Test: Kawasaki Vulcan S SE

Tekst: Vincent Burger
Beeld: Tom Haanstra/ Pien Meppelink, Target Press

Middenklasse Cruiser

De Vulcan S kennen we. Sinds een jaar heeft de nieuwe Kawa de cruiserscene, of goed dan, de middenklasse cruiserscene, flink wakker geschud. Met een totaal ander concept dan het bekende luchtgekoelde V-twin met misplaatst chroom, amper wegligging en al helemaal niks te melden aNiet alleen in Italië kunnen ze cruisers maken die de bocht om kunnenls het op remmen aan komt heeft het groene kamp hoge ogen gegooid. Niet alleen is het idee om ’t ouwe bekende staande twinblok nog een keer te gebruiken heerlijk verfrissend, de hele styling is echt anders dan anders. En da’s leuk, dat siert ze.

Niks nieuws natuurlijk, dat weten we al een jaar. Maar het werkt. Net zoals het idee werkt in al z’n eenvoud. Neem de twin uit ER-6 en Versys, schroef die in een nieuw frame en je hebt een nieuwe motor. Met een beetje werk aan de kop wordt het karakter nog net wat bijgewerkt om ‘m nóg iets soepeler van onderuit te maken en je bent helemaal klaar. Vervolgens neem je twee wielen, een tank, zadel en stuur, geeft ze wat mooie styling mee die ook de zijkanten van het blok in een beweging meenemen en je hebt de Vulcan. Helemaal prima. En het werkt: zoals we al bij de introductie mochten merken zijn het juist de rijeigenschappen waar de Vulcan de meeste punten mee scoort. Niks ‘rijdt goed voor een cruiser’, hij rijdt gewoon goéd. Klaar. Natuurlijk zijn er wel verschillen tussen de Vulcan en de ER-6, maar als je een ER kent weet je ook dat daar nog makkelijk meer uit te halen is en dat is precies wat de Vulcan doet. Natuurlijk heb je minder grondspeling, maar dat is inherent aan het design en merk je eigenlijk alleen maar omdat de voetsteunen de grond raken. Aan het chassis zal het niet liggen. Zelfde met remmen; natuurlijk vertraagt de enkele schijf voorin minder dan de dubbele van ER of Versys, maar dat vindt niemand vreemd. Bovendien is de achterrem daarentegen nog makkelijker bereikbaar en heel goed te gebruiken.

Als je nou het stuur nog net iets te laag vindt heeft Kawasaki ook daar een oplossing voor

Het USP van de Vulcan is echter nog niet eens aan bod gekomen, sowieso als enige in z’n klasse maar het wordt nog steeds maar zelden toegepast: het ergofit systeem. Heel simpel gedaan, heel veel plezier: verstelbare voetsteunen, verschillende zadels en verschillende sturen en je k
unt de motor in een paar tellen omtoveren naar jouw maat. Of je nou 1.90 of juist maar 1.48 bent, je past op de Vulcan. Of liever, de Vulcan past jou. Simpel, goedkoop, doeltreffend.

Maar dat wisten we allemaal al. Wat wel nieuw is, is de SE-uitvoering die Kawa er nu naast zet in de showroom. En ja, daar kun je over zeggen dat het gewoon een standaardfiets met een acessoire is, maar dat trucje legt de Groenen bepaald geen windeieren; de specials zoals elk type er wel eentje kent zijn scherp geprijsd en hebben vaak nét even dat kleine beetje meer dan de standaardversie.
En nu is dus de beurt aan de Vulcan S of liever SE, want zo noemen ze ‘m. Belangrijkste verschil: er zit een ruit op. Maar om dat nog wat feestelijker te maken is de Vulcan ook in een knap kleurtje gehuld, met pinstripe en nog wat details. Veel meer heb je eigenlijk ook niet nodig.

Nou heb ik de pech dat ik van zeer gemiddelde lengte ben, dus hoeft de motor niet aangepast te worden; ik zit er toch wel goed op. De ervaring van collega’s van andere lengte leert echter dat het Ergo-fit, eenmaal geïnstalleerd, echt een meerwaarde is. Je zit goed en past er gewoon goed op. Wat heb je nog meer nodig?

