Tour-endurotest: Polen per Husqvarna 701 Enduro

Tekst: Peter Aansorgh
Foto's: Robert Pairan, Peter Aansorgh

Dual Purpose

Het lijkt wel of motoren de laatste jaren worden ontworpen door fashion designers, die zelf nog nooit een helm op hebben gehad. Ik bedoel, welke randdebiel maakt een 300 kg zware reis-enduro met 17 inch wielen en een giga kachelpijp op de plek waar de koffer zou moeten zitten? Of een allroad waar de uitlaat onder de motor doorloopt. Na het eerste rotsblok is de uitlaatpijp zover samengeperst dat je een 25 kW versie hebt... En nu we het toch over vermogen hebben: Heel Europa - op èèn land na - heeft snelheidslimieten en flitspalen op elke hoek. Wat heb ik nog aan 160 pk als ik er 30 mag gebruiken en alles aan de motor voor dat vermogen sterker en dus zwaarder moet worden uitgevoerd? Want dat maakt het gewicht juist zo hoog dat ik er geen serieus zandpad meer mee af kan. Gelukkig is er één fabrikant die nog nadenkt. Die zit in Mattighofen. Die maakt wegmotoren, hardcore enduro's en enduro's waarmee je ook op de weg nog uit de voeten kunt. Die maakt-ie in het oranje en in het wit. Waarbij de witte versie ietwat luxer is en naar een Zweedse naam luistert. Een vrij logische keuze voor mijn enduro-toertocht door het noorden van Polen, toch?

Het is een verademing om op een motor als de Husqvarna 701 Enduro te rijden. Een echte enduro met 90/90-21 inch voorband, 140/80-18 achterband, standaard carterbeschermplaat en handkappen. En hij heeft veerwegen van 275 mm voor en achter waar een straatmotor het doorgaans met 120 mm doet. Maar ondanks die endurocapaciteiten heeft deze "allroad" ook genoeg stabiliteit en motorvermogen om met dik 160 over de snelweg te knallen. En met een vette acceleratie! In de tweede versnelling kun je het gas niet eens vol open draaien zonder dat het voorwiel het luchtruim kiest! Een echt pretpakket, op 50% straat - 50% offroad banden en met een 13 litertank waarmee je dankzij de zuinige eencilinder zo'n 260 km haalt. En dat terwijl de motor slechts om de 10.000 km een beurtje nodig heeft. Een hardcore enduro moet elke 15 uur nieuwe olie... Toch is alles wat mij betreft nog geen koek en ei. Wat nog ontbreekt om er een echte travel-enduro van te maken is een tophalf, die de windbescherming biedt om het op de snelweg lang uit te houden. En bagagemogelijkheden: standaard heeft de motor geen bagagedrager en geen koffers. Een tas achterop is niet handig, want de tankdop van de polyamide tank, die tevens als achtersubframe dienst doet, zit achter de buddy. De tas zou ook smelten, wat zijn twee van de drie redenen dat de Husky op de aanhangwagen naar Polen gaat. De derde is dat ook mijn trouwe KTM EXC450 mee moet. Ik kan maar op èèn motor tegelijk rijden. Ik ben immers geen lid van Cirque de Soleil...

In Polen hobbel ik met Jochen Ehlers van Endurofun Tours en een aantal andere enduroliefhebbers al vroeg in de ochtend de achtertuin van het hotel bij Polanow uit. Polanow ligt in Pommeren, het deel van Polen dat een eeuw of wat geleden nog "Pruisen" heette. Het is er vlak en nogal dunbevolkt, met hier en daar een gehucht of een dorpje. Daartussen liggen wegen waarop ooit asfalt is gelegd, maar dat inmiddels meer gaten vertoont dan de Griekse begroting. De riante veerwegen komen hier goed van pas, zij het dat ik de voorvering wat stug vindt. Gelukkig kun je dat tijdens het rijden afstellen: links de ingaande demping een klikje minder, rechts de uitgaande demping een klikje meer. En dan is het de perfecte slecht-wegdek motor. J 
't zijn best kleine dingen, maar je ziet er daadwerkelijk ook nog iets in
 
Torx én zeskant. Daar is over nagedacht. De voorkant oogt best ehh enduro...
 
