Vergelijk: Hyper SP versus CB500X en Alto 1.0 EASSS

Normaal gesproken zou een test tussen beide motoren helemaal nergens op slaan, maar wat nou als je naast die CB500X een Suzuki Alto zet? Want dan blijken die twee voertuigen bij elkaar opgeteld net zo duur te zijn als één Hypermotard SP. En rijst de vraag: “waar kies je voor?” Ga je voor je eigen genot en kies je de Hypermotard SP, of denk je meer praktisch gericht en kies je de Honda CB500X én een Suzuki Alto voor moeders de vrouw?

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Ed Smits, Thomas Reedijk, Vincent Burger

Porno of praktisch?

Zeg Nee tegen de SP en je krijgt er Twee. Toevallig...

Wááát… een auto, ben jij nog wel goed bij je verstand? Dat was zo ongeveer –in beschaafde bewoordingen- de reactie van de collega’s toen ik tijdens de redactievergadering het voorstel deed om voor het eerst in de geschiedenis van Motorfreaks een auto in een vergelijkingstest te betrekken. Onderling werden al vlug horrorscenario’s met duiveluitdrijving geschetst, om die gedachte uit mijn hersenpan weg te drijven, maar nadat ik de situatie had uitgelegd bleek het idee nog geeneens zo gek. SRouleren, net als een gewone test zeggen ze dan. Dacht het niet...inds de kredietcrisis houden wij Nederlanders steeds meer de hand op de knip en denken voor grote uitgaven op z’n minst twee keer na. Bovendien: probeer in tijden van crisis je partner maar eens te overtuigen dat die nieuwe SP er toch écht komen moet, voor je het weet krijg je folders van Seats & Sofa’s of de Keuken Kampioen in je handen gedrukt. Want ook die zijn volgens je eega toch écht aan vervanging toe, terwijl zo ook nog eens haarfijn weet uit te leggen dat een nieuwe boodschappenauto –die dankzij de 50/50 deal wel heel erg aantrekkelijk is- ook verdomd handig zou zijn.

Nadat de anderen van het idee waren overtuigd was het zaak om de juiste auto en motoren voor deze uitzonderlijke test te vinden. De Ducati Hypermotard SP stond daarbij bovenaan op onze lijst: niet alleen omdat het een überporno fiets is waarvoor elk excuus is geoorloofd om ‘m uit te laten, bovendien is z’n prijskaartje al sinds z’n lancering het lijdend onderwerp van grappen en grollen geweest. Voor de tweede motor viel de keuze al snel op de CB500X, het derde model uit Honda’s nieuwe 500-lineup dat prijstechnisch tussen de CB500F en CBR500R in zit. Een motor die ons tijdens de launch in Spanje aangenaam had weten te verrassen en bovendien qua looks in dezelfde visvijver als de Hyper SP zit. Om de keuze van de auto te bepalen resteerde alleen wat rekenwerk, wat precies genoeg voor een Suzuki Alto bleek te zijn. Een Suzuki Alto 1.0 Comfort EASSS om precies te zijn, waarbij die fraaie afkorting voor een motor met start-stop systeem blijkt te staan. En dus goed voor het milieu.

Als ik exact om twee minuten over tien met de Alto bij ons verzamelpunt -het AC Restaurant in Nederweert- arriveer zie ik de Duc en Honda al op de parkeerplaats staan. De A2 was zeker voor zaterdagse begrippen ongekend druk en legde meteen –en pijnlijk- de nadelen van een auto bloot. Waar ik me op twee wielen als een gladde aal door het verkeer had kunnen slingeren was het nu een zaak van ‘achteraan aansluiten’, w
Boodschappenkar of lekker scheurijzer, aan jou de keuze...
 
Des te groener, des te...
Hoezo Japanner, ook daar is de productie inmiddels naar India verplaatst

