Eerste test Bridgestone T30

De toerband van vroeger is niet meer, de grens tussen sportief en verstandig wordt alleen maar vager. Steeds meer en meer kunnen zowel grip en stuurprecisie worden gecombineerd met levensduur, resulterend in een band waar amper nog een compromis voor nodig is. Dagenlang naar je vakantiebestemming rijden en ter plekke ook nog eens de bramen van je voetsteunen af rijden is geen enkel punt meer. Circuitdagje meepikken? Waarom zou je je nog inhouden...

Inmiddels is elke producent deze weg ingeslagen en ook Bridgestone was er met de BT-023 al mee begonnen. Het is dan ook niet vreemd dat ze deze weg met de T30 vervolgt. Met de komst van de nieuwe T30 is de herinrichting van het productoverzicht bij Bridgestone compleet. Gedaan met alle BT (zonder W)-nummers, het is nu heel simpel; wil je een band om te racen, dan heb je een R band nodig, zoek je een sportband een S en voor toermachines is er, inderdaad, de T. Achtereenvolgens R10, S20 en T30, met het oog op toekomstige opvolgers.

Zonder het grote plaatje uit het oog te verliezen wordt de keus wel steeds moeilijker. Nog altijd beslaat het aanbod alle gebruik tussen écht racen (de MotoGP-banden staan niet in het overzicht, maar het zijn natuurlijk wel banden die Bridgestone ook maakt) en winters overleven op de route naar je werk, het wordt je alleen steeds gemakkelijker gemaakt om met diezelfde overwinterbanden óók plezierig te kunnen motorrijden. Dus stel dat het mooie inmiddels van je BT-016 af is, kun je zónder toe te geven of je rijgedrag aan te passen nu kiezen voor zowel een S20 als een T30. En in beide gevallen ga je er op vooruit.  Dat is toch best knap.

Hoe knap dat is zal blijken als we het technische praatje van de T30 er bij halen.  Nou was de BT023 al niet slecht en werd ook daarbij al gewerkt met nanotechnologie waar nu op wordt voortgeborduurd.  Met een goede basis is het prettig doorwerken, dus heeft Bridgestone zich nu kunnen richten op het verbeteren van de punten die ze wil verbeteren en behouden van de rest. En daar verschijnt plots het woordje ‘fun’ op de beamer. Een tamelijk ongrijpbaar begrip, maar wel goed uit te leggen. Pas als alles klopt komt het rijplezier tot zijn recht en dat is dus grip, vertrouwen en stuurgedrag. Levensduur merk je tijdens het rijden weinig van, maar hoe langer je plezier hebt van je band, hoe beter dat natuurlijk is. En dan te bedenken dat juist die levensduur geen punt van belang is geweest bij de ontwikkeling van de T30, eenvoudigweg “omdat de BT023 in de vergelijkingstesten al de meeste punten scoorde op dat vlak. Automatisch zit de T30 dus, bij ongewijzigde levensduur, bij de top van het segment”. Aldus Joost van Zonneveld, chef marketing van Bridgestone Benelux.  

Van links naar rechts: de gewone voorband, de GT versie en de achterband

Tijd dus om te zorgen voor wat andere zaken. Door het profiel van de band aan te passen is de band  nog iets nauwkeuriger stugger op de plaatsen waar het kan en soepeler waar het moet; op het loopvlak  is voor een beter wegcontact een rechte groef aangebracht voor een klein beetje flexibiliteit terwijl de haaks op de krachtenlijn liggende groeven aan de zijkant juist voor meer stabiliteit moeten zorgen. Aan de achterzijde hetzelfde, daarbij zijn ook minder groeven gebruikt voor eenvoudig meer rubber op straat. De achterband heeft bovendien ook de bekende multicompound samenstelling.  Voor een beter uitgekiend contactvlak is het karkas aangepast met een andere verdeling van de koordlagen.  En nu we het daar toch over hebben; net als bij de BT023 heeft ook de T30 een gewone en een GT uitvoering, waarbij de GT is bedoeld voor de zwaardere motoren en de extra belasting die daar bij hoort. Deze zijn voorzien van een extra diagonaal koordlaag, bovenop de standaard nul graden laag. Gecombineerd zorgen het nieuwe profiel en karkas voor een groter contactoppervlak onder hellingshoek –zelfs meer naarmate de hellingshoek groter wordt waarbij de stijfheid hetzelfde doet. Banden maken anno 2013 gaat niet meer over rechtuit rijden, maar over hellingshoeken. Rechtuit was al prima, de winst zit ‘m in de bochten.

We zullen er maar eens mee rijden

Het compound zelf heeft uiteraard ook weer de bekende hoogstandjes als RC Polymer en Nano Pro-tech. Wat dat precies is zal –tenzij je toevallig docent chemie aan een universiteit bent- niet bijzonder interessant zijn, maar wat het betekent wel: het zorgt voor een gelijkmatiger verdeling van de silicadeeltjes in het rubber. Door die verdeling kan het silica beter zijn werk doen en wordt de compound dus soepeler. Ergo: meer grip.

