Test: Suzuki SV650 Scrambler

Tekst & Fotografie: Ed Smits

Gedachtegoed

Om de discussie maar meteen voor te zijn: de Suzuki SV650 Scrambler heeft net zoveel gemeen met een échte scrambler als een Can-Am met een motorfiets, maar dat maakt de pret er in dit geval niet minder om: de Nederlandse importeur heeft het gedachtegoed van een Scrambler aardig weten te benaderen. Voor de duidelijkheid, de SV650 Scrambler is geen officieel model uit Japan maar een initiatief van de Nederlandse importeur. Wat best opmerkelijk mag worden genoemd: op de EICMA in Of ik zin heb om effe een blokje om te gaan. Nou, dat hoeven ze mij geen drie keer te vragenMilaan werd de compleet nieuwe SV650 op de stand vergezeld door een Scrambler uitvoering, die ook naar het Salon in Brussel en de Motorbeurs in Utrecht werd gehaald, twee beurzen waar de Scrambler door het publiek positief werd ontvangen, net als op de EICMA in Milaan. Toen de Scrambler door Suzuki ook werd getoond tijdens de introductie van de SV650 in het zonovergoten Lloret de Mar waren wij wel overtuigd dat een officieel model wel zou volgen – net als Yamaha dat met de XSR700 en XSR900 heeft gedaan, maar de SV650 Scrambler bleef uit, waarna men in Nederland besloot het dan maar zelf te gaan doen.

Hoewel Suzuki SV650 Scrambler op het geboortekaartje staat is de fiets volgens de importeur eigenlijk meer het visitekaartje van de accessoirelijst van de sportieve V-Twin. Meest in het oog springend zijn de gewrapte uitlaten en het bruine skai zadel, die de SV650 samen met het rooster voor de koplamp en minuscuul aluminium windscherm nog het hoogste Scrambler gehalte meegeven. Dat is trouwens niet het enige wat aan de SV650 is aangepast. De standaard knipperlichten zijn ingeruild voor kleine exemplaren, evenals de kentekenplaathouder, de kettingbeschermer, radiateurbeschermer en het voorspatbord. Stuk voor stuk onderdelen die de SV650 er een stuk appetijtelijker op hebben gemaakt, hoewel de kettingbeschermer van ons wel een streepje langer had mogen zijn. Nu zit binnen no-time de onderkant van het kontje onder het kettingvet. Tot slot heeft Suzuki de standaard Dunlop Qualifier banden ingeruild voor de Sportmax Mutant, Dunlop’s versie van een moderne band met retro-ogend noppenprofiel.

Persoonlijk had ik de lijst met gemonteerde accessoires nog graag aangevuld gezien met een ander stuur en andere spiegels, zodat je ook écht het idee krijgt met een Scrambler aan het rijden te zijn. Vanaf het zadel zie je nu geen enkel verschil met het standaard model en dat is toch een beetje jammer. Met een iets lager en breder stuur had de SV650
Roostertje en aluminium mini-windscherm voor het retro gevoel. Digitaal display is goed afleesbaar, maar voor een Scrambler misschien een tikkie te modern

Over het bruin skai zadel en de gewrapte uitlaatbochten kunnen we kort en bondig zijn: missie geslaagd

Misschien minder opvallend, maar wel net zo mooi: het aluminium spatbord. De Spormax Mutant banden bieden veel grip Scrambler wel een stuk ingeboet op zitcomfort, dat in de standaard uitvoering eigenlijk niets te wensen overlaat, maar een Scrambler hoort eigenlijk ook een beetje oncomfortabel te zijn. En nu we toch bezig zijn, met gespaakte wielen en een hoge uitlaat (met geperforeerd rooster om je rechterbeen te beschermen) was het wat ons betreft wél een échte Scrambler geweest.