Het zal ons niet gebeuren ervan te worden beticht ons werk niet serieus te nemen. Vincent 'the Stig' Burger hier hard aan het werkaardoor het een haast onmogelijke opgave bleek te zijn om tijdig op het afspreekpunt te arriveren. Hetgeen direct door de collega’s wordt gevisualiseerd, door met het risico op een verbrandde slokdarm de koffie achterover te slaan alsof ze al uren aan het wachten zijn. Nog snel wordt de planning doorgenomen: net als bij elke vergelijkingstest wordt ook nu bij elke stop van motor gewisseld, wat dus betekent dat een van ons telkens in de auto zal moeten rijden. Om iedereen zijn eigen tempo (lees: de motoren bij elkaar en de auto alleen) te laten rijden wordt de eeuwenoude tourrit formule toegepast: zolang er niemand staat gaat het rechtdoor, pas als er links- of rechtsaf wordt gedraaid wordt op de auto gewacht. Doel van de dag: het Belgische Mettet waar op zondag door de Belgische Ducati Club een circuitdag is georganiseerd. Een doel dat ditmaal niet via de kortste of snelste route, maar via een fraaie slingerroute door de Belgische Ardennen moet worden bereikt.

Nog voordat we gaan rijden moet eerst een kanttekening worden geplaatst: waar de Hyper SP en Honda CB er exact als in de showroom bijstaan en er dus voor nog geen dubbeltje aan accessoires is toegevoegd, is ‘onze’ Suzuki Alto niet het standaard Comfort model, maar de meest luxe Exclusive uitvoering, die bovendien nog van een waslijst aan accessoires is voorzien. Zo zijn bij de Alto onder andere lichtmetalen velgen gemonteerd, de spiegels in kleur gespoten en zijn er rondom ‘skirts’ en een spoiler op de achterklep gemonteerd. De verschillen tussen beide uitvoeringen zijn echter alleen van optische aard, waardoor er voor wat prestaties betreft geen verschillen zullen zijn. En daar is het ons bij deze test puur om te doen.

Doorschuiven maar

Met de betere stuurwegen van de Belgische Ardennen in het verschiet biedt Vincent zich belangeloos aan om de resterende snelwegkilometers tot onder Maastricht per Alto af te leggen. Thomas schuift door naar de Honda CB, terwijl ik de Hyper SP van Thomas overneem. Het is alweer een paar maanden geleden sinds de (her)lancering van de SP op Corsica, maar eenmaal het been over het zWas toch echt niet van plan om vandaag nog af te stappenadel is het alsof ik al jaren een innige relatie met de Ducati heb. De fiets heeft weliswaar met 890 mm een ongekend hoge zit, maar eenmaal het paard bestegen zit alles precies op z’n plek en voel ik me meteen thuis, als in een Chesterfield. Nog voordat het parkeerterrein is verlaten heeft de Duc al het voorwiel gelift, om dat op de invoegstrook in tweede versnelling nog eens dunnetjes over te doen. Alsof ze “Welkom thuis” tegen me wil zeggen. Binnen notime zijn hoogst illegale snelheden bereikt, waarna het gas wordt dichtgedraaid om zowel de CB als de Alto kans te geven het gat weer te dichten. Het tempo wordt op 135 km/u gezet, wat nét te hoog is voor de Alto om aansluiting te vinden. Niet dat de Alto het tempo niet aan zou kunnen, verre van dat, maar waar bij de motoren een streep gas voldoende is om wat auto’s te vlug af te zijn moet bij de Alto het gas worden gelift om die gehaaste automobilist voor te laten gaan. En dat is wat je bij een tempo van 130 km/u op de klok in de Alto juist niet wilt.

Waar Vincent alle zeilen moet bijzetten om ons in de Alto niet uit het oog te verliezen, wordt Thomas bij dit tempo haast gek van de windbuldering rond z’n helm. De CB500X beschikt weliswaar over een aangename windbescherming, maar de in hoogte instelbare ruit veroorzaakt wél turbulentie precies daar waar je kop tijdens het rijden zit. De Hyper SP is wat protectie betreft het meest karig uitgerust, maar heeft wél als voordeel dat bij dit tempo het juist vanwege het ontbreken van een ruit heerlijk stil is in de helm. Pas bij snelheden boven de 160 km/u gaat het gebrek aan windbescherming opspelen, maar dan nog heeft dit mijn persoonlijke voorkeur: liever vol in dValsspelers, stiekem de sleutel van tafel grissen...e wind en stil in de helm dan goed beschermd achter een ruit, maar wel knettergek van de windruis. Overbodig te vertellen dat ook de Alto bij deze snelheden heerlijk stil is, de enige herrie is het geluid wat via Studio Brussel uit de speakers schalt.

