Vergelijk: Suzuki GSR750 vs Kawasaki Z800

Tekst: Ron Meinema
Fotografie: Ed Smits

Lente? Herfst zal je bedoelen

Het moet worden gezegd, op voorhand had ik zo mijn vraagtekens bij dit Rendez-Vous met de Kawasaki Z800 en Suzuki GSR750. Met de voorganger van de Z800,de Z750R, was ik tijdens een eerdere test niet bepaald vriendjes geworden, met name dankzij de té agressieve rijstijl die de motor vraagt, terwijl de GSR750 met dank aan een niet oplettende automobilist vakkundig met de wielen omhoog moest worden geparkeerd, met twee gebroken nekwervels tot gevolg. Hoewel dat ongeluk alweer twee jaar achter me ligt speelt die herinnering meteen weer op zodra ik de 2013 GSR750 ABS bij de Suzuki importeur heb opgehaald. Vreemd, hoe zoiets ineens in je onderbewustzijn op kan spelen. En dan te bedenken dat de GSR750 pas op het allerlaatste moment aan deze test werd toegevoegd. Het oorspronkelijke idee was een vergelijk met de nieuwe naakte 800 klasse te maken, maar zowel de FZ8N als de driecilinder Brutale 800 bleken op het laatste moment helaas niet beschikbaar te zijn, waardoor geheel Freaks getrouw onze planning volledig moest worden omgegooid.

Of dat het nu mijn onderbewuste angst, of de ijzige voorjaarskou is die de fiets parten speelt, maar bij dit eerste tripje geeft de GSR750 me een heel ander gevoel. In tegenstelling tot die eerdere GSR, waarmee ik me prima aan het vermaken was en tot aan het ongeluk alleen maar positieve herinneringen heb, overheerst nu haast een omgekeerd gevoel. De zithouding voelt te krap, de injectie te direct en de vering geeft genadeloos alle hobbels in het wegdek door. Om nog maar te zwijgen van de ijzige wind die vanwege het ontbreken van enige windbescherming mijn allweather outfit dwars doorsnijdt, en dat zal op de Z800 niet anders zijn. Voorjaar 2013? Winter zal je bedoelen. Dat wordt afzien de komende dagen, een GSR750 waar ik me niet bepaald lekker op voel en een Z800, die op papier behoudens het nieuwe motorblok slechts in detail gewijzigd is.

Mijn negatieve gevoel voor deze test krijgt echter een positieve stimulans nadat Ed de Z800 bij Kawasaki heeft opgehaald en in geuren en kleuren over de eerste meters met Team Green’s nieuwste hete hangijzer in het naakte sportsegment vertelt. “Wat een fijn ding is die Z800, dat blok is ongekend soepel en sterk,” aldus ons opperhoofd, die zijn verhaal verder illustreert met een “En toen deed ik whoap, whoap, whoap” (denk daar zelf de beelden maar bij. Kijk anders deze video maar eens, die zegt genoeg) wheelie die al na enkele kilometers met de Z800 tot in derde versnelling werd gemaakt. De rat. Beetje de patser uithangen op de redactie, terwijl hij het afgelopen jaar met de Z750 een wheeliecursus heeft gedaan. Dan is het niet meer moeilijk hè. Bovendien, hoe geweldig ik een goed uitgevoerde wheelie ook vindt, op mijn leeftijd heb ik liever dat het voorwiel gewoon op het asfalt blijft. Hoe dan ook, Ed’s enthousiasme is aanstekelijk en verdringt langzaam maar zeker mijn scepsis naar de achtergrond.

Daar in dat kleine cafe...

Vraag je in de buurt van Nijmegen of iemand weet waar de zon is, sturen ze je hier naartoe. Rare jongens die Gelderlanders...

Dat Ed’s superlatieven niet overdreven zijn blijkt echter al snel als het avontuur met beide fietsen wordt aangegaan. We kiezen lukraak een bestemming en geven TomTom de opdracht daar met een kronkelroute naar toe te gaan, waardoor de eerste rit van normaal gesproken zo’n vijftig kilometer na een paar keer herberekenen ineens tot een kleine honderd kilometer is gegroeid. Ik begin de gezamenlijke trip op de Z800 en ben vanaf de eerste meters aangenaam verrast. In de verste verte doet de fiets niet herinneren aan dat onwillige ding van enkele jaren geleden die erg nadrukkelijk de bocht in moest worden gelegd. Als een mak paard eet de Z800 uit mijn hand en doet precies wat ik wil. Nog steeds is de zit erg sportief en ver naar voren, alsof je op de voorvork zit, maar is een verademing met de GSR750 die weliswaar over een meer ontspannen verhouding van het zadel tot het stuur heeft, maar waarbij de voetsteunen in verhouding erg  
Fraai achterlicht, maar vergeleken met de Z800 niet bepaald creatief. Het display is overzichtelijk en goed afleesbaar, nu alleen nog wat meer info en bediening aan het stuur

Krijg dat stomme deuntje van Vader Abraham maar niet uit m'n kop. Heb ik weer...
 
