Test: Ducati Monster 821

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Milagro

Ducati is Bologna

Terwijl de meer dan dertig Monsters die voor ons hotel netjes staan opgesteld aan het warmdraaien zijn en de Polizia Municipale in de startblokken staat groeit de rij nieuwsgierige Italianen aan de overkant van de winkelstraat. We maken ons op voor een eerste avondrit die ons dwars door het oude, historische centrum van Bologna voert. EHoezo het verkeer in Italië is een totale anarchie?en écht tempo zit er uiteraard niet in, maar de belangstelling van ogenschijnlijk massaal toegestroomde Bolognezer, die en masse het overdonderende geweld van 30 losgelaten journalisten met hun mobiele telefoon vastleggen, is op z’n zachtst gezegd erg indrukwekkend te noemen. Het enthousiasme van de toeschouwers illustreert hoe ontzettend nauw Ducati met de stad Bologna verweven is.

Dat het massaal aanwezige publiek vandaag eigenlijk is uitgetrokken voor de Italiaanse versie van de Gay-Parade vergeten we voor het gemak maar snel, net als het feit dat bij elk verkeerslicht het rechterbeen als een kipfilet op de barbecue wordt gegrild. Het warme weer dat volgens het display ondanks het late uur nog steeds de 30° ontstijgt en het gebrek aan rijwindkoeling hebben van de Monster een grilplaat op wielen gemaakt, maar dat is ‘m ditmaal vergeven. We loven Ducati voor dit initiatief. De avondrit mag dan een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten – nLekker ontspannen toeren zo..iet in de laatste plaats vanwege de orkaan aan geluid die als een kudde hongerige leeuwen door de straten van Bologna brult, maar in colonne door het stadse verkeer bij extreem warm weer is per definitie niet aan een motor besteed, laat staan de Monster 821 die voor het betere stuurwerk buiten de stad op de markt is gezet.

Mid-size naked

Tijdens de presentatie wordt door Ducati nog eens extra de doelgroep van de nieuwe Monster 821 toegelicht. Als nieuwe instapmodel van de derde generatie Monster is de Monster 821 enerzijds voor de startende motorrijder bedoeld - wat met een 25 kW versie voor Zwitserland en een 35 kW A2 versie voor de rest van Europa nog eens extra wordt onderstreept, terwijl anderzijds ook de huidige Monsteristi en concurrentie moet worden bediend. Met een opgegeven vermogen van 112 pk bij 9.250 toeren, een koppel van 89 Nm bij 7.750 toeren en een opgegeven gewicht van 205 kilo rijklaar is de Monster 800 zondermeer competitief, in dit segment van mid-size nakeds gaat enkel de MV Agusta Brutale 800 dik over de Monster 821 heen.

De Monster 821 wordt aangedreven door de 821cc 11° Testastretta L-Twin, die vorig jaar in de Hypermotard en Hyperstrada het levenslicht zag. Geheel in lijn met de vierkleps-Ducati’s is ook de Monster 821 met het uitgebreide elektronica pakket uitgerust, dat ride-by-wire met drie verschillende rijmodi, een 8 standen instelbare tractiecontrole en een drie-standen ABS systeem omvat. D 
Aan het geluid te horen is de Italiaanse RDW weer flink met tompoucen verwend. Met 30° een optocht dwars door de stad voelt het rechterbeen als een filetlapje op de barbecue

Geen ramp om dit in je schuur te hebben staan. Toch?
 
Van voren zie je geen verschil met de Monster 1200. Pas als je een blik naar achteren werpt zie je direct het verschile gewijzigde positie van de injectoren, die in plaats van het inlaatkanaal nu direct op de inlaatklep zijn gericht en het indrukwekkende 52 mm uitlaatsysteem heeft volgens Ducati een positieve bijdrage aan de enorm soepele vermogensafgifte gehad. Daarbij heeft deze 821, net als alle andere 11° Testastretta motorblokken, een gunstige onderhoudsinterval: pas bij 30.000 kilometer moet de klepspeling worden gecontroleerd.