Ondanks het relatief drukke verkeer én de wegwerkzaamheden aan de nieuwe ondergrondse A2 bij Maastricht wordt gezamenlijk de volgende stop, de eerstvolgende pomp voorbij Maastricht, bereikt. Nu gebied te eerlijkheid wel te vertellen dat Vincent het nodige geluk aan zijn zijde had: bij het eerste verkeerslicht stond amper verkeer, terwijl de groene golf (en nee, dan hebben we het niet over een milieuvriendelijke auto van Duitse makelij) ons dwong om de maximum snelheid niet te overschrijden. En dientengevolge het hele traject bij Maastricht gezamenlijk werd afgelegd. Heeft de Ducati op de snelweg me al in positieve zin verrast, tijdens het tanken doet de I
Zestienduizenddriehonderdnegentig euro. Valt best mee als je het snel genoeg zegt
 
krijg je wel state-of-the-art spullen voor terug

Doet u deze maar. En nee, je hoeft 'm niet voor me in te pakken, ik neem 'm zo wel mee...taliaan dat nog eens dunnetjes over: de übervette fiets noteert een verbruik van bijna 1:20 en doet daarmee bar weinig onder voor de CB500X ‘woonwerk’ fiets die een verbruik van 1:23,5 noteert. Bij de Alto zijn nog maar amper blokjes benzinevoorraad gedoofd, waardoor deze ditmaal de tankbeurt overslaat.

Overstappen van de Hyper SP naar de CB500X is op z’n zachtst gezegd een cultuurshock te noemen. Tegenover de Ducati voelt de Honda alsof je op een brommer bent gestapt, zo laag is het zadel vergeleken met de Italiaan. Terwijl deze bij de CB500X met 790 mm toch niet echt superlaag te noemen is. Sterker: hadden we de CB met soortgenoten van hetzelfde kaliber vergeleken, dan was het ons waarschijnlijk niet opgevallen. Vergeleken met de Hypermotard SP is niet alleen het zadel lager geplaatst, maar zit het stuur verhoudingsgewijs ook een stuk hoger en is het smaller dan dat van de SP. Heerlijk voor gebruik in het dagelijkse verkeer, maar voor het betere (lees: agressievere) stuurwerk wordt toch de zithouding van de Hypermotard SP geprefereerd. Waaruit eens te meer weer blijkt hoeveel invloed andere motoren op het eindoordeel in een vergelijkingstest hebben. Op voorhand waren we alle drie van de CB500X overtuigd, maar in dit vergelijk slaagt de fiets er maar niet in om uit de schaduw van de andere twee te treden. Terwijl er wat rijden betreft eigenlijk maar weinig op de fiets is aan te merken. De zit is heerlijk ontspannen en juist dankzij die 790 mm zadelhoogte krijg je gemakkelijk beide voeten aan de grond – wat in de file wel zo gemakkelijk is, terwijl de 471cc paralleltwin potent genoeg is om je rijbewijs kwijt te kunnen raken en hij de Hyper SP op straat serieus partij weet te bieden.

Slingeren maar

Eenmaal de snelweg voor de fraaie Zuid-Limburgse slingerwegen en Belgische Ardennen ingeruild is het genieten met een hoofdletter G wat de Ducati betreft. De motor stuurt nog scherper dan een Gillette Turbo Mach 3, de honderdtien beschikbare paarden voelen alsof ze minstens m
Voor minder dan de helft van een SP heb je een CB. Dus twee keer zoveel lol voor hetzelfde geld?
 
Modulair bouwen tot de derde macht. De 'X' is direct te herkennen aan z'n geelgekleurd display

De hele dag raggen en dan nóg niet onder de 1:20 kunnen duiken: het kan allemaal met deze CB500Xet z’n honderdvijftigen zijn en de motor is sportief, maar wel met gevoel voor comfort afgeveerd. Waardoor de motor niet alleen strak de hoek om kan worden gestuurd, maar dat bovendien erg lichtvoetig en precies doet en ook de erg strakke Brembo radiale remmen met instelbaar Bosch ABS serieus kan worden aangesproken, zonder dat daarbij de voorvork onder het zware geweld gaat bezwijken. Wat een verschil met de standaard Hypermotard... In tegenstelling tot de 43mm KYB upside down van de standaard Hypermotard is de 50 mm Marzocchi upside down met aluminium vorkpoten van deze SP zondermeer op z’n taken berust en ook de volledig instelbare Öhlins achtershock geeft geen enkele reden tot klagen, zelfs niet in de Belgische Ardennen waar het wegdek soms van bedenkelijke kwaliteit is. De Honda mist weliswaar de potente aandrijving van de Hyper SP en kan ook voor wat betreft het rijwielgedeelte en de vering niet tippen aan de Duc, maar weet desondanks aardig in het achterwiel van de Italiaan te blijven. Soms broodnodig én verdomd handig bovendien; vanuit Eupen de bochtige weg omhoog komt de X op eigen kracht maar met moeite boven de 140 km/u uur uit, terwijl eenmaal in de slipstream van de SP de digitale snelheidsmeter probleemloos de 170 km/u grens doorbreekt. Hier en bij deze snelheden is het dat de Alto voor het eerst de witte vlag moet hijsen, maar eenmaal bij het frietkot langs de doorgaande weg gestopt duurt het niet lang voordat de Suzuki zich weer bij ons meldt.

