Test: Kawasaki J125

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Pien Meppelink, Tom Haanstra (Target Press)

Ech wel

Honderd-dertig, dat is de snelheid waar de analoge naald van de snelheidsmeter van het overzichtelijke en goed afleesbare cockpit, die uit een analoge snelheidsmeter (met geïntegreerde mijl per uur schaalverdeling) en analoge toerenteller en daartussen een digitaal display bestaat, blijft hangen. Honderddertig kilometer per uur, voor een A1 rijbewijs 125cc 14 pk motorscooter. Natuurlijk, alle excuses die ik op 16-jarige leeftijd de politie voorhield om de veel te hoge snelheid van mijn opgevoerde brommer goed te praten (jNederland geen Scooterland? Maakt mij niet uit, dan gaan we toch naar Spanje toe?e kent het wel: bergaf, wind in de rug, op weg naar vriendin) zijn nu min of meer van toepassing, maar toch. Honderddertig kilometer per uur, voor een 14 motorscooter met iemand die minstens twintig kilo zwaarder is dan een 18-jarige die net z’n A1 motorrijbewijs heeft gehaald.

Niet dat die 18-jarige knaap de belangrijkste doelgroep voor Kawasaki’s J125 is, maar dankzij het relatief eenvoudige A1 automaat rijexamen , dat bij menig rijschoolhouder als all-in pakket voor nog geen vijfhonderd euro te halen is, is het wel een verdomd goed (en goedkoop) alternatief voor de bromscooter waarmee hij zich anders zou moeten voortbewegen. Niet alleen worden bromscooters als milieu vervuilende, overlast veroorzakende en veel te hard rijdende lastpakken gezien die als het aan Groen Links ligt moeten worden uitgeroeid, daarnaast zijn de afschrijving en verzekering torenhoog. En met die 125cc motorscooter mag je ook nog eens de snelweg op.

Nu horen we de critici al roepen: de snelweg met een 125cc is onverantwoord, maar tegen die mensen zouden we willen zeggen: lees bovenstaand nog maar eens een keer. Daarbij, honderddertig was inderdaad bergaf, maar dezelfde weg bergop haalden we nog altijd ruim 90 km/u, terwijl op de meer vlakkere wegen zonder problemen een topsnelheid van bijna 120 km/u werd gehaald. Natuurlijk is dat langzamer dan de 130 km/u die tegenwoordig op steeds meer stukken snelweg als topsnelheid geld, maar zeg zelf nou eerlijk: wanneer was voor het laatst dat je overdag die snelheid daadwerkelijk rijden kon? N 
Scherp en sportief gestyled, de groene accenten makent 't helemaal af. Of zoiets...
 
Display oogt modern, de accessoire TomTom is netjes weggewerkt. Uniek in z'n klasse (ook zo'n geweldige marketingkreet): de instelbare remhendel. Geldt ook voor de linker trouwens.
 
Het traps gevormde zadel dient tevens als lendesteun. De ruimde onder het zadel lijkt niet onaardig, maar heeft wel een onhandige vorm.ederland is al twintig jaar volledig dichtgeslibd, waardoor je vaak al blij mag zijn als de 100 km/u wordt gehaald.

De frisse en fruitige van benzine-injectie voorziene 125cc vierkleps ééncilinder, die z’n cilinderinhoud uit een boring maal slag van 54 x 54,5 haalt, is niet het enige pretpunt van de J125. De maxiscooter oogt als twee druppels water op de twee jaar geleden gelanceerde J300, Kawasaki’s eerste motorscooter waarvoor Team Green een samenwerking met Kymco uit Taiwan is aangegaan. Sterker, de J125 is een J300 met lichter motorblok. Nu klinkt dat erg denigrerend, maar juist het tegenovergestelde is het geval. Dat de J125 qua design tot in het kleinste detail gelijk aan de J300 is maakt ‘m voor een 125cc scooter erg luxe en ruim, waar bij de concurrentie (Kawasaki noemt zelf de Kymco Downtown 125, Yamaha Xmax 125, Sym JoyMax 150 en Honda Forza 150 als concurrenten, hoewel wij van die laatste twee de 125cc versies eerder als concurrent zouden zien) toch vaak op kosten moet worden bespaard. Ten opzichte van de Taiwanezen is het verschil groot en bovendien ziet deze sportief gestylde SE versie er behoorlijk gelikt uit. De ruimte onder het zadel, die van handige verlichting is voorzien, moet volgens Kawasaki genoeg zijn voor een helm en een aktentas, maar dat had van ons best iets ruimer mogen zijn. In het handschoenenvak in de kuip is een 12 volt aansluiting voorzien, maar een USB-stekker om je smartphone op te laden zou nog mooier zijn geweest.

