Rij-impressie: Honda CRF250M

Tekst: Thomas Reedijk
Fotografie: Honda

Kers op de taart

Voorafgaand aan de introductie van de nieuwe Honda CB500X liet Honda ons al weten tijdens deze intro een verrassing voor ons in petto te hebben. Nieuwsgierig gemaakt door dit bericht vroegen wij ons af wat die verrassing dan zou zijn. “Honda’s nieuwe SMX125 Monkey, een ‘sneak preview’ van de nieuwe V4 aangedreven superbike? Of zou Honda zo gek zijn om een stel motorjournalisten achter het stuur van een auto te zetten?” Terwijl we met het transferbusje van het vliegveld naar de testlocatie worden gereden en we druk bezig zijn te bedenken welke tactiek in te zetten om een antwoord op te krijgen op deze vraag komt de pr manager al met een korte, maar duidelijke uitleg: namelijk de introductie van de Honda CRF250M. Op zich een leuke verrassing, maar wat echt een grote glimlach op m'n gezicht tovert is de locatie waar de kleine Supermoto aan de tand mag worden gevoeled: het lokale kartcircuit. Met recht een verrassing dus.

De Honda CRF250M is direct afgeleid van de CRF250L. Sterker, het enige verschil tussen de kleine crosser zijn de wielen, de ophanging, een upgrade aan de voorrem en de zesde versnelling die voor meer topsnelheid een langere gearing heeft gekregen. De originele L is ontwikkeld als betaalbare offroad die ook op het asfalt inzetbaar moet zijn. De hiervan afgeleide M, wat staat voor Motard, heeft sterkere en kortere veren aan de voor en achterkant. Hierdoor staat de laatstgenoemde 20 mm dichter bij het asfalt. De 17 inch spaakwielen zijn geschikt voor bredere asfalt georiënteerde banden en omdat een SM gebaat is bij sterkere remmen is de remkracht van de voorrem vergroot mede door de montage van een enkele zwevende remschijf van 296 mm doorsnede.

Geen toerenteller?

De 250 cc ééncilinder met een boring van 76 mm en een slag van 55 mm is getuned voor direct beschikbaar vermogen onderin de toeren. Door de korte slag heeft het blok ook bovenin genoeg vermogen om de beperkte motorinhoud op deze manier zo efficiënt mogelijk te gebruiken. De motor is gericht  
Geen toeters en bellen, alleen de meest essentiële informatie wordt in het digitale display weergegeven. De fiets is heerlijk smal gebouwd

"Gewoon het achterwiel laten glijden zeggen ze dan." Als je het ziet lijkt het zo eenvoudig...
 
Voor de betere slides is er de achterrem. Als je het kunt natuurlijk... Geen bling, maar 'normale' knippers en dito achterlichtop rijders die een voorspelbaar vermogen verlangen boven een meer indrukwekkende maar kortere krachtsexplosie. Met 23 pk bij 8500 tpm en 22 Nm bij 7000 tpm richt de CRF250M zich op houders van het A2 rijbewijs. Sterker nog, zonder het bestaan hiervan was het nog maar de vraag geweest of de kleine ééncilinder überhaupt in Nederland was geïntroduceerd. De jonge houders van dit rijbewijs zullen misschien wel net zo geïnteresseerd zijn in de verbruiksopgaaf van 34 km op één liter.

Het meten van het verbruik was in ieder geval niet iets dat bovenaan ons lijstje stond voor de aanvang van deze minitest. Want hoewel we kunnen schrijven dat we op de CRF gereden hebben, zo'n 10 rondjes op een kartcircuit, vertelt de korte rijimpressie vooral heel veel over m’n eigen rijcapaciteiten en minder over de motor zelf. Zo besefte ik me na afloop van de leuke sessie bijvoorbeeld dat ik niet eens zou kunnen zeggen of het fijne machientje van een toerenteller is voorzien. Niet op gelet, druk met andere dingen. (Voor degene die het zich nu afvraagt: bij nadere inspectie helaas geen toerenteller kunnen vinden.) Dat geschreven hebbende moet bekend worden dat de ééncilinder een perfecte motor is om voor het eerst kennis te maken met het Supermoto rijden op een afgesloten circuit. Wat in mijn geval précies het geval was.

Cursus in een notendop

Voordat de eerste en enige sessie van start gaat krijgt iedereen voor de zekerheid een cursus supermoto rijden. Een cursus die bestaat uit de zinnen: “Ga nou niet als een aap aan de zijkant van de motor hangen en je knie aan de grond rijden, het is een Supermoto, het is belangrijk om deze onder je weg te drukken. Het kan ook erg leuk zijn om de bocht aan te remmen met een glijdend achterwiel.” Goed, altijd fijn natuurlijk zo'n uitgebreide instructie om goed voorbereid het circuit op te gaan.

