Test KTM 1290 Super Duke GT

Eenmaal terug op de doorgaande route is het opnieuw één groot stuurfeest. Snelle opeenvolgende bochten, korte dichtdraaiende en compleet onoverzichtelijke hairpins, alles komt voor bij en alles wordt aangevallen op een tempo wat je zelfs met de standaard Superduke R niet zomaar zou doen. Zou je de keus hebben, dan was het eerder een supermoto geworden, maar die hebben dan weer andere nadelen die de GT niet heeft. We hebben net de lunch achter de kiezen en zijn dus opgeladen, even op adem gekomen en gewend aan het gevoel van de GT en dus vindt de voorrijder dat er nog wel een schepje bovenop kan. Van kappen en draaien wordt het nu rammen en beuken, het maakt de GT echter niks uit. Gas, remmen, insturen, soms bijna in z’n achteruit als de volgende bocht echt de andere kant op gaat en nog steeds rij je er mee alsof het een fiets is. Geen moment van paniek, geen enkel probleem als de volgende tegenligger geen wielrenner maar een touringcar is, het gaat maar door totdat het op en gegeven mMSC
Ook overgenomen van de Super Adventure is het MSC, het Motorcycle Stability Control. Dit is net wat meer dan alleen ABS of Tractiecontrole, vanaf het moment dat je rolt is dit de baas over wat er onder je gebeurt. Centraal is de IMU die meet hoe de motor op de wereld staat: links overhellen, rechts overhellend, hard accelererend of juist vol in de ankers. Met deze informatie wordt ABS aangestuurd, wat we kennen als ‘hellingshoek-ABS’, maar die kreet dekt niet de hele lading. Toch is het wel zo dat je dus ongeacht of je rechtuit rijdt of plat in een bocht ligt, je gewoon het maximale uit je remmen kunt halen zonder dat er wat gebeurt Maar het betekent ook dat je, stel dat je een bocht iets te enthousiast hebt ingeschat, ook gewoon je lijn kunt blijven houden. Het is dus niet alleen een noodsysteem om je netjes tot stilstand te brengen, maar zorgt ook dat de motor zich niet (teveel) opricht als je dat niet kunt gebruiken. Je hoeft dus niet te worstelen om de motor de hoek om te krijgen, maar kunt ‘m gewoon blijven sturen op de lijn die je wilt. Daarbij zit ook het C-ABS, wat de remdruk verdeelt over voor- en achterwiel. Rem je met je voet, dan wordt wel alleen de achterrem aangesproken. Hetzelfde geldt voor de achterkant, waarbij het traction control op dezelfde manier werkt. Dus ook vol onder hellingshoek kun je moeiteloos het gas vol opengooien zonder dat er enge dingen gebeuren. Afhankelijk van de mapping of veringssetting die je kiest uiteraard. Daarnaast zijn ook nog cruisecontrol en een slimme quickshifter geïntegreerd. Die laatste zit niet meer op de schakelpook, maar is in het blok verwerkt en heeft nog een extra trucje. Hoog in toeren met de quickshifter opschakelen is nooit een probleem, maar lager kan het nogal abrupt werken. Om toch een comfortabel schakelgedrag te bewerkstelligen speelt het systeem ook een beetje met de gaskleppen om een soepele overgang te maken naar de volgende versnelling.oment echt beschamend lijkt en we de Mallorcaanse wegontwerpers beginnen te verdenken gewoon nog wat extra bochten te hebben gemaakt waar het niet eens strikt noodzakelijk is. geeft niet, wij zijn in controle. Nog steeds hebben we niet meer nodig dan een breed stuur, goede remmen en keer op keer die waanzinnige tractie van de dikke twin. In sportstand wordt zelfs net genoeg vrijheid gegeven om over een hobbeltje meerdere meters het luchtruim te kiezen, dus waar om zouden we ook überhaupt kiezen om het uit te zetten? Ander keertje weer.

Hetzelfde geldt voor de veringsopties. Net als bij de Super Adventure is er veel merkbaar verschil tussen Street en Comfort enerzijds en Sport anderzijds, waarbij na een paar pogingen de knop toch maar in de laatste stand blijft staan. Dan rijdt de motor het strakst en reageert het meest intuïtief. Het tempo dicteert dit ook wel, maar los daarvan vindt dit fossiel (yours truly) het wel prettig als de motor volgens verwachting induikt. Aan de andere kant: de antiduik van Street en Comfort werkt dus écht en in het algemeen is Street dan ook een perfect uitgangspunt waarbij je weinig te wensen overhoudt. Zou er maar één instelling van het pakket zijn, dan zou je hier onder alle omstandigheden prima tevreden mee kunnen zijn. Alleen.. het is dus niet de enige, dus kunnen we kiezen en gaan voor de ex-GP-coureur setting. We zijn inmiddels al zo vaak vergeten dat we met een toermotor rijden dat het een beetje schunnig begint te worden. HGelukkig heb je nu ruimte voor je aspirines of reistabletten.et is dat we in een groep rijden en elkaar dus continu zien, dat we eraan herinnerd worden dat we koffers meedragen, anders waren we het glad vergeten. Geen greintje beweging in de bevestiging is ook geen greintje merken dat je ze mee hebt. Kan misschien iets anders worden als we ze eens echt ramvol gooien met bagage, maar ik betwijfel dat het veel uitmaakt.

En dan zijn er nog de remmen. Kunnen we simpel over zijn, hoe hard we ook in de ankers gaan, deze jongens kunnen waarschijnlijk nog veel meer aan. Als ze goed genoeg zijn voor Panigale en ZX-10R, zijn ze zeker goed genoeg voor een zwaarlijvige, gezapige toermachine, nietwaar? Alleen.. dat is de GT dus niet. Met z’n 205 kilo is het zelfs een bijzonder lichte motor voor wat ’t is. Natuurlijk, het is geen vedergewicht, maar toch. Als verstokt éénvinger-remmer heb ik meer dan genoeg remkracht paraat en ik weet dat dat een slechte gewoonte is. Een beetje coureur kan hier nog veel meer uit halen en ik merk dat ik al plannen zit te maken dit varkentje eens op een circuit te willen wassen. En net zo makkelijk vergeet ik ook dán de koffers en navigatie te verwijderen. Waarom zou je ook?

Verwacht dit beeld vaker te zien op een willekeurige Alpentop komende zomer