Test: MV Agusta Brutale 910

Er kan van Italianen veel gezegd worden, maar niet dat ze geen goede smaak hebben. Een Italiaans ontwerper denkt vaak eerst aan design en dan pas aan functionaliteit. Dat is zo bij auto's, dat is zo bij keukens, dat is zo bij vrouwen en dat is zeker zo bij motoren. Niet voor niets verschuiven steeds meer (Japanse) fabrieken hun ontwikkelingsafdelingen naar het land van Maffia en Spaghetti Bolognese. Zelfs als men al neigt naar "more of the same", dan nog zijn het de Italianen die daar mee weg kunnen komen. Kijk alleen al naar wat Ducati deed met bijvoorbeeld de 916 of de Monster. Ontworpen begin jaren negentig vorige eeuw en nog steeds beregeile motoren. Al die jaren bleef de motor nagenoeg ongewijzigd, het enige wat mettertijd gebeurde was dat men in Bologna de cilinderinhoud ging vergroten. Waarmee langzaam maar zeker de familie steeds meer en meer werd uitgebreid.

Hetzelfde kunnen we inmiddels ook zeggen van MV Agusta. Het is al weer acht jaar geleden dat de F4 "Oro" op de internationale beurs in Milaan prijkte en nu, anno 2005, staat de motor er nog steeds in nagenoeg ongewijzigde vorm. Net als de Brutale, die weliswaar een paar jaar later zijn levenslicht zag, maar net als de F4 nog steeds een ongewijzigde vorm heeft. In plaats van een upgrade besloot Claudio Castiglioni om, net als dat andere rode merk, de MV Agusta familie uit te breiden. Gezinsuitbreiding in de zin van cilinderinhoud vergroting. De F4 kreeg in de F4-1000 zijn grote broer, en het lag dan ook in de lijn der verwachtingen dat ook de grote broer van de Brutale S die 250cc extra zou krijgen. Om de Brutale echter niet té brutaal te maken werd de cilinderinhoud daarvan beperkt tot "slechts" 909cc. Is hij Brutaal, of is hij Brutale? Tijd voor een cursus Italiaans.

Tekst: Ed Smits
Beeld: Anita van Rooijen