Introductie Honda CBF1000F

We zeiden het al, voor de ontwikkeling van de CBF1000F werden veel onderdelen van de twee jaar geleden geïntroduceerde CB1000R overgenomen. Onderdelen die op hun beurt weer een oorsprong hadden in de CBR1000RR Fireblade. Zo werd het aluminium frame, dat weliswaar op sommige fronten werd aangepast voor deze toursportieve motor, overgenomen van de CB1000R, terwijl qua vering hetzelfde pakket werd toegepast als ook op de CBF1000 terug is te vinden. Met dat verschil dat nu zaken als veervoorspanning en – in het geval van de achtershock – uitgaande demping instelbaar zijn geworden. Hetgeen zondermeer een stabiel geheel heeft opgeleverd, iets waar een locale BMW K1300S en R1 rijder inmiddels goed over kunnen meepraten. Die eerste nadat hij door collega 'Allez allez' en ondergetekende met tempo 230 plus op een bij die snelheden bijzonder bochtige snelweg over de rechter rijstrook voorbij werd gestoken (om ons uiteraard op het rechte stuk weer hard voorbij te steken), de tweede nadat hij op een lokaal circuit, ehm… rondweg boordevol tweebaans rotondes het onderspit had moeten delven. Ongetwijfeld dat de lokale matador ons op vermogen gemakkelijk had kunnen lossen, maar twee extreem laat remmende Hollandse journalisten hebben de persoon in kwestie waarschijnlijk wijselijk op andere gedachten gebracht.

Beduidend sterker dan de CBF1000, dankzij andere nokkenass, een roterende klep in de uitlaat en een nieuwe PGM-F1 benzine-injectie.

Nu zal de gemiddelde koper van een motor als deze CBF1000F waarschijnlijk nooit dit soort rijgedrag vertonen, maar het geeft wel aan dat men bij Honda zondermeer zijn huiswerk goed heeft gedaan. Iets wat ons al eerder die dag in de prachtige bochtige omgeving al meer dan duidelijk was geworden. Hoewel volgens de heren engineers de winst van het nieuwe motorblok, dat met 9 Pk groeide naar nu 107 Pk bij 9.000 toeren per minuut (was 98 Pk bij 8.000), vooral in de hogere regionen zou moeten zitten, hadden we toch sterk het idee dat de motor niet alleen bovenin maar vooral ook onderin beduidend sterker was geworden ten opzichte van zijn voorganger de CBF1000. Ter illustratie, een met zo’n veertig kilometer per uur in zesde versnelling genomen minirotonde slikte de fiets als zoete koek. Het enorm soepele motorblok, dat zijn vermogen mooi lineair afgeeft (tot de toerenbegrenzer ergens diep in het rode gebied, dat bij 10.000 toeren begint, een einde aan het feest maakt) in combinatie met de zijdezachte gasrespons maakt dat de CBF1000F zich ontzettend gemakkelijk laat rijden. Enkel het ‘van dik hout zaagt men planken’ tempo in combinatie met het haast onverantwoord gladde wegdek zorgde ervoor dat bij gas open/dicht de motor in eerste en tweede versnelling zo rond de 5.000 toeren per minuut soms erg abrupt op het gas wilde reageren.

Dachten we vier jaar geleden in Griekenland al dat het slecht gesteld was met de grip op de lokale wegen, vergeleken met wat ons op Mallorca stond te wachten hadden we dát nog als pattex kunnen omschrijven. De overvloedige regenval waarmee het eiland de afgelopen dagen was geplaagd (een deel van de geplande route moest was vanwege neergekomen rotsblokken al voor verkeer afgesloten) bezorgde bij elk van de aanwezige journalisten nog voor de lunch op z’n minst al drie hartverzakkingen. Het bij tijd en wijle spekgladde asfalt, dat soms groen was uitgeslagen, in combinatie met grind waar je het niet wilt hebben maakte dat met regelmaat de motor besloot meer dan een flinke stap opzij te zetten, met genoemde hartverzakking tot gevolg. Iets wat naar mijn idee ook gedeeltelijk op conto van de gekozen BT57 rubbers kan worden geschreven, het is mij een raadsel waarom Honda ervoor heeft gekozen de motor op een vier generaties oude band te zetten. Een BT021 of binnenkort leverbare BT023 had naar mijn mening een veel betere keuze geweest. Het kan trouwens ook als een pluspunt worden uitgelegd; de motor laat zich zo gemakkelijk rijden en is zo vergevingsgezind, dat zelfs bij het volledig en voor mijn gevoel oncontroleerbaar wegbreken van het achterwiel, zelfs bij dit type banden, de motor nog steeds tot het eind van de dag de gepoetste zijde boven wist te houden.