Test Yamaha MT-03

En het is te zien, van alle badplaatsen waar je over de snelweg naar kijkt steekt Benidorm er letterlijk met kop en schouder bovenuit, zo grotesk steken de torenhoge flats boven het dorpje uit. En dus is er geen plaats zo toepasselijk voor de presentatie van een motor voor het jonge publiek als de Costa del Geriatrie. Uitgerekend hier maken wij kennis met de nieuwe Yamaha MT-03. En net als je denkt ‘dat valt toch wel mee, meestal blijft zo’n route ver buiten de bebouwde kom’, wat ook bijna altijd zo is, duiken we nu eens vol het binnenstedelijke verkeer in. Behalve dat we met die actie de gemiddelde leeftijd van de –tijdelijke- inwoners met enkele decennia laten kelderen, is dit ook dé speeltuin voor de kleine twin

Tekst: Vincent Burger
Fotografie: Yamaha

Logisch vervolg

De MT-03 is, los van een logisch gevolg op de R3 en een antwoord op de 300cc’s van andere merken, vooral ook een uitbreiding van de MT-serie, samen met de nog te introduceren MT-10. Aan beide kanten breidt de reeks dus uit, zowel onderaan met de 03 als bovenaan met de 10. DKlein? Nee... fun size!aarmee omhelst de hele serie vijf modellen: 125, 07, 09 en dus 03 en 10. En nog eens twee als je de MT-07 Moto Cage en MT-09 Street Tracker meetelt. De Tracer wordt even buiten beschouwing gelaten, dat is echt een andere categorie. De MT-09 is verbeterd, maar daar gaan we in een ander artikel dieper op in.

Zoals gezegd is de 300cc gebaseerd op de R3, waar de motor dan ook veel onderdelen mee deelt. Toch is Yamaha er in geslaagd de MT een eigen gezicht mee te geven. Het is dezelfde formule die andere fabrikanten ook hanteren en met succes, dus er zit simpel gezegd best wel wat in. Het is vanzelfsprekend ook al net zo’n A2-motor als de R3 en concurrenten en met maar 168 kilo ook heerlijk licht. Toch is er met 40 pk weinig te klagen. Verder hebben we een tweecilinder die tot 12.000 toeren doorloopt, een makkelijke zithoogte en verder is het heerlijk eenvoudig en recht door zee. EWaar zijn nou hier die bastards waar je altijd over hoort?n we mogen er mee rijden nadat we al een rit per MT-09 achter onze kiezen hebben.

Normaal gesproken is rijden op een lichte motor ná een zware een recept voor deceptie, een ‘niet vooruit komen’ en alles wat verkeerd is, maar niet deze keer. Dat komt in eerste instantie doordat we ons op een supermooie route bevinden waar het gebrek aan gewicht en scherp sturen ‘m juist in de kaart speelt, maar als we daarna toch op de wat meer doorgaande route terecht komen en zelfs de stad in duiken heeft de kleine twin zich al ruimschoots van z’n goede kant kunnen laten zien en is ook dit geen straf. Op die bergwegen is het allereerst gewoon feest en weer ouderwets werken voor het beste resultaat. Zo min mogelijk remmen, z 
Over styling hoef je Yamaha niks meer te leren. Zeker met de MT-serie is het elke keer weer raak
 
En het mooie is, dat wordt dus ook bij de goedkopere modellen voortgezeto soepel mogelijk rijden voor het beste resultaat en dan valt er nog best een flink tempo op na te houden.

Hoger in elk geval dan de voorrijder aan wil geven, wat op zich jammer is maar wel meteen aangeeft dat de motor nog meer in z’n mars heeft als we de kans krijgen. Dat is ook het hele punt van deze klasse, het is niet hetzelfde als de oude 125 tweetakten, maar kan wel zo gereden worden en heeft daarnaast van onderuit ook nog iets te melden. Iets, niet veel…. Maar wel meer dan diezelfde 125’jes die buiten hun powerband al helemaal niet te rijden zijn. Nou is het op een driehonderdje met 42 pk nog steeds geen bom, maar toch… dat hoeft ook niet altijd. Het is genoeg.

Genoeg

Genoeg in elk geval om het echt heel erg naar de zin te hebben. Dat komt door meer dingen. Zoals gezegd is het na de MT09 een feest om met de 300 te kunnen rijden en niet alleen maar omdat ’t gewoon leuk is straffeloos het blokje tot aan de grens op te winden. Het lage gewicht, d't was aan de Costa del Sol....e stuureigenschappen, zelfs de vering deelt mee in de feestvreugde. We zullen de motor nog eens naast een concurrent zetten om er echt het fijne van te kunnen beoordelen (we kunnen nu al niet wachten, dat wordt dikke pret) maar het lijkt in elk geval dik in orde en het zal zeker spannend worden met bijvoorbeeld de Kawa Z300 wie er uiteindelijk over de beste uitrusting beschikt.

De MT neemt wel alvast punten voor het display mee naar huis, dat is nou eenmaal net wat duidelijker en overzichtelijker dan dat van de Kawa. En warempel… er is zelfs een shiftlight aan boord. Kun je je helemaal concentreren op vasthouden van je tempo, net op tijd schakelen om niet t 
Natuurlijk is er gewoon slim gebruik gemaakt van bestaande zaken, maar wie vindt dat erg? 

Niks wat zegt 'maar een driehonderje', waar je ook kijktegen de toerenbegrenzer aan te lopen, dat werk. Schakelen gaat als door boter, we missen al snel een quickshifter die de feestvreugde net nóg even wat groter zou weten te maken… de zesbak doet alles naar behoren en de gearing is zo gekozen dat een leuke wheelie er ook nog wel in zit als je een beetje probeert.

Ik snap het wel. Waarom we dwars door de stad rijden. Niet alleen omdat motoren uit deze categorie vaak afgeschilderd worden als ‘stadsmotortje’ en we dat dus aan den lijve moeten ondervinden, maar ook omdat dit Benidorm is en de MT een puistige puber met geldingsdrang. Dat moet wel mis gaan en inderdaad weet de Yamaha zich binnen de kortste keren van z’n allerstoutste kant te laten zien. De straten in de stad hebben een pak minder grip dan die in de heuvels, wat dus betekent dat het weinig moeite kost een kekke piep van het rubber uit te lokken. En we zijn met een man of tien…. Reken dus maar uit. Ook al houden we ons netjes aan regels en stoppen we voor rood licht, tussen twee verkeerslichten in is het altijd feest. Tot grote hilariteit van iedereen onder de pensioensgerechtigde leeftijd.

Conclusie

Zonder gekheid, de MT03 is een heel net pakket met alles wat je zou kunnen wensen: goede zitpositie, laag gewicht, geneog vermogen, vering en remmen oké met een keurige afwerking als kers op de taart. Meer heb je niet nodig. Of je wel meer zou willen is een andere vraag, maar die is persoonlijk en wil je dat, dan overweeg je sowieso geen MT03. Dus wat valt er nog wel te wensen? Hmmm…. Een XSR uitvoering misschien? Superleuk rijden in een heel hip jasje, het zou zomaar eens een klapper kunnen worden. Met de styling van de Yamaha en concurrentie een beetje aan de ‘gewone’ moderne kant, zou het best wel eens verfrissend kunnen zijn een semi retro model tussen de lineup aan te treffen. Als de meerprijs daarvan dan ook nog binnen de perken blijft, heb je echt wel wat.

• Licht en wendbaar
• Waar blijft die XSR300?

Technische gegevens