Test: Aprilia Caponord 1200

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Anita van Rooijen

Kleine dorst

Terwijl de kilometerstand van de tripmeter aardig in de buurt van de 300 km zone begint te komen vraag ik me af hoe lang het nog zal duren voordat het benzinelampje oplicht. De blokjes ter aanduiding van de benzinevoorraad zijn weliswaar op één na inmiddels allemaal weg, maar het feit dat het reservelampje nog niet brand is vDe Noordkaap? Met ons budget? Mwoaahahaahaaoor Caponord (lees: Aprilia) begrippen best wel uniek te noemen. De door moederbedrijf Piaggio ontwikkelde 90° 1200 (voor de Pietje Preciezen onder ons: 1.197 cc, verkregen uit een boring x slag van 106 x 67,8 mm) V-Twin had in de Dorsoduro 1200, het eerste model dat door de nieuwe twin werd aangedreven, een niet onaardig vermogen van 130 pk, maar daarvoor moest wel een hoge (benzine)rekening worden betaald: verbruikswaarden van rond de 1 op 11 waren eerder regel dan uitzondering te noemen. Voor toepassing in de Caponord was het vermogen tot 125 pk afgeroomd, in ruil voor een sterker middengebied, maar écht veel vrolijker werden we niet van z’n brandstofverbruik, dat ons tijdens z’n introductie vorig jaar bij ongeveer 240 kilometer op de klok al tot een tankstop dwong.

Als de tripmeter al ruime tijd in de 300 km zone bivakkeert dient zich in de verte een benzinepomp aan, waarna bij een stand van 314,7 kilometer op de klok de Caponord met exact 19,65 liter kan worden afgetankt. Ofwel, een verbruik van 1 op 16, wat een flinke verbetering is ten opzichte van het afgelopen jaar.  En dat terwijl de Caponord in z’n tweede jaargang geen vernieuwingen is ondergaan. Tenminste, geen grote aanpassingen die onder de noemer van een update te scharen zijn. Het zijn eerder de spreekwoordelijke puntjes die op de i'en zijn gezet: een klepje zus, een boutje zo, zaken die –zoals gebruikelijk bij elke nieuwe fiets- tijdens het gebruik aan het licht komen en al dan niet middels in terugroepactie worden rechtgezet. Vaak komt het echter geeneens zover, maar worden de desbetreffende zaken meegenomen met het reguliere onderhoud.

En dát was precies wat met onze Caponord 1200 was gebeurd: voorafgaand aan onze test waren de door Aprilia uitgeschreven modificaties uitgevoerd, waarbij tevens een nieuwe mapping van de ECU was geïnstalleerd. Of de nieuwe mapping door Aprilia was ontwikkeld om dat forse brandstofverbruik voor eens en voor altijd aan te pakken, of dat het een bijkomend voordeel was, kon de technische man bij A 
Vering die eenvoudig is in te stellen en prima aan het eisenpakket voldoet. 

Niet echt superuitgebreid, maar wel overzichtelijk: het digitale display waar in een oogopslag toerental, snelheid, versnelling, benzinevoorraad, gekozen rijmodus en stand van tractiecontrole afleesbaar is.
 
Met de Mode-schakelaar blader je door het tripmenu, met de startknop pas je eenvoudig de rijmodus aan. Laat de knop handvatverwarming je niet in verwarring brengen: de knop krijg je gratis, voor de verwarming zelf verwijst Aprilia je naar de accessoire-catalogusprilia ons niet vertellen, maar feit was wel dat de Caponord nu een geheel acceptabel brandstofverbruik had. Dat die waarde geen uitschieter is leert ons de volgende tankbeurt, die wederom een verbruikswaarde van dik 1 op 16 oplevert. Pas op de snelweg bij tempo 160 op de klok daalt de waarde iets, maar is met 1 op 13,7 nog altijd netjes te noemen.

