Test: Ducati SuperSport S

Zo enthousiast als ik een week eerder nog over de Multistrada 950 was geweest, zo groot is de teleurstelling na de eerste kennismaking met deze SuperSport S, maar nadat de gereedschapskar erbij is gepakt zal blijken dat het wel degelijk heel anders kan zijn. Een snelle check Koffertjes erop en we zien elkaar wel in St. Tropezvan de bandenspanning wijst om te beginnen uit dat de voorkant best aan de zachte kant is, de wijzer blijft steken bij 2,1-2,2 bar en dat zou toch zeker ergens tussen de 2,4 en 2,5 bar moeten zijn. Dát alleen al zou het zware stuurgedrag kunnen verklaren. Daarnaast constateren we een verschil een veervoorspanning van de rechter en de linker voorvorkpoot. Wat demping betreft laten we de achterkant ongemoeid, maar wordt bij de voorkant vooral de uitgaande demping stugger gezet. Twee klikjes om precies te zijn. Tot slot wordt ook de schakelpook wat een groef over de schakel-as lager gezet.

Die kleine aanpassingen blijken een wereld van verschil te zijn als de SuperSport daarna over dezelfde weg wordt gejaagd. Het zware stuurgedrag lijkt als een ijsje in de warme zomerzon te zijn opgelost en door de iets zwaardere demping blijft de motor nu met aanremmen veel stabieler, terwijl het schakelen nu écht veel natuurlijker aanvoelt. De quickshifter is weliswaar nog steeds niet 100% perfect – bij opschakelen vooral als er sprake is van een vlotte deellast, terwijl het terugschakelen blijft voelen alsof ‘ie iets te weinig blipt, maar ik stoor me er ditmaal niet meer aan en begin steeds meer lol te beleven aan de SuperSport. We hebben het al vaker meegemaakt, maar toch ben ik nu opnieuw weer verrast hoeveel impact een paar klikjes kunnen hebben op het stuurgedrag. En niet te vergeten een paar tienden bar bandenspanning. Nú begint het er tenminste weer op te lijken, nú begin ik zowaar te geloven dat die mooie woorden van Ducati tijdens de onthulling van de fiets echt niet overdreven zijn.

Voor de vorm wordt de veervoorspanning achter met één omwenteling verhoogd en geven we de in- en uitgaande demping voor er nog één klikje bij, waardoor de SuperSport een tikkie flitsender stuurt en meer feedback en grip geeft aan de voorkant. Sterker, de SuperSport voelt zó goed in balans dat op de bochtige dijk zelfs de laatste paardenkracht aan het werk wordt gezet en Wat zeg je, Schotse Hooglanden? Ook goedwe eigenlijk stiekem zouden willen dat Ducati voor deze SuperSport het blok van de 959 Panigale had gebruikt, het 937 motorblok heeft een ontzettend mooi en sterk middengebied, maar bovenin voelt het alsof ie buiten adem raakt, wat nog eens erger wordt als je de toerenbegrenzer hebt bereikt en ontdekt dat bij deze SuperSport niet in een ba-ba-ba onderbreking van de ontsteking resulteert maar in een vermogen dat als een plumpudding in elkaar stort alsof de motor van contact wordt gezet en pas 1.000 toeren lager weer aan wordt gezet. Het feit dat dát ons meer dan eens overkwam zegt echter alles over hoe ontzettend goed het rijwielgedeelte van de SuperSport is. Zeker te weten dat het rijwielgedeelte zoals het nu voelt geen moeite zal hebben met dat extra vermogen van die 959.

Toch, hoe heerlijk de SuperSport nu over elke heerlijk bochtige weg te sturen is en hoe verdomd graag dat je dat volgas zult willen doen, er is één ding dat je daarvan weerhoudt en dat is het belachelijk harde geluid dat uit de standaard uitlaatdemper klinkt. De tijd van de heerlijke diepe en donkere roffels zoals door de 888 en 916 ten gehore gebracht heeft onder invloed van de geluidsmaffia plaatsgemaakt voor een geluid dat in het gebied waar wordt gemeten weliswaar binnen de Euro4 norm valt, maar daarbuiten (lees: bovenin) vooral erg luid wordt. Nu zijn wij normaal gesproken niet vies van een mooi geluid, maar écht mooi klink het niet en het is nu wel heel erg luid. Té luid als je ’t ons vraagt, tegen het asociale aan, waardoor je je dan weer bezwaart voelt om tijdens dat sportieve ritje vol op het gas te gaan, om de niet-motorliefhebbers niet meteen tegen je in het harnas te jagen.