Da's dan weer jammer, die zwarte vegen als gevolg van intensief gebruike brult er gemakkelijk overheen, terwijl de vering de meeste klappen absorbeert en toch goed laat aanvoelen wat het wegcontact doet. Belangrijk, want de Continental TKC 80 banden mogen dan als een van de beste dual-purpose banden worden beschouwd: het zijn bepaald geen circuitbanden. De blokken zijn zo groot en zo gelijkmatig geplaatst, dat je er trillingsvrij mee over asfalt kunt rijden en ook nog redelijke grip hebt, zolang je het niet te bont maakt.

Dat doe je ook niet gauw, want door het gyroscopisch effect van de grote wielen en de hoge bouw van de machine is het niet de meest flitsend sturende motorfiets. Je kunt er wel heel gemakkelijk mee manoeuvreren. Je kunt bijna stilstaand keren op de weg, vooral als je op de brede voetsteunen gaat staan. Maar rijd je harder, dan merk je dat de geometrie met oog op offroad- en snelweggebruik gekozen is op stabiliteit, dus met ruime naloop van 112 mm. Dat maakt dat je de motor niet heel snel platlegt en dat hij wat overtuiging vraagt om niet wijd te lopen. De motor is echter erg licht voor een wegmotor en het stuur is breed, waardoor je na wat gewenning toch heel vlot over de Poolse wegen kunt branden, ook omdat de Husqvarna 701 over een paar puike remmen beschikt. Het mag dan maar een enkele remschijf zijn, de tweezuiger Brembo remtang is via het instelbare hendel goed te doseren en heeft een lekkere dosis remkracht in huis. Datzelfde geldt voor de achterrem, die zelfs met dikke enduro-laarzen aan goed te bedienen is. In tegenstelling tot de echte offroads zijn de remmen voorzien van ABS, maar dat kan voor offroad-gebruik gemakkelijk worden uitgeschakeld.

Vlotte wegmotor

Door ons vlotte tempo bereiken we al na een half uurtje het dorpje Warcino, dat uit de 15e eeuw stamt. Het heeft een prachtige vakwerkkerk en een groot landhuis, dat ooit werd bewoond door de Pruisische minister-president Otto von Bismarck. Later werd daarna door de communisten omgeturnd in een bosbouwcollege. Het is lastig te vinden, want de Polen zijn blijkbaar niet trots op dit stukje geschiedenis. Er staan geen bordjes naartoe en ook op het landgoed zelf is niets te vinden dat aan dit roemruchte verleden herinnert. En heel erg fraai is het huis ook niet, dus slinger ik mijn been weer over de buddy, wat enige lenigheid vereist aangezien de het zadel zich op 910 mm boven asfaltniveau bevindt. Dat zorgt er evenwel voor dat je wel heel ontspannen zit, met de knieën licht gebogen en de handen lekker ontspannen op dat hele brede, hoge en conisch gevormde Neken stuur. Daarop staan de ronde spiegels wijd uiteen, zodat je uitstekend zicht naar achteren hebt. Wat opvalt is dat het stuur is bevestigd met boutjes, die zowel een buitenzeskant als een binnentorx hebben. Dat systeem vind je terug op de hele motor. Torx is steviger, maar kan vol modder zitten en dan heb je ook nog een zeskant. Slim en àf, zoals eigenlijk alles op de motor. Neem het dashboard. Minimalistisch, maar toch geeft het veel info, zoals de snelheid, de km-teller, twee tripmeters, de gemiddelde snelheid en de tijd. Alleen een toerenteller ontbreekt.

Gassen!

Vanuit Warcino volgen we een aantal bospaden en tractorpaden naar Slawno. De paden zijn redelijk vlak, met af en toe wat mul zand. De Husqvarna ploegt zich er - staand op de voetsteunen - gemakkelijker doorheen, zodat we vrij gemakkelijk in Slawno komen. Dat is een van de oudste vestingsteden van midden-Pommeren, het bestaat sinds 1317. De oude stadspoorten, die onder grote, prachtig gemetselde torens liggen, zijn in ere gehouden. Een grote tank herinnert aan het communistische, militaire verleden. Verder is het stadje zelf redelijk modern, al spreekt men hier geen woord over de grens. Euro's accepteren ze wel, zodat we toch wat cafeïne kunnen tanken voor we over asfalt doorstoten naar Jaroslawiec, een klein plaatsje aan de Oostzee. Het is een oud vissersplaatsje, met een leuke oude vuurtoren en een strand met kleurrijke vissersboten. In het oude gebouwtje van de reddingsbrigade zit nu een restaurant, waar je voor nog geen twee euro een heerlijke dorsz (kabeljauw) kunt eten. We zijn dus behoorlijk gevuld als we aan de terugweg beginnen. Daarbij geven we behoorlijk gas, want het bier lonkt.