Relaxt knallen

Het fijne aan de J125 is dat de scooter lekkere ruime vloerplaten heeft, waardoor het heerlijk ontspannen rijden is en er meerdere zithoudingen mogelijk zijn. Rechtop met de voeten recht  naar beneden is geen enkel probleem, de middenconsole is smal genoeg om te voorkomen dat je breder zou moeten zitten dan wenselijk is, terwijl ook voetjes-vooruit nog prima kan. De vloerplaten zijn smal genoeg om je voeten gemakkelijk aan de gJe kunt je natuurlijk netjes aan de verkeersregels houden...rond te kunnen zetten, maar niet te smal dat er geen ruimte meer is voor je voet. Het zadel is tweetraps gevormd, waardoor het hoge deel van de duopassagier lekker als lendesteun kan worden gebruikt. Voor die duopassagier zijn forse handgrepen voorzien.

Naast de ontspannen zit is ook de windbescherming prima voor elkaar. Het forse windscherm is aan de onderkant van luchtsleuven voorzien om het vacuüm achter de ruit te elimineren. In  hoeverre het scherm ook bescherming biedt tegen de weerselementen die bij ons in Nederland nogal eens op kunnen spelen bleef in het zonovergoten Spanje onbeantwoord, maar voor wie het niet genoeg is heeft Kawasaki een forser scherm in het accessoirepakket. Het sportieve karakter van de J130… excuus, J125, wordt onderstreept door de fraaie grote multi-reflector koplampen met LED dagrijverlichting en het scherpe kmaar het is veel te leuk om dat juist niet te doen. Korste weg, toch?ontje met fraai gevormd achterlicht in de stijl van de Z-familie. In de console is een haak voor een boodschappentas voorzien, het enige wat een beetje knullig overkomt is het klepje van de benzinetankvulling.

We zeiden het al, op het motorblok na is de J125 identiek aan de J300, wat betekent dat naast de ruimere en luxere ‘300’ zit en afwerking ook het rijwielgedeelte op het niveau van de 300 is. Wat als voor- en nadeel kan worden gezien. Voordeel is het strakke rijwielgedeelte dat niet snel zal schrikken wanneer iets te enthousiast een bocht wordt ingestuurd en de scooter op de fraaie bergweg net buiten Las Negras mooi op lijn houdt en te allen tijde te corrigeren is, maar nadeel is wel het best hoge gewicht van 182 kilo rijklaar. Nu is dat weliswaar 9 kilo minder dan de J300, maar 20 kilo meer dan een Forza 125 die qua prijs een fractie duurder is. Net als de J300 heeft ook de J125 een 13 liter benzinetank, wat zeker voor scooterbegrippen behoorlijk fors te noemen is, w 
Stalen remleidingen rondom, ook dat is uniek in z'n klasse... Rond de 10.000 toeren begint 'ie trouwens best aardig te janken

Het is groen en het is geen krokodil...aardoor een actieradius van dik 300 kilometer haalbaar zou moeten zijn. In tegenstelling tot de concurrenten claimt Kawasaki geen brandstofverbruik en de trip in Almeria was te kort om daar een zinnige uitspraak over te kunnen doen.

Ondanks dat de J125 zoals gezegd niet de lichtste in z’n klasse is, merk je daar tijdens het rijden niet bijzonder veel van. De scooter is met speels gemak in de kleinste hoeken te smijten en al snel wordt de kortste route van de TomTom, die als accessoire kan worden geleverd met een fraaie ophangbeugel, letterlijk de kortste route, dwars door plantsoenen, terrasjes, voetgangerszones en over de stoep. Inderdaad, zoals een gemiddelde scooterrijder dat in Rotterdam of Amsterdam zou doen. Het 14’ voorwiel en 13” achterwiel dragen bij aan de stabiliteit en dankzij het grotere voorwiel kon een enkele 260mm remschijf worden gemonteerd, waar in het achterwiel een 240mm schijf is voorzien. Het gecombineerde remsysteem – voor de niet scooterrijders, met de linker remhendel bedien je de achterrem en met rechts de voor- en achterrem – weet ook bij 130 km/u voldoende vertraging te realiseren en is bovendien standaard van ABS voorzien. Uniek in z’n klasse is bovendien dat er stalen remleidingen zijn gebruikt, waar de concurrentie het met rubberen leidingen moet doen.

Conclusie

Het is nog steeds een beetje wennen, maar met de komst van de J125 heeft Kawasaki opnieuw een stap in het scootersegment gezet, een segment dat vijf jaar geleden voor Team Green ondenkbaar zou zijn geweest. Gelukkig voor de fans van groen bloed heeft Kawasaki dat – net als met de J300 – wel op haar eigen manier gedaan, en dus straalt ook deze J125 snelheid uit. Wat ‘ie met een topsnelheid van 130 km/u zonder meer ook is. Tel daar z’n luxe afwerking, z’n goede rijwielgedeelte, z’n comfortabele zit en de WK Superbike titel van Jonathan Rea bij op en de scooter heeft alles in huis om die knaap (of meid) van 17 te overtuigen. Nu alleen z’n vader nog zover zien te krijgen dat ‘ie het A1 automaat rijbewijs voor hem (of haar) betaalt. 

• honderddertig, geen El Cheapo, lekkere zit
• ruimte onder zadel onhandig vormgegeven, licht is anders

Technische gegevens