Met de 17,5 liter voorraad kan bij ons gemeten verbruik van 1 op 16 probleemloos 250 km worden afgelegd. Het zadel is lekker laag en langs voren smal, waardoor de voeten plat op de grond kunnen worden gezethoog staan en m’n lange stelten een ietwat gedrongen houding aan moeten nemen. Alsof iemand bij Suzuki, nadat de positie van stuur, zadel en voetsteunen in het ontwerp perfect waren gepositioneerd, op het idee kwam het zadel een paar centimeter lager te plaatsen, om gemakkelijker je voeten aan de grond te kunnen zetten. Want dát is het grote verschil in zithouding tussen de twee, op de GSR750 zit je 815 mm boven de grond terwijl dat bij de Z800 834 mm is.

Nu heeft Suzuki daar weliswaar wel gelijk en staan je voeten op de GSR750 steviger aan de grond, maar wat heb je liever: een motor die prettig zit als je aan het rijden bent of een motor waar je bij het stoplicht gemakkelijker mee stilstaat? Ter verdediging van de Soes moet wel worden aangemerkt dat je al snel aan die sportieve zithouding bent gewend en je –als de motor de jouwe is- na een paar dagen niet meer beter weten zal, maar bij het regelmatig overstappen is het op de GSR750 de eerste kilometers telkens weer even wennen. En dat is op z’n zachtst gezegd opmerkelijk te noemen, tijdens het vergelijk tussen de Z750 en de FZ8N was het juist de Kawa geweest waar ik voor wat betreft de zithouding bij het overstappen telkens weer aan wennen moest. Waaruit maar weer eens te meer blijkt hoeveel invloed een referentie op de indruk van een motor kan hebben. Stap op een Hayabusa en je hebt op zich een krachtige en sportief sturende fiets, maar stap daarna op een S1000RR en die Busa lijkt niet meer vooruit te branden en ook niet meer de hoek om te willen. Ik bedoel maar…

De Kawa heeft duidelijk een hogere zit

De actieve, maar wel aangename zithouding is niet het enige waarmee de Z800 me in positieve zin verrast. Het motorblok is heerlijk soepel en heeft dankzij dat borrelglaasje extra cc’s vooral onderin aan trekkracht gewonnen. In de zesde versnelling kan de Z800 haast tot het stationaire toerental worden afgeknepen, waarna het motorblok goed oppakt en lineair zijn vermogen opbouwt. Ook van de GSR750 kan datzelfde worden gezegd,maar bij het openen van het gas pakt de fiets minder vlot op en wordt pas écht goed wakker als de naald het cijfer vijf is gepasseerd. Ook hier geld echter weer, aan de trekkracht van de GSR750 is weinig mis, totdat je op de Z800 overstapt. Bij een sprint bij lage snelheid in gelijke versnelling is het dan ook de Kawa die telkens weer de Suzuki rijder uitzicht op het fraai Z-gevormde LED-achterlicht geeft. À propos styling: de GSR750 ziet er in deze blauwe/zilver/zwarte  
Oog voor detail, het achterlicht is in de vorm van de letter Z gemaakt. Het display oogt futuristisch en geeft veel informatie, maar een versnellingsindicator ontbreekt

Lang leve Spotify, vlug een ander deuntje geselecteerd
 
Met de 17 liter voorraad kom je met een verbruik van 1 op 17 net zo ver als de Soes. In de cover van het zadel is fraai de letter Z verwerktkleurstelling absoluut niet verkeerd, maar vergeleken met de Z800 nogal wat matjes uit. Deze groen/zwarte Kawasaki staat er agressief en uitdagend bij, als een tijger die met fel geknepen ogen tegen de dompteur “Kom maar op, als je durft” lijkt te zeggen.