Dat gas geven blijkt behoorlijk goed te gaan. Op papier lijkt 67 pk niet veel, maar het komt er zo lekker uit dat je geen moment om meer verlegen zit. De motor loopt dankzij een balansas mooi trillingsvrij en trekt reuze soepel van onderuit, met een hele fijne, goed doseerbare gasreactie bij kleine hoekverdraaiïngen. Draai je hem verder open dan gaat hij er - in de standaard mapping - lekker fel vandoor en heeft dan op een gegeven een flinke boost, waarbij hij in de twee gewoon op het achterwiel gaat. Hij heeft ook nog een sportieve en een regenmapping, die via een schakelaar onder het zadel in te stellen zijn, net als de mapping voor slechte benzine. Ik ben bijzonder tevreden met de standaard mapping. Dan is hij lekker fel maar goed te beheersen. Hij is ook vlug zat: tot 100 km/uur is hij echt razendsnel, ook daarboven zit hij vlot op de 140 km/uur, wat nog net te doen is. Daarboven vang je wel erg veel wind. Doen we dus ook niet lang, we houden een kruissnelheid van 100 aan waarbij de motor in de zes heerlijk rustig tokkelt en ook nog behoorlijk zuinig is: ik haal 1: 21,5 en da's gezien ons rijgedrag niet slecht... Iets minder tevreden ben ik over het zadel: dat deed na een halve dag al best zeer, zelfs al draag ik een fietsbroek met "zeem".

Alleskunner

Dat zitvlak geeft op dag twee beduidend minder problemen, aangezien we dan meer de bossen in duiken. Dat betekent dat er niet gezeten wordt, maar gestaan. Daarbij merk je de offroad-roots van deze Husky. Je staat ontspannen rechtop en kunt dan goed bij het stuur. Je laarzen liggen van de hiel tot aan de bovenkant van de schacht tegen het bodywork aan, waardoor je goed contact hebt, veel stabiliteit kunt creëren en goed kunt sturen, want dat doe je ook door de motor met je benen te dwingen. Al is het zadel wel wat breed, waardoor je iets minder natuurlijk staat dan op een EXC. Het grootste probleem is vandaag het stof. De paden zijn redelijk begaanbaar, maar kurkdroog en dat stuift nogal, vooral op de wat zanderige stukken. Die vinden we vooral na Osowo, waar we uit de bossen komen en in een glooiend landschap met grote, dorre grasvelden terecht komen.

De 701 Enduro laat zich er vrij gemakkelijk overheen jagen, al merk je dat de TKC80 banden beduidend minder spoorstabiliteit hebben dan de echte enduro-banden, die ik op mijn EXC heb liggen. In het zand begint de motor wat eerder te "zoeken" en dan is het zaak om wat naar achteren te hangen en gas te houden. Dat gaat echter wonderwel, want de Husqvarna heeft power zat. Je merkt wel dat de motor lang gegeard is, vooral als je wat bij lage snelheden moet trialen. Dat gebeurt bijvoorbeeld als we een riviertje tegenkomen, waarvan de brug vergaan is. Gelukkig is het water niet diep en kunnen we er doorheen, maar bij het omhoog rijden van het talud voel je dat de eerste versnelling wat lang is. Gelukkig kun je het instelbare hendel van de hydraulisch bediende Magura koppeling met één vinger bedienen, dus je sleurt hem toch gemakkelijk omhoog... Het is een alleskunner!