Opmerkelijk genoeg is het bruin skai lederen zadel, dat in mijn ogen de SV650 Scrambler juist ontzettend goed staat, de enige accessoire die bij Daniëlle niet goed in de smaak valt, hoewel ze haar mening daarover gaandeweg wel bijstelt, van “dat vindt ik écht niet mooi” naar “het begint al te wennen.” “Het zou voor mij geen reden zijn om ‘m te laten staan, daarvoor vind ik ‘m veel te gaaf. Hij ziet er niet alleen lekker uit, maar rijdt ook nog eens super gemakkelijk. Ik heb nog maar een jaar m’n rijbewijs en heb lang niet zoveel ervaring als jullie, maar dit vind ik wel een super gemakkelijk ding. De zit is perfect, het blok is voor mij lekker pittig genoeg en hij stuurt ook nog eens heerlijk licht. Een enorm verschil met die oude Bandit van mij, die voelt vergeleken met dit als een lomp zwaar hork. En ABS vind ik ook wel prettig, gelukkig zit dat tegenwoordig standaard op een motor.”

Wieger Ketellapper

Als ik het stuur van onze gastrijdster heb overgenomen begrijp ik best dat ze zo laaiend enthousiast was, met name het rijgemak van de SV650 is ongekend. De zithouding is ontspannen en neutraal; de voetsteunen zitten precies waar je ze had verwacht, maar dan een ietsie hoger, maar echt storend is dat niet. Lagere voetsteunen was zeker ten koste van de grondspeling gegaan en ze zitten ook weer niet zo hoog dat het oncomfortabel wordt. Eigenlijk viel het alleen de eerste keer op, na vijf minuten rijden wist ik al niet anders meer.
Kleine knippers misstaan de Scrambler niet, de kentekenplaathouder is een grote verbetering ten opzichte van het origineel

De gaatjes in het uitlaatrooster zitten er al standaard in, maar een hoge uitlaat was nóg beter geweest. De kettingbeschermer is eigenlijk iets te kort

Geen super-stoppis power, maar voor een middenklasser voldoen ze prima. Aluminium plaatjes geven de SV650 een heel andere uitstralingHet bruin skai lederen zadel is aan de voorkant smal gevormd met 785 mm zithoogte laag genoeg om beide voeten vlak aan de grond te kunnen krijgen. Enkel het stuur had wat mij betreft wat breder en lager mogen zijn – voor dat betere Scrambler-gevoel, maar heeft nu in standaard trim zeer zeker wel z’n steentje bijgedragen aan die neutrale en ontspannen zit. Dankzij Low RPM Assist is wegrijden ook voor beginners kinderspel, met wegrijden wordt het toerental een fractie verhoogd op het moment dat je de koppeling loslaat, waardoor zonder gas wegrijden zelfs in vierde versnelling mogelijk is.

Ondanks dat de herfst inmiddels serieus zijn intrede heeft gedaan en het wat temperatuur betreft al een flink stuk frisser is, bieden de Dunlop Sportmax Mutant banden nog steeds meer dan voldoende grip en ook wat wendbaarheid betreft krijgt de band een dikke voldoende. Sterker, ik durf zelfs te stellen dat in veel opzichten de Sportmax Mutant de standaard Qualifier overtreft, maar tijdens de introductie hadden we al opgemerkt dat het op z’n zachts gezegd opmerkelijk is dat Suzuki als eerste montage voor een oude band als de Qualifier heeft gekozen. Dat de Sportmax Mutant zo positief verrast is eigenlijk niet vreemd. Het profiel heeft weliswaar op het oog een hoog-retro gehalte, maar in feite de band ontwikkeld als échte Supermoto band, een band om zo snel mogelijk van richting te kunnen veranderen en je helpt aan de juiste kant van de limiet te blijven, Hmmm, best een lekker ding volgens mij zoveel grip en feedback als de band genereert. Continue remmen, glijden en hard accelereren, dát is volgens Dunlop het speelveld van de Mutant, ongeacht of het nou droog of nat is, zelfs beperkt offroad gebruik is geen enkel probleem.

