Test: BMW S1000RR Superbike racers

De laatste machine die voor me klaar staat heeft voor mij persoonlijk de meest magische aantrekkingskracht: het is de Isle of Man TT racer van TT coryfee Guy Martin, ongetwijfeld de meest sympathieke en onverstaanbare Roadracing coureur die alles gewonnen heeft wat er te winnen valt, behalve de Isle of Man TT, ’s werelds oudste motorwegrace. In 1939 won BMW daar haar eerste TT met de Duitser Georg “Schorsch” Meier aan het stuur en exact vijfenzeventig jaar later keerde BMW terug naar de TT met Michael Dunlop, die daarmee vanuit het niets alle drie de wedstrijden (Superbike TT, Superstock TT en Senior TT) won. De Isle of Man TT is niet de enige internationale stratenrace, minder bekend maar niet minder indrukwekkend zijn de North West 200, de Ulster Grand Prix, de Manx Grand Prix en de Macau Grand Prix. De kracht van de S1000RR werd dit jaar tijdens de TT nog door Michael Dunlop gedemonstreerd, die halverwege Practice Week de Yamaha R1 inruilde voor een BuildBase BMW en daarmee in de wedstrijd op weg was naar een nieuw ronderecord (het eerste onder de 17 minuten), om in de allerlaatste bocht Governer’s Bridge met een langzame rijder onderuit te gaan.

De TAS Tyco TT racer staat erg dicht bij de BSB machine van Bridewell, met dat verschil dat is gekozen voor de HP Race Calibration Kit 3 ECU in plaats van de BSB spec MoTeC ECU, het Roadracing reglement staat dat toe. Voor wat frame, vering, wielen, remmen, versnellingsbak, radiateurs en oliekoelers, uitlaatsysteem en benzinetank betreft is het reglement gelijk aan het WSBK. Van het motorblok mag de cilinderkop worden gemodificeerd, terwijl de drijfstangen, nokkenastandwielen en aandrijving mag worden veranderd of vervangen. Aan de krukas zelf mogen geen aanpassingen worden gedaan, behalve uitbalanceren. Daarnaast zijn aftermarket koppelingen toegestaan.

Mark McCarville, Team coördinator van het Tyco TAS Racing Team, legt me de verschillen met de BSB machine uit. “Bridewell’s BSB Superbike is erg kort en op het voorwiel, om zo snel mogelijk van richting te kunnen veranderen, waar bij deze machine de voorvork meer onderuit staat en de wielbasis kan worden verlengd, om zoveel mogelijk stabiliteit op hoge snelheid te creëren. Ook zal je merken dat de vering veel comfortabeler is.” De #8 Tyco BMW stelt me niet teleur en is met verve de gaafste fiets van dit bonte gezelschap. Net als Tommy’s BMW klimt ook deze TT machine graag in de ketting, maar doet dat wel op een zó gecontroleerde manier dat het gas vol tegen de stuit kan worden gehouden. Op het rechte stuk gaat het voorwiel zo’n halve meter de lucht in en blijft daar alsof het aan een onzichtbaar touw hangt, om bij 150 mijl per uur weer netjes contact met moeder aarde te maken. Van alle machines heeft deze racer de meeste flex, vooral aan de achterkant zit veel beweging, maar geeft daarbij wel aan dat nog steeds alles onder controle is. Tijdens de TT wil je soms dat de machine een wheelie maakt of dat het achterwiel overmatig spint, net als dat er flex moet zijn om te voorkomen dat er halverwege de race (de Senior en Superbike TT duren één uur en drie kwartier) onderdelen afbreken of je zelf totaal gebroken afstapt. 

Ondanks dat dit niet de strakste of de snelste BMW Superbike is, geeft ‘ie mij wel de meeste voldoening en stuur ik zo fris als een hoentje de pitstraat weer in. “Toe, alsjeblieft, mag ik nog één keer…”

 
Zelfs zonder kuip ziet het er strak uit. Tyco heeft voor de HP ECU gekozen
 
De vering staat voor circuitbegrippen soepel afgesteld. Speciale HP armatuur om tijdens het rijden de mapping aan te kunnen passen
 
De quickshifter heeft een auto-blipper, omdat het mag. De zit is comfortabel