Test: Honda CB650F

Tekst: Peter Aansorgh
Foto's Honda

Minder is meer

Streetfighters zijn van oorsprong supersportmotoren. Die werden dan enigszins onbedoeld tot naked bike omgebouwd, nadat het kuipwerk door zelfoverschatting van de piloot in ongerede was geraakt en de eigenaar met tranen in de ogen de prijslijst van de vervangende kunststofdelen had geraadpleegd. Later werd het een trend, zodat ook motormerken zich ermee gingen bemoeien. Dat leidde tot fabrieksfighters, zoals de Honda Hornet, het flitsende, vrolijke broertje van de CBR600. Waar de CBR hoge ogen gooide op de racepiste, won de Hornet met zijn rechte zitpositie en hoogtoerige motorblok het bergklassement. Nu verdwijnt de CB600F Hornet in 2014 van het toneel en presenteert Honda een opvolger in de vorm van de CB650F. Qua typeaanduiding een opwaardering, maar met een maximum vermogen van 64 kW - of 87 pk - blijkt dat deze toch vijftien pk laat liggen ten opzichte van zijn 102 pk sterke voorganger.

"What the CB-F...?", zou je denken! Maar zodra je het gas open draait merk je dat getallen maar de halve waarheid vertellen. De andere helft wordt verteld door een nieuwe filosofie. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat motorrijders de hoge toerenregionen, waarin de Hornet uitblinkt, zelden aanspreken. En een motorblok is het zuinigst op het toerental waarbij deze optimaal functioneert, dus waar deze zijn maximum koppel bereikt. Twee redenen om een motor zo te tunen dat hij juist bij lagere toeren optimaal trekt. Dan is hij zuiniger, maar mist hij wel wat topvermogen. De vraag is, wordt hij daar op straat langzamer van? Want met meer trekkracht van onderuit kun je wel beter uit een bocht wegtrekken. En dat maakt de motor ook gemakkelijker te bedienen voor minder ervaren motorrijders.

Drijfstang

Wie zei er hier Budgetfiets?

De CB650F mag dan de opvolger van de Hornet zijn, maar heeft daar technisch weinig of niets mee te maken. Honda heeft de motor van voorspatbord tot achterlicht nieuw ontworpen en dat betekent dat ergens in het midden ook een compleet nieuwe krachtbron hangt. D 
Ook zonder angel ziet deze CB650F er best gevaarlijk uit

Hoe ging dat ook weer, "De Hornet is dood, leve de Hornet?"
 
Vijftien peekaa eraf, maar daarvoor krijg je wel flink wat koppel onderin terug. it is een vloeistofgekoelde viercilindermotor, waarvan de cilinderbank 30° voorover is gekanteld. De 16 kleppen worden door twee bovenliggende nokkenassen bediend. De boring meet 67 mm, wat toevallig wel gelijk is aan die van de CBR600RR. De slag is met 46 mm echter een stuk groter. Interessant is dat ook de drijfstangen zijn langer zijn, wat resulteert in minder leibaankrachten op de cilinderwand. Dat geeft minder wrijving en dat spaart brandstof. Om dezelfde reden zijn er ventilatieopeningen in de carterwanden tussen de kruktappen aangebracht. Dat beperkt de pompverliezen. Zuigers met asymmetrische hemden zorgen daarnaast ook voor minder contact en dus voor nog minder frictie, terwijl een vanadium coating op de pennen van de nokkenasketting eveneens voor minder wrijvingsverliezen zorgen.

Dan is de tuning zelf ook onder handen genomen: voor een verschuiving van het koppel naar lagere toerentallen is de nokkenastiming anders gekozen, waarbij ook de klepoverlap is gereduceerd. Schotten in de uitlaatcollector beperken de pijpdiameter, waardoor de gassnelheid hoog blijft. Dat heeft een zuigeffect op de andere pijpen, waardoor het uitlaatgas beter uit de cilinders wordt gezogen. Een secundair luchtsysteem zorgt samen met een katalysator voor het naverbranden van de uitlaatgassen. Aan de inlaatzijde zorgt een PGM-Fi injectiesysteem dat de twee dubbele, 32mm gasklephuizen efficiënte manier van brandstof worden voorzien. Het resultaat is dat de CB650F in de WMTC-testen maar liefst 21 km op een liter euro loodvrij haalt.