Zelfs in het kleinste detail is goed over het design van de Z800 nagedacht. De vorm van de zijkappen en de onderkuip als diezelfde tijger die tegen je brult en tevens het motorblok omsluit, het groen gekleurde zitje van de duopassagier en het zadel van de bestuurder zelf, waarvan in de cover fraai de letter Z is verwerkt. Daar staat tegenover dat de voetsteunen van de duopassagier op de enorme schetsplaat van de remschakelset zijn gemonteerd, waar de GSR750 gewoon losse steuntjes heeft toegepast die desgewenst eenvoudig te demonteren zijn - en aan de uitlaatzijde te vervangen door een strakke uitlaatsteun. Beide fietsen zijn van een achterspatbord voorzien dat je achterveer voor steenslag en ander straatvuil behoedt, maar naar mijn mening is dat bij de Suzuki aan de kettingzijde net wat mooier vormgegeven. Onder het zadel is bij beide fietsen niet veel plek en behalve bij de duovoetsteun zijn ook bagagehaken de sportieve nakeds vreemd. Over het display zijn de meningen verdeeld, in het compleet digitale display van de Z800 zijn de meeste gadgets op verbruiksgebied verwerkt, waaronder een ‘nu rijd je economisch’ icoontje, verbruiksindicatoren en een tripmeter met de nog resterende kilometers. Daarentegen ontbreekt een versnellingsindicator en ook naar de balkjes van de digitale toerenteller gaat niet onze voorkeur uit. Het display van de GSR750 oogt eenvoudiger en minder uitgebreid, maar heeft wel een analoge toerenteller én een versnellingsindicator. Een iets modernere vormgeving en wat meer elektronische gadgets en het was helemaal perfect geweest.

Sorry, zon..

Die Ron met z'n verhalen over afzien en ijzige kou, op deze rijfoto's schijnt toch écht de zon...

Bij beide motoren laat de windbescherming onder deze gelukkig wel droge, maar bar koude weersomstandigheden waar maar met moeite een zonnestraal is te ondekken, nogal te wensen over. Hartje zomer bij stralende zon waarschijnlijk geen vuiltje aan de lucht en juist heerlijk om met je snufferd vol in de wind te zitten, maar nu lijkt de ijzige wind dwars door mijn outfit heen te snijden. Tenminste, bij snelheden boven ’s lands toegestane limiet van nu bij tijd en wijle 130 km/u. De Suzuki scoort hier marginaal een beter resultaat, dankzij het kleine windscherm dat boven de koplamp is aangebracht, maar verwacht ook hier geen wonderen.

Ook handvatverwarming was nu een welkome aanvulling geweest, maar hoe vaak komt een ontzettend koud voorjaar als dit in de toekomst nog voor? Bovendien, mocht dit voorjaar geen uitzondering maar een nieuwe trend blijken zijn, beide motoren kunnen ongetwijfeld van handvatverwarming worden voorzien, maar daarvoor zal je wel een beroep op de aftermarketboer moeten doen. Zowel Kawasaki als Suzuki hebben officieel geen handvatverwarming in het accessoirepakket opgenomen.   
Nissin 4-zuiger remklauwen en wavedisks, radiale klauwen had het helemaal af gemaakt. Bij de vering is de veervoorspanning en uitgaande demping in te stellen

Volgens mij wordt ik vanachter het struikgewas bespiedOndanks dat het vanwege het koude weer voor het overgrote deel niet tot echt knalwerk komt, is het verschil tussen beide fietsen goed te voelen. De Suzuki blinkt uit in neutraal stuurgedrag, maar stuurt minder precies dan de Kawa die perfect op elke lijn kan worden gezet, maar daarvoor van z’n rijder wel het juiste commando nodig heeft.

Het is trouwens opmerkelijk hoeveel feedback en vertrouwen de Dunlop D214’s van de Kawa en de Bridgestone BT016 type R van de Soes me onder deze omstandigheden nog geven. Sterker, tijdens de enige zonnige ochtend zet Ed meteen het tempo in, waarna met voor m'n gevoel nog amper opgewarmde banden de lekdijk flink wordt afgeblaft en waarbij de banden geen krimp geven. Enkel de vering laat bij deze lage temperaturen te wensen over, bij beide motoren worden oneffenheden in het wegdek genadeloos doorgegeven en doen een aanslag op zowel mijn polsen als mijn rug. Hier heeft de Kawasaki echter een flinke troef, omdat de vering rondom voor wat betreft veervoorspanning en uitgaande demping is in te stellen. Bij de Suzuki kan alleen de veervoorspanning (voor traploos, achter in 7 standen) worden aangepast, en dat is zondermeer jammer te noemen.

Dat de vering behoorlijk stug aanvoelt kan echter volledig aan het koude weer worden toegeschreven. Hoe kouder de buitentemperatuur, hoe stroperiger de olie, en stroperige olie is nu eenmaal moeizamer door een cartridge te persen. Hetgeen door Ed met een verhaal uit de oude doos nog eens wordt geïllustreerd. Bij soortgelijke temperaturen was hij met een ZX636 en YZF-R6 in de deels nog besneeuwde Duitse Eifel op pad geweest, waar de vering van de Kawa knetterhard en van de Yammie perfect aanvoelde, terwijl hartje zomer bij een rendez-vous richting het Franse Folembray bij eenzelfde veerafstelling de Yamaha nu te zacht en de Kawasaki juist perfect was afgeveerd.