In totaal claimt Bridgestone dat de T30 zo’n beetje alles beter doet dan zijn voorganger, maar met name de handling is erop vooruitgegaan. Groter contactoppervlak voor meer grip, meer stijfheid voor minder vervorming, vertaald dus lichter sturen. Dat zullen we nog wel eens zien!

En met een ‘dat bepalen we toch zeker zelf wel’ verplaatsen we het circus van de theorie naar de gereedstaande verzameling motoren. Verrassend genoeg (of juist niet) omhelst de selectie enkele bekende modellen, van een R1200RT tot een FJR, Z800, F800GT en FZ8, totaan de good old Bandit 1250, met dus afwisselend de standaard voorband of de GT versie.

Dat is direct de laatste keer dat we het verschil zien, want tijdens het rijden en geregeld afwisselen valt het verschil tussen ‘standaard’ of ‘GT’ nog het minst op. Als er al iets op zou vallen trouwens, want de T30 blinkt nergens noemenswaardig in uit. Al zou dat ook verkeerd opgevat kunnen worden als ‘goh, eigenlijk maar een middelmatig bandje hoor’, wat ook niet echt terecht is. Als er al iets opvalt, dan is het wel dat de banden bijna niet opvallen. Ongeacht welke switch je ook maakt, van RT naar Z800, van FZ8 naar FJR, keer op keer zijn de banden het laatste waar je aan denkt en dat is in dit geval een goede eigenschap. Zou je op het circuit nog kunnen zoeken naar een band die naar jouw smaak sneller of langzamer instuurt, meer of minder op lijn te houden (of juist te corrigeren) is en je in de bocht ladingen grip,feedback en vertrouwen geeft en óók nog eens alle pk’s weet te vertalen in voorwaartse snelheid, op de weg wil je veel liever een band die neutraal, solide en voorspelbaar zijn werk doet. En daar scoort de T30 best aardig in. Een direct vergelijk zal het moeten bevestigen, maar het lijkt erop dat de T30 iets neutraler stuurt dan de wat lichtvoetige Pirelli Angel GT die onlangs eveneens geïntroduceerd is. Bij gebrek aan vergelijkingsmateriaal zal dat echter nog bevestigd moeten worden. De T30 laat zich echter van zijn beste kant zien onder de Spaanse zon. Onder redelijk normale omstandigheden – voor Spaanse begrippen; temperatuur, staat van het asfalt en beschikbaarheid van bochten- geeft de band zonder opwarming direct voldoende vertrouwen om vlotjes de onbekende route te volgen. Ook het bijhouden van de voorrijder diewél weet waar hij naartoe gaat en wat er volgt na een blinde bocht is geen enkel probleem, al blijft het flink poken om met een FZ8 een Speed Triple bij te houden. Ditzelfde gevoel geeft de band onder de aanwezige Kawasaki’s, Suzuki’s, overige Yamaha’s en BMW’s. In eerste instantie gun ik de band een tikje meer blind vertrouwen dan ik gewonlijk zou doen onder vergelijkbare omstandigheden, maar zodra dit eenmaal bevestigd wordt is het vertrouwen verdiend en gaat de kraan verder open. Zo krijgt zelfs de oude Bandit 1250 een nieuw leven op een stuk bergweg waar het tempo meer wordt beperkt door het zicht in de bochten dan door de motor zelf. De oude Suzuki leeft op en beloont met de souplesse van het blok, die het mogelijk maakt het complete stuk –dik twintig kilometer aaneengesloten sturen- zo goed als in één versnelling te rijden.  Ook op hoge snelheid presteert de T30 voorspelbaar; de enige reden dat de scherp sturende Z800 wat levendig wordt is omdat de wind vat krijgt op jas en mouwen waardoor ook het stuur wat losjes wordt. Kan de band niks aan doen en dat het goed gaat bewijzen de FJR en GTR voor me wel door eenvoudig, strak en strepen trekkend op de kleine kale Kawa uit te lopen.

Conclusie

Bij deze eerste kennismaking is geen punt te benoemen waarop de T30 echt merkbaar beter is dan zijn voorganger of de concurrentie, maar de band laat ook nergens punten liggen. Dat betekent dat het pakket als allroundband best in orde is, ook met bovengemiddeld gebruik op hogere snelheid. De T30 verrast niet en biedt veel vertrouwen, wat ervoor zorgt dat je al snel niet meer let op wat de band doet en dus –toch- meer zit te genieten van het rijden zelf. ‘Fun’, inderdaad. Of het méér is dan voorheen zal een direct vergelijk moeten uitwijzen, maar ruim voldoende is het zeker.