Hoewel de Caponord 1200 van de Dorsoduro 1200 is afgeleid, is men bij Aprilia verder gegaan dan die Dorsoduro alleen van een forse tophalf kuip te voorzien. Ten opzichte van de Dorsoduro is de wielbasis met bijna 40 mm naar nu 1.565 verlengd om meer stabiliteit te creëren, terwijl de balhoofdhoek naar nu 26,1° is vergroot en de naloop op 125 mm is gezet. Het frame is identiek, op het subframe na dat zwaarder is uitgevoerd om nu op een complete kofferset te zijn voorbereid. Volgens Aprilia zijn aan z’n vormgeving veel windtunneltesten vooraf gegaan, wat tijdens het rijden goed te merken is. In tegenstelling tot de totaal verregende introductie was Pluvius ons ditmaal goed gezind, maar precies in de periode dat we met de Caponord richting het altijd gezellige België moesten gaan bleek het ’s ochtends vroeg nog behoorlijk fris (lees: nachtvorst) te zijn. Door de kuipruit in de hoogste stand te zetten werd dat probleem echter opgelost, we kregen er wel meer windruis voor terug, maar de wind werd nu precies uit de nek weggehouden, wat een stuk aangenamer was. In z’n laagste stand was het trouwens opvallend hoe weinig last we van windruis in de helm hadden. Jammer is wel dat de hoogte-instelling handmatig middels twee wartels moet worden gedaan, zeker omdat het effect tijdens het rijden duidelijk merkbaar is. Daar staat tegenover dat een elektrische ruit de motor weer wat duurder had gemaakt.

Belgische frieten

Dat het uitgangspunt van het ontwerpteam was geweest dat de Caponord 1200 uit duizenden als Aprilia te herkennen moest zijn, is de fiets duidelijk af te lezen. De motor smoelt hetzelfde als de RSV4, Tuono V4, RS4 en SRV850, dankzij z’n neus met drie naast elkaar geplaatste koplampen. Zoals gezegd houdt de tophalf stroomlijn je goed uit de wind, waardoor in combinatie met het gunstige brandstofverbruik e 
De Brembo ABS remmen doen onopvallend goed hun werk. Het motorblok is krachtig genoeg om het voorwiel spontaan het luchtruim in te schieten

Zeg nou zelf, het is toch een plaatje om te zien?
 
Instellingen te over. Voor wie toch de zandbak in wil, kunnen de rubbers eenvoudig uit de voetsteunen worden gehaald. Nog gemakkelijker is de hoogteverstelling van de ruit, hoewel lui als wij zijn dat van ons ook best elektrisch had mogen zijnn de ontspannen zit de Noordkaap binnen handbereik ligt. Hoewel de zithoogte met 840 mm niet bepaald laag is te noemen, heb je niet het idee op een forse motor te zitten. Dankzij z’n smalle bouw kreeg ik mijn voeten goed aan de grond, en eenmaal de wielen aan het rollen zitten voetsteunen en stuur precies waar je ze verwacht, waardoor een ietwat sportieve zithouding ontstaat die je erg veel vertrouwen geeft de Caponord eens flink de hoek om te jagen.

Wat Aprilia’s allroad dan ook met verve doet. De motor stuurt opmerkelijk licht, wat de fiets mede zijn lage gewicht van 214 kilo droog te danken heeft. Dat is maar liefst veertien kilo minder dan de Travel Pack versie, waarmee de Caponord qua gewicht geheel in lijn met z’n concurrenten is. Of misschien zelfs nog een tikkie lichter. Niet alleen is de Caponord gemakkelijk op elke lijn te rijden, hij doet dat bovendien met een stabiliteit die de fiets op Sardinië vreemd was. Wat volledig voor rekening van de standaard vering komt. Waar de Travel Pack versie met Aprilia’s dynamische vering (ADD, Aprilia Dynamic Damping) is uitgerust moet de standaard versie het met ‘gewone’ instelbare vering doen, wat voor sportieve scheurneuzen eigenlijk alleen maar beter is. De volledig instelbare voorvork voelde een tikkie aan de stugge kant, maar dat was voor ons geen reden om met de demping aan de slag te gaan: nu was de motor met aanremmen lekker stabiel, zonder meteen (te) diep in z’n vering te duiken. DVolgende keer toch maar eerst met crowdfunding dat budget vergrotene achtervering was daarentegen voor sportief gebruik juist een tikkie te licht, maar ook daar konden we ditmaal goed mee leven. De wetenschap dat met een schroevendraaier de vering kan worden aangepast stemde ons tot tevredenheid.

Was er dan helemaal niets op de Caponord aan te merken? Bij semi-sportief gedrag eigenlijk niet, maar voor wie lekker relaxt tokkelen wil is het misschien een ander verhaal. Ondanks dat de motor geen exorbitant topvermogen heeft en supersportief knalwerk niet als uitgangspunt heeft gehad, vraagt, nee… smeekt het motorblok er haast om flink te worden afgebeuld. In het lage toerengebied, bij constante snelheden tot 80 km/u, begint de motor vervelend te zeuren, waardoor het een serieuze opgave wordt om in de vele zestig kilometer zones die ons land tegenwoordig rijk is je aan de snelheid te houden. Bij die snelheid zit je precies het gebied waar het lijkt dat de lambdasonde van de w
Uit duizenden te herkennen als Aprilia, dankzij z'n kenmerkende koplampen