Heb sterk het vermoeden dat ik wordt achtervolgd. Beetje gas erop, ben ik 'm zo kwijt. Toch?

Vanaf hier gaat het échte werk pas beginnen: de TomTom wordt op de CB500X geplaatst en heeft voor ons een kronkelroute richting Mettet uitgedacht, waardoor we over wegen worden gestuurd waar we nog nooit eerder waren geweest. Ik stap –net als Vincent en Thomas eerder- met pak en al in de Alto en probeer in alle macht het tempo van de twee motoren bij te houden, maar hoe hard ik ook probeer, d
Best handig zo'n auto in een vergelijkingstest. Kun je nog eens wat extra spullen meenemen

Handiger in ieder geval dan in één beeld de sterke kracht van de CB te illustreren

Wat met de SP stukken gemakkelijker gaat, overal waar je kijkt is wel iets vets te vinden. Wordt wel lastig kiezen op zo'n manier...e motoren worden alleen maar kleiner aan de horizon. De wegen voelen smaller dan smal en bovendien wordt het zicht door deurstijlen en reflectie in de voorruit aan alle kanten beperkt, waardoor ik niet zo hard kan rijden als ik graag had gewild. Bovendien zijn de slingerachtige secties bergop een behoorlijke beproeving voor de ‘kleine’ driecilinder, die met z’n 996 cc cilinderinhoud bij motorfietsen gewoon een dikke jongen zou zijn. De 68 beschikbare paarden worden hard aan het werk gezet en het is vooral zaak om de toerenteller boven het cijfer vier te houden, het gebied waar de werkpaarden het beste blijken te presteren. Als een kleine kart scheurt de Alto door het Belgische heuvelland en blijkt ook nog eens over een verrassend goede wegligging te beschikken, waardoor heuvelaf zienderogen het gat met beide motoren kan worden gedicht. Vol op het gas vreet de Alto elke bocht als Koekiemonster een ontbijtkoek op en is daarbij opmerkelijk stabiel. Nooit gedacht dat we autorijden leuk zouden vinden, maar ook nog nooit op deze manier met vier wielen onderweg geweest.

Ondanks dat voor deze dagen niet al te best weer was voorspeld en de donkere wolken dreigend boven ons drijven houden we het lange tijd droog, totdat we vanuit de Ardennen de snelweg richting het zuiden hebben gekruist en pluvius langzaam maar zeker de hemelsluizen openzet. Echt nat worden we gelukkig niet, maar de binnenwegen zijn inmiddels wel zeiknat en als gevolg van de vele trekkers op veel plaatsen van een dun laagje modder voorzien. Het aan het begin van de dag nog prachtig blinkende trio is binnen notime zo vies als een mijnwerker die al een week geen douche heeft gezien. Perfecte omstandigheden om de tractiecontrole en het instelbare ABS van de Hypermotard eens goed uit te proberen, maar niet heus. De van supercorsa voorziene Ducati voelt zich onder deze omstandigheden niet bepaald in z’n element en alsof het nog niet erg genoeg is verandert het wegdek in een Leerdammer gatenkaas waardoor het afzien in het kBegin steeds meer last van waanbeelden te krijgen. Zie alleen maar Alto om me heen...wadraat is geworden op de Duc. Tempo 40 op een onbekende, smalle, vieze en ongekend hobbelige weg is duidelijk niet aan de Ducati besteed. Hoewel het de Honda onder deze omstandigheden stukken beter vergaat en dankzij de erg comfortabele vering en het gebrek aan vermogen het tempo best nog een tandje zou kunnen worden opgevoerd is het de Alto die hier de meeste punten gaat scoren. Van de gatenkaas wordt de Alto evenmin erg blij, maar regen en gladheid deren de Suzuki daarentegen allerminst. Bovendien blijft Vincent in de Alto heerlijk droog en geniet ondertussen van de muziek die door Studio Brussel de ether in wordt geknald.

