Test: Harley-Davidson Softail Slim

We zeiden het al eerder; Harley-Davidson is keihard bezig. Dat hadden ze ook gezegd, ze willen immers 100 nieuwe modellen in de komende jaren neerzetten, waarvan 54 in de eerste vijf jaar… en dan zal er hard gewerkt moeten worden. Dat is nu te merken, want sinds de presentatie van hun plannen en de eerste zoveel modellen eind vorig jaar, hebben we alweer een X aantal nieuwe modellen Zeg het maar. Hoeveel clichés worden hier in één beeld bevestigd? Oh ja, ik was nog jarig ook, pasgeledenmogen verwelkomen. Willen we dat bijhouden, dan zullen wij ook aan de bak moeten.  En waarschijnlijk zullen we er soms ook eentje over moeten slaan. Maar vooruit, laten we nu eens kennis maken met de Softail Slim.

Nou hadden we destijds al ontdekt dat het niet zo zeer ligt in de gebruikelijke parameters en of een motor lekker rijdt of niet, of je bagage mee kunt nemen of niet en dat soort zaken, maar veel meer is bij Harley het geval: Je hebt al besloten een Harley te kopen, maar welke gaat het dan worden? Zo hebben we destijds ook ontdekt dat elk model echt wel anders is en dat je dus naar hartenlust kunt proberen en combineren. Bedenken ze weer een nieuw idee, dan wordt het uitgevoerd en hebben wij weer keus uit een nieuw model. Of tenminste, dat is de korte versie.

Wat voor ons belangrijk is, is het feit dat Harley ons opnieuw een nieuw model voorschotelt, te weten deze Softail Slim. Net als de andere Softails dus en een klein beetje de opbouw naar wat allemaal nog kan komen. De Slim is anders. Opnieuw ja, maar toch. En eigenlijk is het vooral het neutrale, basic gevoel wat overheerst. Geen gedoe, gewoon de motor. Geen speciale koplamp, speciale wielen met spannende afmetingen, upside down, bijzonder stuur, eigenlijk is dit wel zo’n beetje de basismotor die je kopen kunt, of de basis-Harley in dit geval. Of stiekem toch niet, want ook de Slim is voorzien van genoeg details om z’n prijs van te rechtvaardigen, althans volgens Harley-Davidson zelf. En blijkbaar werkt het, want waar ik bij oppikken van de motor nog even moest wachten
Wil je details, dan zit je bij Harley goed. Fotogeniek ook. En zie je ergens toch nog iets waarvan je denkt 'dat kan beter', moet je de catalogus eens zien....

Toch blijft het bijzonder dat je met zo'n oud ontwerp nog steeds zoveel publiek trekt tot een klant er een proefrit mee gemaakt had, kwam ik diezelfde man een bij terugbrengen weer tegen, samen met zijn eigen, nieuw aangeschafte Softail Slim. Veel duidelijker wordt het niet.

De naam is niet zo ver gezocht, zo is al snel te merken. De motor voelt opvallend… slank aan. Ook door het ontbreken van een duozadel, stroomlijn of andere zaken lijkt de motor nog meer afgetraind en licht en als je eenmaal op weg bent en de eerste bocht afdraait weet je het al helemaal; hier zit nauwelijks iets teveel aan. En behalve dat ‘slim’ het Amerikaanse woord voor ‘slank’ is, is het ook Nederlands voor pienter, waarvan akte. Hier is echt wel over nagedacht. En wat meer is: hier wil je graag meer mee rijden. Sturen zelfs, want dat is ook leuk. Natuurlijk hebben we vorig jaar wel geleerd dat zelfs een Breakout met z’n extreem brede achterwiel en extreem smalle voorwiel ook leuk te rijden valt in bochtige streken, is dat toch meer om andere redenen. De Slim eet gewoon uit je hand en haalt daar z’n kracht uit. En dat komt goed uit, want daar komt de nieuwe kracht van de Softails duidelijk boven water.

Ja hij is laag, ja hij is clean... maar dan zullen we eens over de motor beginnen