Aprilia laat zien dat je niet per definitie een knoertlelijke kont nodig hebt om kofferophanging al standaard in het ontwerp te integrerenijs wordt gebracht en de ecu tegenstrijdige informatie geeft, met een niet constante inspuiting tot gevolg. Nu is dit probleem inherent aan een dikke tweecilinder en wordt het door de strenge emissie-eisen veroorzaakt, waardoor een beetje dyno specialist dit probleem zo zal kunnen verhelpen. De Caponord zal dan niet meer aan de emissie-eisen voldoen, maar we denken niet dat daar ook maar één motorrijder zich druk om zal maken. Voor wie het wél goed met het milieu voor heeft, die kan het probleem mooi ontwijken door óf continue op het gas te gaan óf bij kruissnelheden nooit lager dan pak ’m beet 90 km/u te gaan.

Het zeuren of zagen van het motorblok, dat door onze oosterburen zo mooi als ruckeln wordt omschreven, is trouwens geheel onafhankelijk van de gekozen rijmodus. Geheel in Aprilia traditie, dat negen jaar geleden met de Shiver 750 baanbrekend was met ride-by-wire en verschillende rijmodi, is ook bij deze Caponord te kiezen uit drie verschillende rijmodi: Rain, Tour en Sport, waarbij de verschillen tussen Tour en Sport nog geeneens zo groot zijn. Daarnaast is de Caponord standaard van ABS en instelbare tractiecontrole voorzien. Door middel van de drukknoppen op het display zelf kan de tractiecontrole eenvoudig in drie standen worden aangepast, waarbij stand 3 het snelst ingrijpt. Digibeten als we zijn duurde het even voordat we door hadden hoe de tractiecontrole kon worden aangepast, waardoor het overgrote deel van de test we het met standje drie moesten doen, maar eigenlijk was dat geeneens zo erg. BWe houden ons maar voor dat de Noordkaap rond deze tijd van het jaar veel te koud en nat is om naar toe te gaan...ehalve dat wheelies nu meteen in de kiem werden gesmoord (wat ie trouwens verdomd graag en verdomd gemakkelijk doet) hadden we niet het gevoel te worden belemmerd door een te snel ingrijpend systeem.

Sterker, tijdens prachtige bochtencombinaties in het Belgische Ardennenland kon met de tractiecontrole een mooie troefkaart worden gespeeld. Bij het omgooien van rechts naar links (en andersom uiteraard) kon het gas vol tegen de stuit worden gehouden, afhankelijk van de hellingshoek greep de tractiecontrole in meerdere of mindere mate in. Wel is het jammer dat de tractiecontrole alleen bij stilstand aan te passen is, een geavanceerd systeem à la RSV4 zou qua gebruiksvriendelijkheid stukken beter zijn, hoewel het de vraag is in hoeverre motorrijders op straat continue aan zouden willen passen.

Trouwens, niks mis met België hoor. Lekkere frieten met tartaarsaus, hmmm

Conclusie

Een jaar na onze eerste kennismaking met de Travel Pack versie is de Aprilia Caponord 1200 onze reisgezel tijdens een trip naar onze Zuiderburen geweest, waar de Allroad uit Noale zich van z’n betere kant heeft laten zien. Een betere kant die zo goed is, dat onze minpunten van vorig jaar als sneeuw voor de zon waren gesmolten: dankzij het ontbreken van de middenbok was de grondspeling ditmaal prima voor elkaar, terwijl de in basistrim al goede 'conventionele' vering eenvoudig af te stellen is voor wie het net wat sportiever of juist comfortabeler wil, waar we het met de ADD demping van de Travel Pack behoudens de veervoorspanning met de gekozen setting van Aprilia moesten doen.

Belangrijker is echter het brandstofverbruik, dat nu aanzienlijk is verbeterd dankzij de  nieuwe software die Aprilia beschikbaar heeft gesteld. Schreven we vorig jaar nog dat je met de Caponord probleemloos naar de Noordkaap zult kunnen gegaan, vooropgesteld dat  je Shell als hoofdsponsor hebt, nu kunnen we geen enkel excuus meer bedenken waarom je niet naar dat Noordelijke punt zou gaan. Aan de Caponord ligt het in ieder geval niet meer. En dan hebben we het geeneens gehad over z'n prijs, die met nét geen vijftien ruggen best scherp te noemen is.

• verbruik, goede feedback, goede windbescherming, sterke twin, prijs
• motor zeurt bij constante snelheden tot 80 km/u, tractiecontrole niet instelbaar tijdens het rijden

technische gegevens