Knalt je oogkassen uit, dat geel...

Snelle Jelle

Waren dat zojuist twee beren die met een pot honing aan de haal waren gegaan?

Het effect van de nieuwe filosofie is direct duidelijk als je het gas van de CB650F open trekt. Het blok mag dan 15 pk minder sterk zijn dan dat van de Hornet, het maximumkoppel is met 63 Nm bijna gelijk. En het komt al bij 8.000 tpm vrij, 2.500 tpm eerder dan bij de oude 600. Je merkt dan ook dat deze motor heel gemakkelijk van onderuit wegtrekt. Al vanaf 2.000 tpm gaat de motor er zonder protesteren vandoor. Je voelt hem dan steeds sterker worden, waarbij het blok bij 6.000 tpm nog eens even flink extra punch krijgt. En dan loopt hij heel gemakkelijk door tot boven de 10.000 tpm. Het is daarmee een bijzonder snelle Jelle, die eigenlijk twee gezichten heeft. Aan de ene kant is het een kalme, g
Eindelijk weer eens een creatief vormgegeven display. Ziet er veel leuker uit, toch?

De vormgeving en afwerking is prima voor elkaar

Remt best fel, de vering is een tikkie aan de stugge kantoedmoedige allrounder, die altijd trekkracht paraat heeft, in welke versnelling je ook de bocht uitkomt. Aan de andere kant is het een sportieve streetfighter, die met een loeiende vierpitter vliegensvlug vrachtwagens voorbij schiet en die op een dijk een moordend tempo kan aanhouden, daarbij geholpen door een heel fijn en kort schakelende versnellingsbak en een fijne, kabelbediende koppeling. Die heeft een kort aangrijpingstraject maar is desondanks goed te doseren. Het enige dat het soms wat lastig maakt om de grenzen op te zoeken is de gasreactie. Die is enorm direct, soms wat aan-uit. Dat is vooral lastig als je halverwege de bocht voorzichtig gas bij wilt geven, dat gaat dan met een schokje. Dat merk je ook als je met constante snelheid door een dorpje wilt rijden, dan reageert de motor soms wat schokkerig.

Macht

De Honda CB 650 F heeft zijn vlotte karakter niet alleen te danken aan zijn motorblok, maar vooral aan zijn enorme wendbaarheid. Er zijn maar weinig machines die zo gemakkelijk op een smal straatje te keren zijn en die net zo gemakkelijk en betrouwbaar sturen als je op snelheid bent. Dat heeft ook alles te maken met de zitpositie, die je veel macht over de motor geeft. Het zadel voor de rijder zit een stuk lager dan dat van de duopassagier, waardoor het lijkt alsof je in de motor zit. Toch is de zithoogte met 810 mm best hoog. Doordat de motor echter vrij smal is, kun je toch gemakkelijk met de voeten bij de grond. Het zadel zelf is tamelijk stevig, wat vooral op langere ritten prettig is. De voetsteunen staan redelijk sportief, ietwat hoog en recht onder zitting. Het stuur staat goed binnen handbereik, doordat het op kroonplaten met hoge risers is geplaatst. De handvatten zijn vrij dun, waardoor ook mensen met kleine handen ze goed kunnen vastpakken. De zithouding zelf is rechtop, ietwat naar voren leunend tegen de rijwind. Ben je een snelwegrijder, dan zul je desondanks graag het als optie leverbaar een fly screen monteren. Hier op de schitterende bergwegen boven Benidorm (een betonnen hel waarvan ik me niet voorstellen dat iemand daar vrijwillig vakantie zou vieren) is dat niet nodig en geeft de rijwind je op de rechte stukken juist een heerlijke snelheidssensatie. Nu zijn die rechte stukken hier nogal zeldzaam, het wegennet is meer een aaneenschakeling van doorlopende bochten, waar geen eind aan lijkt te komen. Hoeft ook niet, want de CB voelt zich er helemaal op zijn gemak. Hij laat zich vederlicht omgooien van linker in rechter bochten en omgekeerd en blijft mooi stabiel en neutraal.

