Introductie Honda CB500F en CBR500R

 
Daar is ie dan.. niet gek voor een 500je toch?

Honda is, zacht  gezegd, ‘best wel goed bezig’. Hadden we het laatste jaar al een stortvloed aan nieuwe modellen voorgeschoteld gekregen, dat doet de fabriek dit jaar nog eens dunnetjes over. Wat heet; in een stuk of drie achtereenvolgende golven kwam het merk met de vleugel  keer op keer opnieuw met nieuws; allereerst op de Intermot, aangevuld met de EICMA, zelfs nog een klein primeurtje bij de Salon van Brussel en zelfs daarna komen nog meer nieuwe modellen. En dat is in geen van de gevallen een simpel ‘stickertje hier, lakje daar’-nieuws, nee, dat zijn écht nieuw ontwikkelde machines. Naar alle waarschijnlijkheid zullen (in navolging van de NC700-serie in 2012) de hier geïntroduceerde modellen nog het hoogst scoren voor komend seizoen. We maken kennis met de CB500F en CBR500R.

Nou is de CB500serie een drieling; een nog komende NC500X sluit het trio af. Nu zullen we ons echter alleen bemoeien met de naakte F en de gekuipte R. Terwijl collega Ed nog natte sporen achter zich aansleept in de terminal van vliegveld Malaga, gaat het er in Tarragona een stuk gemoedelijker aan toe. We hadden geen dag eerder moeten komen echter en ook voor de dagen na ons bezoek wordt niet veel goeds verwacht, maar voor nu kunnen wij het weer alvast nergens de schuld van geven. Verdorie, zal er dus toch gewerkt moeten worden.

De vergelijking met de NC700 en andere modellen gaat nog meer op; net als bijvoorbeeld Hornet en CBR600F, de NC serie, de Crosstourer en –runners speelt Honda het slim en leent veelvuldig. Of eigenlijk, ontwikkelt ze tegelijkertijd drie verschillende modellen rond dezelfde basis. Dus mocht je sommige details en designstreken tussen deze twee opvallen, dat kan kloppen. Maar, punt is niet zozeer hoeveel de twee motoren op elkaar lijken, het gaat ‘m er juist om hoeveel ze van elkaar verschillen. En dat kan nog wel eens verrassend veel zijn.

Over plaatsing niks te wensen

Toch duiken we eerst even in de overeenkomsten; onderhuids en technisch gezien hebben we het namelijk wel over hetzelfde; een volledig nieuw ontwikkelde 500cc tweecilinder. De laatste voorganger hield op met bestaan in 2005, nu vond Honda het weer tijd de kleine middenklasser nieuw leven in te blazen. Daarbij is direct al gekozen een compleet nieuwe motor te ontwikkelen, zonder ook maar een onderdeeltje van de oude te gebruiken. Een 500, dat is tegenwoordig een instapmodel. Dus moest de motor toegankelijk worden, niet alleen om te rijden, maar ook qua kosten. Dat betekent echter niet dat de motor er goedkoop uit mocht zien, met slim oog voor detail is ook voor een heel nette prijs een Honda-waardig afwerkingsniveau behaald. Bovendien –en ook dat zien we vaker de laatste tijd- is ook aan het design veel aandacht besteed, óndanks de uiteindelijke prijs.  Nog belangrijker echter is het zo genoemde Honda DNA waar de ontwikkeling op gebaseerd is. de CB steunt op drie pilaren: veiligheid, milieu en Fun met een hoofdletter.  Mooi gezegd natuurlijk, maar wat wordt daar dan in hemelsnaam mee bedoeld.. Nou is het niet zo moeilijk voor te stellen dat je voor milieu uitkomt op een zuinig lopend machientje dat weinig onderhoud vraagt, voor veiligheid heb je handling en ABS en voor fun heb je een laag gewicht en opnieuw handling. Een beetje olijk lopend blokje zou daar nog iets aan toevoegen. En dat is het dan ook voor het grootste deel. Nou is er één ‘maar’: het is een 500, geen 125 of 250. Dat moet wel duidelijk naar voren komen bij het uiteindelijke resultaat.  Dus, belangrijk: het moet ogen en aanvoelen als een echte ‘big bike’. Daarbij moet de motor ook nog eens aantrekkelijk zijn voor drie doelgroepen:  zij die van een zwaardere machine een stapje terug doen, zij die van een lichtere machine een stapje verder willen en zij-instromers; de bekeerde automobilist. Nou, dat is dan dus precies alles tussen een 250 en een 600 in.. en wat een toeval, dat is het ook.

Tekst: Vincent Burger
Foto's: Zep Gori, Francesc Montero, Felix Romero, Ula Serra