Door de stugge vering wordt bovendien het verschil in gasreactie nog eens uitvergroot. De dubbele vlinderkleppen van de Z800 doen hun werk perfect, waardoor de Kawa over zijdezachte gasrespons beschikt. Veel zachter dan de GSR750, die vooral in het lage/middengebied bij sportieve deellast een nogal nukkig karakter heeft. Daarbij moet wel worden aangetekend dat bij de Suzuki redelijk wat speling op de gaskabel werd geconstateerd, wat dat aan/uit gevoel nog extra kan hebben versterkt.   
De 2-zuiger Tokico's vertragen weliswaar goed, maar geven geen directe bite. De volgende versie 4-zuiger radiale stoppers please. Van de vering is alleen de veervoorspanning in te stellen, en dat is voor een fiets van dit niveau eigenlijk te karig

Volgens mij zit 'ie er nog steeds. Zometeen eens vragen wat die daar moet...Op de versnellingsbak hebben we bij beide fietsen niets aan te merken. Zowel de Soes als de Kawa schakelt trefzeker en lekker direct, waardoor ook probleemloos zonder koppeling kan worden opgeschakeld. Beide motoren zijn trouwens met een normale kabelkoppeling uitgerust die redelijk licht te bedienen is. Voor Kawasaki is het echter wel een gemiste kans om de kennis die Team Green in huis heeft met de Slipper Assist koppeling niet bij de Z800 toe te passen.

Is bij de gasrespons de Kawa zijdezacht en de Soes (te) direct, voor wat betreft de remmen kan haast het tegenovergestelde worden gezegd. Beide fietsen zijn met ABS uitgerust en beschikken over meer dan voldoende vertraging, maar bij de Suzuki is het gevoel in de remhendel minder direct. Hetgeen op zich niet vreemd is, waar de Kawasaki met 4-zuiger Nissin remklauwen is uitgerust moet de Suzuki het met 2-zuiger Tokico remklauwen doen. Bovendien is het jammer dat, waar radiaal gemonteerde remklauwen steeds meer gemeengoed beginnen te worden, zowel de Z800 als de GSR750 nog met axiaal gemonteerde remklauwen zijn uitgerust. De vraag welke van de twee de fijnste remmen heeft ligt geheel aan wat je zelf het prettigst vindt, maar bij ons ging de voorkeur naar de fellere en meer directe remmen van de Kawasaki uit.

Nu schijnt de zon wel ja, maar geloof me nou, het was de afgelopen dagen stervens koud

Conclusie

Waar in het verleden de concurrentiestrijd voornamelijk in het Supersport segment werd uitgevochten is het accent anno 2013 onder andere naar het ‘Naked Sports’ segment verlegd. Waren het vijf jaar geleden nog ‘zeshonderdjes’ en was Kawasaki met z’n zevenenhalf de vreemde eend in de bijt, tegenwoordig hoef je met zeshonderd cc in deze competitieve sportklasse niet meer aan te komen. Suzuki zette in 2011 de aanval in door z’n GSR600 tot GSR750 op te waarderen, en weet twee jaar later nog steeds z’n mannetje te staan. De Soes beschikt over een sterk motorblok, neutrale stuureigenschappen, goede remmen en is dankzij z’n lage zit gemakkelijk te manoeuvreren.

Op zich is de Suzuki GSR750 eigenlijk een heerlijke fiets… zolang je maar niet het lef hebt om daarna op de Z800 over te stappen. Want dan voel je direct dat de wereld de afgelopen twee jaar niet heeft stilgestaan. De Z800 heeft dankzij z’n grotere cilinderinhoud een krachtiger middengebied, een haast perfecte gasrespons, directe stuureigenschappen en een heerlijk actieve zit. Daar staat tegenover dat de Z het met een minder fraai digitaal display moet doen waar bovendien een versnellingsindicator ontbreekt, en een voor kleinere motorrijders onpraktische zithoogte heeft.

Met € 9.999 voor de Soes en € 10.298 voor de Kawa ontlopen de fietsen elkaar prijstechnisch niet, het is dus maar net waar je zelf de voorkeur aan geeft. Kies je voor handzaam, ga dan voor de GSR750, maar wil je voor het betere knalwerk gaan, dan is de Groene toch echt de betere keus. Ik zou het wel weten…

• goed rijwielgedeelte, sterke zevenenhalf, goede remmen, ABS
• onderin nukkige gasrespons, demping niet instelbaar, Z800

Kawasaki Z800

• krachtig motorblok, soepele gasrespons, actieve maar wel ontspannen zit
• geen versnellingsindicator, windbescherming, Lente 2013

Technische gegevens