Ook op de betere –droge- stuurwegen weet Burger als een verbeten Stig aardig in het achterwiel van beide motoren te blijven. Pas als er verkeer opduikt en er een – of meer- auto(‘s) moeten worden ingehaald is de Alto geen partij, maar op het moment dat ik ‘en nu zijn we ‘m kwijt’ denk blijkt die Burger alweer in m’n spiegel op te duiken. Het straffe tempo wordt echter bij de volgende tankstop afgestraft: met een tripmeterstand van 450 kilometer wordt de Alto met 31,7 liter afgetankt, wat neerkomt op een verbruik van 1:14,2. De Hyper noteert op dat moment een verbruik van 1:18,1 terwijl dat bij de Honda 1:21,3 is, maar daarover meer in het kader over het verbruik. Ook tijdens het poetsen voor de fotoshoot blijkt de Honda het goedkoopst te zijn: Bij de wasstraat zijn twee euro nodig voordat de Alto weer toonbaar is, de Hypermotard is voor de helft van dat bedrag al weer klaar, terwijl de CB500X aan één muntje van 50 cent voldoende heeft om er weer fris en fruitig bij te staan.

De mening van...

Vincent:
Laat ik me vooral een beetje beperken tot de twee budgetknallers, de Ducati is al meer dan genoeg over te zeggen. En het zijn juist de andere twee die nog het meest opvallen. Voor de hand liggend steelt de Suzuki de show. Vraag me af of dat ook zo zou zijn als we veel meer auto’s zouden doen, je krijgt er met zo’n kek karretje al wel zin in. Er zal wel een groot deel nieuwigheid in zitten, al is het ding echt wel slim en rijdt nog best oké ook, als je ‘m tenminste een beetje aan de kook houdt. Een les die Ed niet snel zal vergeten in elk geval, als je je collega ‘wel even los zal rijden’, steek ‘m dan niet in een licht en wendbaar Alto’tje.

Maar alle gekheid even daargelaten, wat kun je zeggen over zo’n ding? Hetzelfde geldt voor een deel voor de Honda, de grote overeenkomst tussen de twee is dat ze beide voor hun geld heel veel te bieden hebben. Ze zijn voornamelijk erg doordacht en komen op die manier voor heel weinig heel ver. Qua zuinigheid ook, maar dat bedoel ik niet eens. Vooral constructietechnisch is het onderste uit de kan gehaald en ook daar zijn er aardig wat overeenkomsten. Beide maken ze namelijk slim gebruik van modulair bouwen; de Honda met de complete CB500-serie en de lessen geleerd van de NC-serie, Suzuki met het driecilinderblokje dat je inmiddels in bijna elk merk wel terugvindt en nog veel andere onderdelen. Het bouwen in goedkope landen is nog zo’n voorbeeld. Maar daardoor heb je dus wél veel auto of motor voor je geld en kun je dus je complete familie vervoeren, inclusief woonwerk voor jezelf en schoolritjes voor de kids, voor de prijs van een Hypermotard. En al is dat een puur hypothetische stelling, niemand zal echt lang voor de keuze staan óf een Hyper, óf een CB en een Alto te kopen, het is toch leuk een keer in concreto te zien wat iets waard is.

Is de Duc daarmee te duur? Welnee, natuurlijk niet. Qua uitrusting staat dit ding namelijk op een totaal ander niveau dan de andere twee, dat valt reëel gesproken écht niet te vergelijken. “Maar met een CB500X heb je dus net zoveel lol als met de Ducati als je met elkaar op stap bent. De Honda kost minder dan de helft, dus die is twee keer zo leuk als de Duc”. Ja natuurlijk. Met een twintig jaar oude Fiat Panda sta je voor een paar honderd euro net zo vast in de file als je buurman in zijn Aston Martin. Is dat dan ook hetzelfde?

