23 september 2005
Inhoudsopgave
Test: BMW K1200S
2: Veery vernieuwend
3: Nucleair vermogen
4: Sharship Enterprise
5: Conclusie
6: Technische gegevens

Inleiding

Na meerdere jaren ontwikkeling kwam BMW dit jaar voor het eerst uit met een duidelijk sport georiënteerde toerder, waarbij voor het eerst in de geschiedenis een pakhuis aan paardenkrachten werd aangesproken. Na het ooit geflopte K1 debacle ergens vorige eeuw (eind jaren "80, wat destijds de "sportieve wende" van BMW in had moeten luiden), hielden de engineers in Beieren het sportieve segment voor wat het was en ging men verder met datgene waar men goed in was: toergerichte motorfietsen in alle soorten en maten. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en zo kon het dus verkeren dat men bij BMW het merk weer op de sportieve landkaart wilde zetten. Iets wat bijvoorbeeld al te zien was aan de R1100RS boxermotor. Niet alleen was dat een -zeker voor BMW begrippen- sportieve motorfiets met een vleugje italiaanse vormgeving, daarnaast werd de motor enkele jaren achtereen ingezet in de BMW Boxercup; een standaard wegrace die tot vorig seizoen als bijprogramma deel uit maakte van het wegrace Grand Prix circus.

Maar bij BMW wilde men meer. Daarvoor werd het vier-in-lijn concept nog weer een keer uit de kast gehaald en konden de ingenieurs opnieuw aan de slag. Nadat in het geheim meer dan vijf jaar lang was gewerkt aan de ontwikkeling was het vorig jaar dan zover: via internet maakte de wereld kennis met de nieuwe sportieve lijn van BMW motoren, de K1200S. Een motor waarbij sportiviteit het centrale sleutelwoord was. Niet voor niets werd op internet geschermd met een DVD opname van de motor op "s werelds zwaarste circuit, de Nordschleife van de Nurburgring in de Duitse Eifel. En niet voor niets was ook dat circuit toneel van de publieksintroductie, waar motorrijders zich online voor hadden kunnen opgeven. Met een stevig pak vermogen nestelde de K1200S zich op papier meteen tussen de Kawasaki ZX-12R (hoewel de ZZR1200 eigenlijk beter in dit rijtje thuispast), de Honda Blackbird en de Suzuki Hayabusa. Met een duolever voorvork en het elektronisch verstelbare veerinstellingssysteem ESA vinden we twee productieprimeurs terug op een motor. Een comfortabele kruisraket met alle moderne technologie aan boord was de insteek van de ingenieurs uit Bayern.

Tekst: Tim Van de Cavey
Fotografie: Vincent Burger/Wim Craane