Controleerbaar

Via Wielin geraken we terug bij het hotel, waar we het stof uit de kelen spoelen met een verdomt lekker Pools biertje, om vervolgens vroeg in de veren te gaan. We rijden de volgende ochtend immers al weer vroeg weg, ditmaal naar het noordwesten, waar we door prachtig gele koolzaadvelden via Karwice de bossen weer inrijden. De paden zijn hier slecht. Landbouw- en bosbouwmachines hebben sporen van een halve meter diep getrokken, die ondanks de aanhoudende droogte hier en daar ook nog modderig zijn. We werken ons uit de sporen en rijden dan maar dwars door het bos. Ook een uitdaging, want er zijn diverse greppels, die onderin glad en modderig zijn. Je merkt bij dit soort uitdagingen wel dat de Husqvarna wat groter en zwaarder is dan de e 
Kleine schijfjes, maar wél wave, de vertraging is prima voor elkaar

Is dit vet of is dit vet?
 
De tank zit onder het zadel. De 67 pk sterke nagenoeg trillingsvrije eencilinder is trouwens best wel zuinigchte enduro's, maar het gaat er prima mee. Je kunt de eenpitter in moeilijke omstandigheden ver afwurgen zonder dat hij klappert. Bij het langzamere werk lijkt de vering wel een tikje stug. Logisch, want de motor is zwaarder dan een EXC. Ik zou de demping aan kunnen passen. Maar als we richting Cisowo rijden - een dropje met een mooie, gotische kerk en een prachtig uitzicht richting Oostzee - blijkt dat niet nodig.

We komen op meer open terrein terecht, waar het gas verder open kan. De vering komt dan in zijn element en vangt alle klappen op, terwijl de motor zelf strak en controleerbaar blijft. Je kunt hem ook lekker laten driften, ook omdat de banden niet heel veel grip op het gravel hebben. Dat blijft toch een dingetje bij deze trip, vooral wanneer het begint te regenen als we na Darlowo terugrijden. Dat heeft zijn voordelen, want daarna het stuift een stuk minder. Het nadeel is dat er plassen liggen en je weet nooit vooraf hoe diep die zijn of wat er onderin ligt. Ik probeer er tegen de schuine randen aan omheen te rijden, maar dat valt met de Husqvarna niet mee, ook al heb ik de bandenspanning verlaagd naar 1.3 voor en 1.1 achter. Tikje link, want standaard zijn er geen bandenklemmen gemonteerd, dus in theorie zou de band op de velg kunnen draaien en het ventiel van de binnenband afscheuren. Maar dat gebeurt niet en het geeft wel meer grip, al merk je weer duidelijk verschil met een echte enduro-band. Waar de Dunlops zich vast bijten in zo'n wandje, glijdt zo'n intermediate terug naar beneden waardoor je de motor ook steeds moet corrigeren. En dan voel je wel weer dat hij een pietsie zwaarder is dan een EXC. Maar dat is maar een pietsje. Ik moet er niet aan denken om hier met zo'n 300 kg wegende fake-allroad te rijden, wat dat betreft is de Husqvarna 701 toch duidelijk wel een echte "all road".

Bitte...

Als ik de Husqvarna 701 Enduro nog even voltank voor hij weer op de aanhanger gaat meet ik 6,29 liter op 114 km offroad, dat is 1 op 18,1. Niet slecht, met al dat losse zand. Iets minder vind ik dat de witte zijpanelen zwarte vegen van de laarzen vertonen. Vegen die er bijna niet uit te poetsen zijn. Maar behalve dat is de Husqvarna 701 wat mij betreft bijna de ideale allroad: het motorblok is levendig, snel en sterk genoeg voor legale snelwegsnelheden.De motor loopt soepel, heeft een lekkere gasrespons en is zuinig. De Husky is offroad bijna net zo goed als een echte enduro en hij stuurt wellicht niet flitsend, maar wel heel gemakkelijk. Nu nog een comfortabeler zadel, een tophalf en een set koffers en ik weet het wel. Herr Trunkenpolz: eine Husqvarna 701 Adventure Bitte!

•  Geschikt voor straat en hardcore enduro (afhankelijk van bandenkeuze), zuinig en trillingsvrij blok, pittige motorprestaties, soepele gasreactie, goede vering met ruime instelmogelijkheden, fijne remmen
• te steile zijstandaard, oncomfortabele buddy, geen windbescherming, geen bagagemogelijkheden (ook niet voor een slot), motormappingen lastig in te stellen

Technische gegevens