Thomas:
Als er één ding is dat ik geleerd heb van deze test is dat het vergelijken van motoren, of voertuigen in dit geval, altijd nuttig is. Hoe ver de Suzuki, Honda en Ducati ook uit elkaar staan, door ze samen te voegen in een test leer je meer over de machines dan je zou doen als je slechts op, of in, één van de testkandidaten reed. Juist, omdat de karakters van deze drie mijlenver uit elkaar liggen blijkt een vergelijk meer dan nuttig en overstijgt dit vergelijk het financiële vraagstuk waardoor deze test is ontstaan: “Stel je hebt 16.000 euro, waar besteed je dat dan het beste aan?” Maar een auto die een motortest wint, zou het kunnen?

Honda CB500X
Tijdens de introductie van de Honda CB500X viel op hoe goed Honda erin geslaagd was voor een beperkt budget een overtuigende en volwassen motor neer te zetten. Ook in de Belgische Ardennen weet de Honda te overtuigen. De motor is na de introductie niks veranderd. Zeer handelbaar met een vergevingsgezind motorblok dat, als je wilt, toch de nodige pit in huis heeft. Een leuke motor die alles goed genoeg doet om te overtuigen als allrounder voor de (her)opstapper of de motorrijder die ongeacht zijn ervaring een nieuwe motor wilt kopen, maar een gelimiteerd budget heeft. Aan de CB500X kan je je letterlijk en figuurlijk geen buil vallen. Zelfs naast de Hypermotard SP blijft het bestaansrecht van de Honda prima overeind: veel motor voor weinig. Op het soms erg slechte Belgische wegdek rijdt de Honda met z'n soepele vering een stuk comfortabeler dan de hard geveerde Hypermotard. Waarom zou je dan nog omkijken naar de Ducati? Doe het maar 's, stel ik voor, dan zie je het meteen.

Ducati Hypermotard SP
Waar de Honda met de CB500X veel biedt voor weinig biedt de Ducati met de Hypermotard in SP trim 3x zoveel voor twee keer de waarde. De Hypermotard is, zoals we gewend zijn van Ducati, één brok passie. De SP ziet er op zijn hoge poten aanvalsklaar uit, het Italiaanse design maakt instant hebberig en zelfs zonder een meter gereden te hebben begrijp je waarom deze motor niet in dezelfde prijscategorie zit als de Honda. Na de motor gestart te hebben (met een ubervette Top Gun achtige start/noodknop combinatie) komt de twin een stuk overtuigender tot leven dan de tweeling van de Honda. Het geluid van de twin is zo goed als een motor met standaard uitlaat klinken kan en de rij-ervaring is helemaal voor elkaar. Zonder in te boeten op daadkracht of agressiviteit is de motor op de openbare weg goed te berijden en is er geen sprake van gebrek aan controle. Als je wilt, en helemaal door de DTC in 'race' te zetten, is de Duc te bereiden als een 100% hooligan machine. Een zware tweecilinder supermotard die het sm gevoel perfect weet te benaderen zonder onrijdbaar te zijn in het normale verkeer.

Suzuki Alto
De Alto is voor mij de verrassing van deze test. Niet gedeerd door enige ervaring met moderne budget auto's als de Alto viel mij op hoeveel auto je kan krijgen voor onder de tien mille. Natuurlijk houdt het qua bagage-ruimte al snel op, maar met de rij-eigenschappen zit het in de nieuwe Alto wel goed. De 3 cilinder reageert kwiek op het gas en ook onderin het toerenbereik biedt het blokje genoeg om mee te kunnen komen in het verkeer. Snellere verkeersdeelnemers bijhouden kan ook, maar dan moet het motorblok flink in de toeren gehouden worden. Iets wat de Suzuki totaal niet vervelend vindt. Om sneller te kunnen rijden heb je op b wegen niet meer nodig dan de eerste drie en heel soms vier versnellingen. Bij het stoplicht is de Suzuki geen vergelijk, ook met het gas helemaal ingetrapt verdwijnen de Ducati én de Honda al snel achter de horizon. Eenmaal in bochtig terrein hebben de tweewielers het een stuk moeilijker om de sluwe Alto af te schudden. Twee keer zoveel rubber biedt nou eenmaal z'n voordelen en ook het onderstel van de Alto staat sportief z'n mannetje. De Suzuki is geen boodschappenautootje maar een kart waar boodschappen in passen. Totdat je een vrachtwagen, traktor of andere meerwieler tegenkomt. Hoe snel je een auto ook door de bocht kunt sturen. Het stereotype 'gevoel van vrijheid' dat aan het motorrijden kleeft blijkt in dit vergelijk van onschatbare waarde én nut. Super leuk zo'n Alto, maar het vrije gevoel dat hoort bij het motorrijden is en blijft onvervangbaar.