Stijfheidsbalans

De goede wegligging dankt de CB aan een totaal nieuw ontwikkeld rijwielgedeelte. Dit bestaat uit een twin-spar frame met elliptische langsliggers, die duidelijk gemaakt om in het zicht te zitten, met mooie, goed afgewerkte lassen. Het achter subframe is eveneens van stalen buis gemaakt, in tegenstelling tot de fraai gevormde swingarm, die van aluminium is. Hij scharniert in schetsplaten van smeedstaal en wordt afgeveerd door monoschokdemper, waarvan de veervoorspanning en zeven standen instelbaar is. Dankzij een exact gedefinieerde stijfheidsbalans combineert dit frame een heldere feedback met een aardig goede wegligging. Er is werkelijk geen spoortje flexibiliteit of instabiliteit te voelen. De machine is mede daardoor heel gemakkelijk op de gewenste koers te mikken en kan ook halverwege de bocht gemakkelijk van richting veranderen, terwijl het haar koud laat of je in de bocht remt of gas geeft. De machine richt zich niet op en valt niet de bocht in, hij luistert enkel en alleen naar de wensen van de rijder. Perfect. Ook in lange doorlopende bochten is hij perfect op koers te houden, zonder dat hij naar buiten wil lopen of naar binnen neigt. Zo neutraal als een Zwitserse politicus.

In dat kader speelt ook de vering een positieve rol. De 41 mm voorvork is vrij stug, de achtervering is iets soepeler. Het geheel maakt daardoor een stevige, stabiele indruk en geeft een fijne feedback, zolang het asfalt tenminste mooi strak is. Op het laatste deel van de route werd het asfalt nogal hobbelig, en voor dat deel zou de vering dan weer wat soepeler mogen. Instelmogelijkheden zijn er qua demping echter niet. Kan ook niet voor dat geld. Zo kun je op zo'n prettig geprijsde fiets ook geen radiale achtzuigerremtangen verwachten. Heeft-ie dus ook niet. Hij doet het met dubbele tweezuigerremtangen en 320 mm wave-remschijven, maar die bewijzen dat je helemaal geen radiale rommel nodig hebt om fantastische stoppers te bouwen: de CB-remmen pakken bijzonder fel aan en bouwen zeer snel remkracht op, zodat je met een zachte aandrang al remvertragingen kunt halen waarvan je oogbollen tegen de binnenkant van je vizier kwakken. Het is dan ook bijzonder prettig om te weten dat die remprestaties worden beschermd wordt door een 12 kanaals ABS-systeem.

Conclusie

Hij is vlot, ziet er goed uit, is prachtig afgewerkt en zijn heerlijke machine om mee over bochtige wegen te stoeien. Honda heeft met de CB 650 F de zoveelste sterke troef in het lage prijssegment neergezet. Een motor, die niet klakkeloos voortbouwt op zijn voorganger, maar die dankzij een gerichte filosofie nieuwe kwaliteiten biedt, die in de komende decennia zeer belangrijk worden, zoals veelzijdigheid en zuinigheid, gecombineerd met een opwindend karakter. De CB650F zal vanaf medio mei bij je MotoPort vestiging staan en is dan verkrijgbaar in vijf kleuren, te weten wit, zwart, geel, zilver en HRC-wit, rood, blauw. Voor bezitters van het A2-rijbewijs zal er ook een 35 kW versie verschijnen.

• wendbaar, trekkracht onderuit, mooie afwerking
• ietwat stugge vering op slecht wegdek

Technische gegevens