Dat Daniëlle zo enorm onder de indruk was van de souplesse van het motorblok heeft de SV650 niet alleen te danken aan de Low RPM Assist, de 645cc 90° V-Twin is gewoon het toonbeeld van souplesse. Het blok levert een topvermogen van 77 pk bij 8.500 toeren per minuut, vijf pk meer dan de oude Gladius, waardoor met gemak een topsnelheid van 200 km per uur wordt gehaald. Belangrijker nog dan het topvermogen, dat hoger dan de concurrentie is, is de manier waarop het koppel wordt afgegeven. Volgens opgave is het toerental waarbij het maximale koppel van 64 Nm wordt afgegeven met 8.100 toeren best hoog, maar vermogen en koppel worden mooi lineair opgebouwd, waardoor de SV650 terwijl ‘ie in toeren klimt alsmaar sterker wordt. Verwacht nu niet een acceleratie à la XDiavel, maar voor een middenklasse naked doet de SV650 het zeker niet slecht. Jawel, hij kijkt! Die wil vast wel een beschuitje met mij eten morgenvroeg Nu was dat bij de oude SV650 al niet verkeerd, laat staan de Gladius, maar de nieuwe SV650 had wel als handicap de beduidend strengere emissie-eisen van euro 4. Trouwens, over euro 4 gesproken, de nieuwe norm heeft geen negatieve invloed gehad op het geluid van de SV. Sterker, ik zou zelfs zweren dat de fiets veel gaver klinkt dan de oude Gladius.

Suzuki heeft de SV650 op de markt gezet als V-Twin Sports en dat is zeker geen loze kreet, zo hadden we in Lloret de Mar in het voorjaar al ontdekt en wordt nu in het najaar met deze Scrambler uitvoering opnieuw bevestigd. Eigenlijk is de motor van alle markten thuis. Super relaxt rijden is geen enkel probleem, het blok is zo soepel dat ‘ie vijftig in zes nog steeds slikt als Wieger Ketellapper, terwijl met hetzelfde gemak de SV flink op z’n staart kan worden getrapt en de motor je wederom niet zal teleurstellen. Zo goed als het blok is ook het rijwielgedeelte van de SV650,dat weliswaar een stuk meer budget is dan een GSX-R, maar waarbij Suzuki een goed compromis tussen comfort en sportief gekozen heeft. Ondanks dat het stuur voor sportieve naked begrippen iets breder had mogen zijn (zodat de zit iets agressiever was geweest) is de SV650 zo supergemakkelijk van richting te veranderen dat het wat hefboomeffectbetreft nu eigenlijk perfect is.

Naast dat de Scrambler gemakkelijk van richting te veranderen is houdt de retro-wannabe ook in snelle bochten mooi z’n lijn, het enige wat we aan de vering is op te merken is dat bij door boomwortels ophoog geduwd asfalt (en drempels op snelheid) klappen best hard worden doorgegeven. Zeker als je op dat moment ook nog eens de voorrem vol inknijpt wordt de ABS module meteen aan het werk gezet en merk je dat de SV650 de grens van z’n kunnen wel heeft bereikt. Over de remmen verder eigenlijk niets dan lof. Ja, voor wie met de SV650 aan de start van de Leightweight TT verschijnt zullen de remmen onderbemeten zijn en zou meer feedback en bite wenselijk zijn, maar voor de rest van de wereld zullen de remmen waarschijnlijk ruim voldoende zijn.

Conclusie

Een half jaar na de (her)introductie van de SV650 heeft Suzuki haar V-Twin Sports met een Scrambler uitvoering uitgebreid. Of beter gezegd, de Nederlandse Suzuki importeur, die daarmee – omdat de Japanners het zelf niet hebben gedaan – inspeelt op de groeiende vraag vanuit de markt naar retro motorfietsen. Nu zullen critici betwisten dat de SV650 Scrambler een echte Scrambler is en strikt genomen hebben ze een punt; banden met noppenprofiel, een ander zadel, een gewrapte uitlaat en een roostertje voor de koplamp maakt nog geen Scrambler, maar dat maakt de motor er niet minder om.

De SV650 is standaard al een lekkere fiets die voor beginners aantrekkelijk is vanwege z’n rijgemak en tegelijkertijd de sportieve aspiraties van een ervaren motorrijder zal waarmaken, en dat is bij deze Scrambler uitvoering niet anders. Strikt genomen mag de SV650 Scrambler dan wel geen échte Scrambler zijn, maar de aankleding ademt wél die retro sfeer uit, en dus zal je met de fiets zeker geen verkeerd figuur slaan. Alleen, of dat de meerprijs van € 1.400 rechtvaardigt? Voor dat geld had de Suzuki de Scrambler op z’n minst van gespaakte wielen moeten voorzien.

dat blok, stuurt lekker licht, voor beginners én ervaren rotten, geluid

mag eigenlijk geen Scrambler heten, prijs

Technische gegevens