Als ik 16.000 euro over zou hebben wist ik het wel. De Ducati en een wekelijks bezoek aan Appie.nl alstublieft.

Conclusie

Stel, je hebt 16.390 euro spaargeld op je rekening staan, wat doe je dan: ga je voor die übervette Ducati Hypermotard SP, of denk je meer praktisch gericht en ga je voor een Honda CB500X, zodat je nog genoeg geld overhoudt voor een Suzuki Alto voor moeders de vrouw. Dat was de vraag die centraal stond bij deze opmerkelijke test.

Zo opmerkelijk als de vraag waren ook onze bevindingen én is ook de conclusie van dit verhaal. Allereerst de Honda CB500X, die in dit gezelschap de grijze muis bleek te zijn. Met de motor is an sich eigenlijk maar weinig mis: voor z’n prijs van 6.799 euro krijg je zondermeer veel waar voor je geld, de motor stuurt heerlijk vlot en neutraal, heeft een erg gunstig brandstofverbruik van gemiddeld 1:25, tBenzineverbruik

Als er één ding is wat deze test heeft aangetoond, dan is het hoe ontzettend krom het ECO-systeem voor nieuwe auto’s is. Auto’s in de label-A klasse zijn van wegenbelasting en BPM vrijgesteld, waar voor motoren te allen tijde de volle mep mag worden afgetikt. Terwijl die motoren toch een flink stuk zuiniger zijn: waar de Alto –die volgens Suzuki de zuinigste auto in de prijsklasse tot 9.500 euro is- op een totaalafstand van 1135 kilometer bijna 80 liter benzine had verstookt en daarmee de verbruikswaarde op 1:14,4 bracht kon met de Ducati minstens 6 en met de Honda zelfs meer dan 10 kilometer meer op één liter euro loodvrij worden afgelegd. Als zo’n Alto een BPM vrijstelling heeft, dan zouden motoren met eenzelfde verbruik dat op z’n minst ook moeten hebben. En dan uitgaan van het werkelijke verbruik, en niet het onder –meer dan ideale- laboratoriumomstandigheden gemeten verbruik.erwijl ook op de kwaliteit van de fiets weinig is aan te merken. Maar toch, ondanks dat de motor maar bar weinig serieuze minpunten heeft kan hij niet opboksen tegen de Ducati Hypermotard SP en de Suzuki Alto 1.0.

De Hyper SP is weliswaar qua prijs meer dan twee keer zo duur, maar is een über-gooi-en-smijtfiets van het zuiverste ras die zijn meerprijs van 3.600 euro ten opzichte van het standaard model meer dan waard is en zeker ten opzichte van z’n voorganger een heel stuk volwassen –en daarmee tevens veelzijdiger- is geworden. En bovendien wat verbruik betreft met gemiddeld 1:19,3 niet verkeerd met het steeds duurder wordende vloeibare goud omspringt.

De Suzuki Alto was in dit gezelschap de vreemde eend in de bijt, maar heeft wel pijnlijk de problematiek van de motorbranche blootgelegd. Dat de auto zich in de Ardennen ontpopte tot een rasecht scheurijzer eerste klas was voor ons een heerlijke bijkomstigheid, en dat de auto het tempo van de motoren nog best goed wist te volgen de verrassing van de eeuw, maar dat is eigenlijk nog geeneens zijn sterkste troef. Voor een prijs die geeneens veel duurder is dan de Honda CB biedt de Alto een comfort waar simpelweg niet tegenop te boksen is, en moet dat enkel betalen met het hoogste verbruik: bij de Alto werd een waarde van 1:14,4 genoteerd.

Persoonlijk zou ik het wel weten: met goedkeuring van de wederhelft zou ik direct voor m’n eigen genot gaan en kiezen voor de Ducati Hypermotard SP, terwijl in het andere geval ik voor de Honda CB500X als praktische woonwerk fiets voor m’n vriendin zou gaan, om ’s weekends zelf heerlijk met de Alto te kunnen raggen… Of nog zesduizend euro door te sparen en te gaan voor de Alto én Hyper SP.

Technische gegevens