In navolging van de Monster 1200 is ook bij deze 821 het motorblok als dragend deel van de constructie gebruikt, waardoor het frame ten opzichte van de Hyper lichter kon worden uitgevoerd. Ten opzichte van de Monster 796, die officieel naast deze 821 leverbaar blijft maar op den duur ongetwijfeld uit het gamma zal worden genomen, moet de Monster 821 een flink stuk comfortabeler zijn: de wielbasis is met 30 mm verlengd om meer ruimte voor het rijden met duopassagier te creëren, terwijl het stuur nu 40 mm hoger en naar achteren is geplaatst. De hoogte van het zadel is op 810 mm gezet, maar is eenvoudig naar 785 mm te verlagen. En mocht dat niet afdoende voor je zijn, in het accessoirepakket zijn twee alternatieve zadels opgenomen: een voor een zithoogte van 765-745 mm en een voor een zithoogte van 830 mm.

Part of the Futa

Ondanks de comfortabele positionering van het stuur, dat lekker breed in de hand ligt, voelt de Monster 821 bij de eerste kennismaking erg sportief. De afstand naar het stuur is erg goed gekozen, maar dat kan niet van de sportief hoog geplaatste voetsteunen worden gezegd. Tenminste, voor wat die eerste indruk betreft, want tijdens de eerste trip door de straten van Bologna smelt onze kritiek nog sneller dan een waterijsje in deze bandende zon. E 
Overzichtelijk display, alleen jammer dat een versnellingsindicator ontbreekt. De Brembo's met 3-standen ABS zijn een tikkie overbemeten

Denk dat je hiermee wel bij je schoonouders aan kunt komen zettenen kwartier op pad en het is of we nooit anders hadden gewild. Sterker, zelfs als de tweede dag het zadel in de lage stand wordt gezet is het prima vertoeven op de fiets, hoewel mijn korte lengte van 1.72 mtr de 821 daar wel in de kaart speelt. Het enige wat wél vervelend blijft is de forse schetsplaat van zowel voetsteun als duo-voetsteun, waar bij een sportieve zithouding (lees: puntje van de laars op de steun) je met de hak continue tegen de schetsplaat aantikt. Alternatief is de bal van de voet op de steun te zetten, maar dan wordt bij het betere stuurwerk door het asfalt al snel je teenslider vakkundig bijgewerkt.

Was de avondrit door het historische deel van Bologna vet maar wel gewaagd, voor de route van de tweede dag is Ducati wederom niet voor de veilige optie gegaan. Geen route over door de EU gesubsidieerde wegen met perfect asfalt dus, maar het heuvelachtige terrein ten zuiden van Bologna dat door de Italianen veelvuldig als testterrein wordt gebruikt. Vanuit de karakteristieke oude binnenstad draaien we de SP65 op die ons naar de befaamde Passo della Futa leidt: een prachtige slingerweg door het heuvelachtige gebied dat door lokale rijders in het wHoe we ook onze stinkende best hebben gedaan...eekend als privécircuit wordt gebruikt. Dat het wegdek ogenschijnlijk al flink wat jaartjes geen onderhoud meer heeft gehad deert de Italianen blijkbaar niks, net als de Monster 821 die de oneffenheden in het wegdek absorbeert alsof ze er niet zijn. Of beter gezegd: je voelt wel degelijk dat je over k*twegen aan het rijden bent, maar die informatie wordt op comfortabele wijze door de Monster 821 aan z’n rijder overgebracht.

Initiële bite

De keerzijde van de zachte veerafstelling openbaart zich direct zodra de rem wordt aangetikt. Ten opzichte van de Monster 796 is bij een remdruk van 60 Nm het remvermogen met 25% toegenomen, wat lovenswaardig is, maar het zou nog beter zijn geweest als ook de 43mm upside down daarop afgestemd zou zijn. Zeker de initiële bite is redelijk agressief, waardoor de voor dit soort acties te slappe voorvork meteen inveert en er veel onrust in het rijwielgedeelte ontstaat. Inderdaad, precies hetzelfde manco als we bij de nieuwe Hypermotard hadden geconstateerd, en net als die fiets kan ook bij deze Monster 821 de demping van de voorvork niet worden afgesteld. Nu gebied de eerlijkheid ons wel te vertellen dat de omstandigheden niet extremer hadden kunnen zijn: het niet al te flauwe tempo dat door onze Italiaanse voorrijder is ingezet, het wegdek dat bij tijd en wijle meer weg heeft van een versleten lappenmand en de onbekendheid met het gebied die je op momenten dat je het niet hebt ingepland soms tot een correctie dwingt.

