Test: KTM 1290 Super Adventure S

Dus waar plaatsen we de 1290 S? Niet zo vreemd: daar waar KTM ‘m ook graag zet. De verdeling van alle Adventures is logisch en de 1290S is inderdaad net even wat minder massief als de 1290T. Toch krijgt de S op het moment een streepje voor, simpelweg vanwege de nieuwe features die de T nog niet heeft maar ongetwijfeld wel gaat krijgen. Nou hebben we pasgeleden nog met de nieuwste GS gereden en kwamen tot de conclusie dat daar eigenlijk niks meer op aan te merken viel. Als een motor ‘perfect’ genoemd kan worden, dan komt de nieuwe GS er akelig dichtbij. De 1290 is daar mijlenver van verwijderd. Maar niet in slechte zin: de motor is ruiger, sterker en blaft naar alle waarschijnlijkheid de boxer genadeloos voorbij. Tel daarbij alle features en je vraagt je hardop af waarom je nog een Duitser zou overwegen. Aan de andere kant: dit is KTM en daar moet je van houden. Natuurlijk is het ruiger, dat is nou eenmaal het DNA van de machine en van het merk. Ongeacht welke Adventure je kiest, tot aan de meest straatgerichte 1090 aan toe, elke Adventure is gemaakt met onverharde wegen in het achterhoofd. Nog steeds moet je met elke motor gewoon gedachteloos kunnen doorrijden waar het asfalt ophoudt. En dat randje is nou net wat het verschil maakt. De 1290S is inderdaad weer een stuk nieuwer en beter dan de laatste 1190 of 1290 ‘van vorig jaar’. Dat kun je zien en dat is in de praktijk ook echt zo. En door tegelijkertijd twee modellen te presenteren worden ook de verschillen een stuk helderder, waarbij nog het meest opvalt dat de 1290 dus ook soms teveel van het goede kan zijn. Dat is knap, maar geeft beide opties wel echt bestaansrecht.

Bedieningegemak, interface is echt een upgrade, cornering lights

't mag wel wat kosten natuurlijk, op Corsica heeft de kleine de voorkeur, mogen we nog een dag blijven?