Indruk

Door de jaren heen redelijk bekend geworden met circuitrijden, met name op de snellere straatmotoren, is het rijden met de kleine CRF250M en het advies om vooral niet naast de motor te gaan hangen genoeg om me het gevoel te geven een complete beginneling te zijn. Ik weet best iets van lijnen rijden, maar dan wel op de 'old school’ knee down methode. Terwijl ik de motor in de eerste bocht onder me vandaan probeer te drukken besef ik me dat deze parate kennis direct het raam uit kan. Vooral met zo'n lichte motor lijkt het me het beste de lijnen zo krap mogelijk te houden. Voelt dit de eerste ronde vooral onwennig,
Ten opzichte van de CRF250L is de voorremschijf vergroot

Hadden we al gezegd dat de CRF250M heerlijk smal is gebouwd?in de tweede ronde merk ik dat de banden wat meer grip beginnen te krijgen waardoor ik met iets meer vertrouwen zo snel mogelijk richting de apex durf te sturen. Het brede stuur zorgt voor genoeg hefboom en het smalle, lange zadel maakt het dat ik met gemak de motor met mijn buitenste been naar binnen kan drukken. Bocht uit merk ik dat de beloofde lineaire vermogensafgifte ondanks de beperkte cilinderinhoud duidelijk voelbaar is.

Op een circuit als Assen zou ik me met de kleine 250cc waarschijnlijk wat verloren voelen, maar op deze korte, bochtige karttrack heeft de CRF genoeg vermogen. Het blokje pakt onderin verbluffend mooi op en laat zich niet betrappen op een waarneembare dip. Ook bovenin de toerenzolder draait het cilindertje mooi rond en weet het blok een prima acceleratie te genereren. Voor dit werk en met name voor een Supermoto beginneling als ik simpelweg meer dan genoeg. Het remmen lijkt ook goed te gaan en het is duidelijk merkbaar dat de stijvere voorvork meer gericht is op feedback dan op comfort. De motor met behulp van de achterrem de bocht in laten glijden wil warempel lukken bij de eerste poging. Maar wat ik aan het doen ben, keihard op de achterrem stampen als ik vlak bij de bocht ben, waardoor ik er aan de andere kant net zo hard uitschiet is misschien leuk, maar heeft helemaal niks te maken met het verbeteren van rondetijden. Gelukkig worden deze ook niet gemeten, waardoor ik me kan richten op het kind die de motor en het Madurodam-circuit in me naar boven brengen.

Net als ervaren Supermoto piloten die waarschijnlijk hun lach niet in kunnen houden als ze mij over het circuit zien prutsen, kan ik een hele grote grijns niet van m'n gezicht afkrijgen. Wat is dit kicken! Hetzelfde gevoel van focus als 'normaal' circuitrijden, maar zonder de 200+ snelheden waardoor je voor je gevoel weliswaar hard, maar veilig aan het rondrijden bent. Als ik bij de zesde bocht weer compleet m'n lijn kwijt ben besluit ik het inglijden van de bocht maar te bewaren voor een échte cursus en het nu bij zo snel mogelijk rondrijden te houden, wat ondanks de beperkte cilinderinhoud en snelheid moeilijker lijkt dan het is. De CRF250M heeft dankzij z'n crossgenen een riante bodemspeling, maar op een gegeven moment zit ik praktisch elke bocht met de teen van m'n laars tegen de grond. Gewend aan het wegduwen van de motor bij grotere hellingshoeken weet ik even niet hoe ik dit moet oplossen. Langzaam komt het besef, waarom Supermoto piloten hun voet naar voren steken in de bocht, echter binnen. Eureka, voet van het steuntje! De kans om deze gedachte in praktijk te brengen wordt me jammer genoeg ontnomen door de zwart/wit geblokte vlag. De eerste en enige sessie van de dag is voorbij.

Conclusie

“Ja, maar...” hoor ik de lezer denken “...en hoe zit het nou met de CRF?” De CRF250M is een leuke motor voor mensen met een A2 rijbewijs en voor Supermotard beginnelingen als ik. De 250 heeft zeker weten een erg fijn motorblok dat gezien z'n beperking in cc's en cilinders mooi rond draait en een lineaire vermogensafgifte biedt. De kleine Honda lijkt goede remmen te hebben, maar te veel bezig met zo snel mogelijk, en zonder brokken het kartcircuit te ronden heb ik hier simpelweg niet erg goed op gelet. Laat staan zithouding, ergonomie, verbruik, spiegels, contactslot en andere praktische zaken. Eén ding is zeker. Deze motor moet heel snel worden geboekt voor een oer-Hollandse straattest op het liefst de smalste en meest bochtige weggetjes die er in ons platte landje te vinden zijn.

• leuk speelgoed, smeuïg motorblok, geclaimd verbruik
• een sessie is véél te kort, toch wel fors prijskaartje

Technische gegevens