we zijn er ditmaal niet in geslaagd om ook maar iets aan de grond te rijden

Daarbij is het opvallend dat ondanks de onrust die in het rijwielgedeelte ontstaat, de motor wél perfect zijn lijn blijft houden. Sterker, de Monster geeft dankzij z’n goede feedback zoveel vertrouwen dat het geen enkel moment in me opkomt om ook maar een millimeter van het gas te gaan. Ten opzichte van de luchtgekoelde tweekleps 796 mag de vloeistofgekoelde vierkleps 821 iets minder wendbaar zijn, maar dat wordt wel ruimschoots gecompenseerd door de ontspannen zithouding en het neutrale stuurgedrag van de fiets. En om het vergelijk naar z’n grote broer, de begin dit jaar geïntroduceerde Monster 1200 (S) te trekken: waar die 1200 bij sportief rijgedrag alleen maar naar buiten wilde gaan is dit gedrag de 821 totaal vreemd. Enkel als krappe bochten met lage snelheid worden ingezet heeft de motor de neiging om de bocht in te vallen, maar dat is ook het enige wat aan het stuurgedrag kan worden opgemerkt.

Vergevingsgezind

Waar het rijwielgedeelte juist dankzij die comfortabele afstelling enorm vergevingsgezind is, zijn we over de performance van de 821 11° Testastretta L-Twin een stuk minder enthousiast. Ten opzichte van de Hypermotard zou de twin zelfs twee pk sterker moeten zijn, maar het is ons een raadsel waar Ducati die paarden heeft verstopt. Het voelt alsof dat de Monster een langere eindoverbrenging heeft, maar navraag bij Ducati leert dat deze zelfs met één tandje op het achterwiel is verkort. De motor pakt vanaf 3.000 toeren weliswaar heel mooi op, maar voelt erg tam en pas boven de 7.500 toeren gaat de motor écht van z’n plek. Vanaf dat moment tot aan de toerenbegrenzer sleurt de Monster er heerlijk vandoor, waarbij je wordt verwend door een kakafonie aan geluid dat op Pinkpop niet zou misstaan. Hoe harder je op het gas gaat, hoe bEn het is niet dat we het niet hebben geprobeerdeter de Monster 821 zich in z’n element begint te voelen.

Onze voorkeur gaat hierbij uit naar de sportieve rijmodus, waarbij de tractiecontrole in stand 2 (van 8) en het ABS in stand 1 (de meest sportieve) staat. In deze rijmodus is de gasrespons nagenoeg perfect: lekker direct, zonder agressief te zijn. Het vermogen wordt zo lineair opgebouwd dat strikt genomen tractiecontrole eigenlijk overbodig is, maar wel en veilig vangnet blijft. Ook in de Urban modus, waarin het vermogen tot 75 pk is afgeroomd, is de gasreactie prima voor elkaar en hebben we geen reden tot klagen, maar dat is bij de Touring modus helaas niet het geval. Net als bij de Monster 1200 voelt de 821 vooral de initiële gasaanname – helemaal als het motorblok nog niet helemaal is opgewarmd – erg nerveus en indirect. Eenmaal op bedrijfstemperatuur werd de gasreactie er wel beter op, maar echt perfect werd het niet.

Een half uurtje Bologna uit en je zit hier. Moet je in Amsterdam eens proberen...

Conclusie

Met de lancering van de Monster 821 heeft Ducati de vierkleps Monster familie aan de onderkant uitgebreid. De motor is niet de naked met het meest flitsende stuurgedrag en is voor sportieve begrippen zacht afgeveerd, maar geeft zoveel vertrouwen dat ‘ie te allen tijde heerlijk uit te melken is, terwijl ook een tourrit met de Gold Wing club prima is te doen.

Met een prijskaartje van € 12.290 (€ 11.790 voor de M821 Dark) is de Monster 821 ten opzichte van z’n concurrenten weliswaar wat duurder geprijsd, maar voor dat extra geld krijg je wel een uitgebreid en nagenoeg perfect elektronicapakket met 3 rijmodi, 8 standen tractiecontrole en 3 standen ABS. Tel daarbij op dat het 11° Testastretta motorblok enorm soepel, zuinig en onderhoudsvriendelijk is en we zouden niet weten waarom deze Monster 821 geen verkoopsucces voor Ducati zou kunnen zijn.

• soeplesse motorblok, geluid (klinkt vetter dan een M1200), gasrespons Sport/Urban, geeft veel vertrouwen om te blaffen
• remmen overkill voor voorvork, voorvork niet instelbaar, warmteontwikkeling bij verkeerslicht

Technische gegevens