ART Zolder 31-5-2003

Gas erop!

09:00, de eerste sessie gaat van start. In de pitstraat mogen de cursisten van start. 35 man, en over het algemeen allemaal snelle jongens. En dat is te merken. In de eerste sessie worden de racertjes al meteen flink in de toeren gejaagd. Waar ik normaal het eerste rondje rustig doe, word ik nu links en rechts voorbij geknald. Een grijns verschijnt op mijn gezicht: dit wordt GAAF! Als start/finish weer in beeld komt ga ik "maar lekker meedoen". Plat op de tank, en open dat gas! Op de streep druk ik nog even snel op de pass-knop, wat bij mij niets meer met het groot licht doet, maar wel een rondetijd vastlegt in mijn stopwatch. De eerste rondjes gaan lekker, de banden voelen goed, en als na twee rondjes de remschijven warm zijn gaan de carbon remblokken ook goed werken. Zomaar ging het achterwiel de lucht in bij 180+.....yep, deze combinatie remt wel!

Al snel kom ik een marshall tegen die "wacht" op een cursist. Ik in dit geval. Hij geeft aan dat ik moet aanpikken. Het tempo wordt langzaam opgeschroefd en het wordt voor mij steeds lastiger om netjes te blijven rijden. Het is wel ontzettend leerzaam, zien dat het harder kan. De marshall voor mij rijdt ook op Conti"s. Dus wat hij kan, kan ik.....of in ieder geval mijn motor, ook. Bij het opdraaien van het rechte stuk probeert hij me te motiveren de aansluiting niet te verliezen. Met zijn vuist geeft hij aan dat het tijd wordt om te knallen, op naar die 1.50!

Al snel blijkt iets wat ik al wist, met remmen verlies ik veel tijd. Na deze sessie geven de marshalls aan dat ik te vroeg, te lang en dus te zacht rem. Dit levert niet alleen verlies in tijd op, maar ook remdruk. Door het onnodig lang remmen wordt alles extra warm en heb je meer kans op fading. Dus als je dan echt vroeg wilt remmen, doe dat dan, maar rem wel hard. Dat geeft je ook de mogelijkheid om daarna "veilig" je rempunt te gaan verleggen. Met deze tips ging ik de derde sessie in en.... het werkt echt! Eerst harder gaan knijpen en toen het rempunt gaan verleggen. Het is achteraf gezien gewoon een "knopje" dat om moet. Je moet het vertrouwen hebben dat je nog kan insturen. Om dit goed te leren heb ik een volledige sessie achter Peter den Heijer aangereden. Hij is net iets harder gaan rijden dan ik al kon zodat ik "makkelijk" kon volgen. Het idee: remmen als zijn remlicht brandt en niet eerder. Doordat we het rustig op hebben gebouwd kon ik dat ook met vertrouwen doen. Deze lesmethode bleek bij mij erg goed te werken. Voorheen was mijn beste tijd 1.53.3. Door (voornamelijk) aan het remmen te werken stond er opeens een 1.50.83 op mijn laptimer. Me happy chappy

En als je dan ook nog een compliment krijgt voel je je echt de held van de dag.

Drie sessie"s van 25 minuten achter de rug, tijd voor pauze en een korte evaluatie. Omdat ik op het circuit altijd met de camera rijd kon ik even samen met Peter en wat omstanders een stukje video bekijken. Dat is ook een geweldige lesmethode. (Je kan je foutjes niet wegpoetsen, het is zoals je het ziet). Dit leverde nog wat tips op: meer de bocht in laten rollen (vs "dood remmen"), sneller insturen en hier en daar ook later insturen. En niet onbelangrijk: proberen niet meer te verbeteren in de Villeneuve chicane. Zo"n tip had ik niet verwacht op een dag als deze. Maar dat zijn wel de tips die je nodig hebt. Ik was er vanuit gegaan dat het overal wel harder kan.... dat klopt ook, maar soms moet je even consolideren om te voorkomen dat het mis gaat. Erg goed dat daar ook op gewezen wordt!