naar, van, het: Doel

We kunnen nog wel doorgaan over de looks van de motor, maar daarvoor hebben we foto’s die die taak goed op zich kunnen nemen. Daar zijn ze voor bedoeld. Ons eigen doel is het aanvoelen een uitproberen van de Vulkaan in SE uitvoering en daarom rijden we doelbewust naar Doel, het legendarische plaatsje in Vlaanderen, oJe zou hier maar op zoek zijn naar een bakkernder de rook van de haven. En de kerncentrale met gelijke naam, overigens. Het plaatsje kent een reusachtige aantrekkingskracht voor alles wat met beeld te maken heeft. Amateurfotografen, hele verenigingen en filmmakers trekken dagelijks richting Doel om van de desolate straten een prachtig portret te maken. Het heeft ook iets vreemds, een beetje unheimisch of postapocalyptisch, zo’n nagenoeg uitgestorven en verlaten plaatsje te bezoeken. Het is werkelijk alsof je na een of ander rampscenario over straat loopt, een tikje ‘1984’ met een klein vleugje ‘I am Legend’. Zoiets. De kerncentrale op de achtergrond maakt het af, samen met de opnames voor een of andere zombiefilm die toevallig plaatshebben. Maar de echte klapper is wel het luchtalarm dat afgaat tijdens ons bezoek, compleet met ‘Attentie, attentie’-mededeling over het publieke speakersysteem. Te gek en super ongemakkelijk tegelijk.

Maar dat maakt de foto’s er niet minder op natuurlijk. De route door het omringende havengebied brengt ons zowaar nog langs enkele interessante bochten, zodat er ook nog echt leuk te rijden valt. En dat is sowieso wel leuk met de Vulcan, met het karakter van een ER is het sowieso helemaal tof, het iets lijvigere van de Vulcantwin past goed bij het iets lijvigere gevoel van de motor zelf. De wegligging is dik in orde, de motor voelt lekker vast aan. Dat is een ander woord voor ‘het gewicht geeft je een zeker gevoel’, dit ding gaat geen kant op. En dat schept vTegenliggers? Hier? Hahaha!ertrouwen, ook op een wisselvallige, frisse voorjaarsdag. En dus smijten we de motor zonder meer elke bocht in, wetend dat het ding heerlijk koersvast pal op z’n lijn blijft, totdat je zelf vindt dat er gestuurd moet worden. Een putdeksel of ander iets op je rijlijn is makkelijk te ontwijken, maar je voelt dat je er net zo goed gewoon overheen kunt rijden, uit zichzelf zal ‘ie echt niks raars doen.

Dat gaat goed totdat de slijtblokjes onder de voetsteunen kermend aangeven niet verder te kunnen, een geluid wat goed bij de omgeving past. Niks van aantrekken, de voetsteunen zijn scharnierend opgehangen en voordat je iets anders aan de grond rijdt moet je echt nog een stuk platter, zodanig dat je dat zomaar niet halen gaat. A 
Klein verschil, groot effect. Het kleine ruitje sluit mooi aan op de koplamp en krijgt zo een soort café uiterlijk
 Mooie basis voor een special, toch? Check die tank... en denk nu aan een scrambler. Snappie?l schurend en piepend rond je de bocht en leg je een richtlijn voor al wie achter je komt. Letterlijk. Met de balans en het stuurgedrag is het al snel een feest en kijk je uit naar een mooi slingerend stuk weg om deze al dansend af te rijden. Dansend, met de Vulkaan…

Hebben we het nog niet gehad over wat dit nou zo Special maakt. De ruit. Met officieel een quick release ophanging siert het Kawasaki toch dat ze er een slotje op gezet hebben dat met de contactsleutel te bedienen is. Wordt je ruit niet zomaar geleend door jaloerse omstanders die dat ook wel zouden willen. Want: het werkt. Onderweg terug leidt de route ons een paar kilometer over de snelweg, waar we het effect van de ruit kunnen uitproberen. We kunnen alleen maar zeggen dat deze je lijf tot 182 op de teller goed uit de wind houdt, dus we komen eerlijk gezegd nog wat tekort om écht tevreden te zijn over de werking van dit accessoire.

Serieus, 182, op een cruiser…. Lijkt me ruimschoots genoeg. Je hoeft natuurlijk niet letterlijk ál je vrienden het schaamrood op de kaken te rijden, een paar volstaat.

Doelloos in Doel... hangen oké, maar met 'jongere' komen we nu echt niet meer weg

Conclusie

Met de SE heeft Kawasaki de Vulcan S weer nét even dat kleine beetje meer gegeven, voor een leuke prijs. Had je al een Vulcan op het oog, dan kun je zeker de SE overwegen, gewoon voor wat je er voor krijgt. En met het quick release kan het ruitje er ook altijd weer af, voor als je een keer cabrio zou willen rijden. Maakt de motor net weer effe wat veelzijdiger en daar is weinig op aan te merken. Voor de rest is het een Vulcan zoals het al was en daar was ook al zo verdraaid weinig mis mee, dat als je in dit segment op zoek bent, je toch echt even een rondje zult moeten maken. Alvast veel plezier, wij gaan nog even dansen. Op de vulkaan.

• Ergo-fit, handling, ziet er fris anders uit
• Je moet er wel van houden natuurlijk, weegt meer dan een ER, heeft net wat minder power dan een ER

Issie gelukt? Mag ik weg? Ik zou een beetje zuurstof wel op prijs stellen nu