ART Zolder 31-5-2003

Na de pauze

Wat ook uit de video blijkt is dat het er net even iets anders uitziet dan "van buitenaf". Dit is het moment waarop we het plan smeden om Peter een paar rondjes te laten rijden op mijn fiets (GSX-R600) met de camera aan. Dit zal in de 6de sessie plaatsvinden, maar nu eerst nog de 5de en de 6de. Die zijn een stuk zwaarder dan de ochtend sessies. Het is nu warmer, je hebt net gegeten en de sessies duren nu maarliefst 30 minuten in plaats van 25 (wat ook al 5 minuten meer is dan bij "vrij rijden"). Het wordt nu dus (nog meer) zaak om het geleerde toe te passen. Ik sloeg echter een beetje door in die doelstelling. Na een paar rondjes kwam bij het aanremmen het achterwiel omhoog. Ik probeerde beheerst aan te leggen en dan flink door te knijpen. Dat ging goed en steeds harder, de grens verkennend. Men had geadviseerd dit soort grapjes te proberen bij het aanremmen voor de Jacky Ickx chicane. Haal je het niet, rijd je gewoon de pits in. Dat laatste was gelukkig niet nodig. Het zag er op de video wel spectaculair uit, beetje Rossi-style Maar "t was net even te spannend (en zeker niet snel). De 5de sessie ging behoorlijk goed, beheersder en duidelijk sneller. Ik zat nu regelmatig op 1.51. En dat is dus toch goed voor 2 seconden van mijn PR. Alleen die 1.50 wilde niet meer lukken. Te moe? Te angstig? Of gewoon te weinig hulp? Hulp kwam in de zesde sessie in de vorm van Peter die mijn fietsje ging proberen. Met gespitste oren stond ik aan de pitmuur, wachtend op het gehuil van de Soes. Hij zal zo wel komen, plat op het rechte stuk, rustig remmen, relaxed insturen, hij moet ook wennen aan de fiets...... dacht ik. Het gehuil kwam, het plat zitten op het rechte stuk kwam....maar dat remmen... dat kwam pas heel laat. En dat insturen, ook heel laat en keihard. Dus zo moet het echt! Wat blijkt, eerste "flying lap" 1.49 hoog...... Peter zijn commentaar: "Stuurt wel lekker, minder grondspeling dan mijn 636, tsja, moest even wennen he..." Juist ja. Ik moet zeggen dat de constateringen wel motiverend gewerkt hebben. Als hij het kan, moet ik toch ook harder kunnen. En ik moet zeggen, starten met een opgewarmde fiets is ook wel lekker, meteen volgas weg uit de pitstraat en de eerste bocht al je knie aan de grond. Het voelde net echt. Ik had me voorgenomen om in deze laatste sessie heel bewust te gaan rijden. Netjes erop zitten, gecontroleerd in de remhendel knijpen en goed op de rondetijden letten. Die 1.50 moet toch nog een keer lukken. En super ging het. Rondje na rondje reed ik 1.51 laag, alsof iemand een knopje in mij had omgezet. Maar ja, die 1.50 stond er nog niet, tot het vijfde rondje, pats, 1.50.8. Maar met een .8 kon ik niet aankomen vond ik, het moet een echte 1.50 zijn, liefst blank. Dus nog scheper langs de curbs, harder de chicane in laten rollen zoals Peter gezegd had en harder en later in de ankers --> 1.50.3 is het uiteindelijk geworden. En daar ben ik dik tevreden mee!