Introductie: Aprilia SRV850

Tekst: Tor Sagen
Fotografie: Milagro

De koning is dood…

Piaggio is een van ’s werelds grootste fabrikanten van scooters en motorfietsen en is de best bekende scooter producent met haar merken Piaggio en Vespa. Ook de merknamen Aprilia en Gilera vallen onder de Piaggio paraplu, wat voor het moederbedrijf reden was het concept van de Gilera GP800 voort te zetten in de Aprilia SRV850. Het GP800 project werd nooit het succes waar Piaggio op had gehoopt, waardoor werd besloten daar de stekker uit te trekken. In feite is de Aprilia SRV850 dan ook een vernieuwde –en van Aprilia merklogo- voorziene GP800. Bovendien werd de 839cc V90 al eerder door Aprilia toegepast in de Mana850, maar dan voorzien van een schakelbare transmissie. En we moeten ook toegeven, een 76 pk sterke motorscooter waarmee je probleemloos zwarte strepen op het asfalt kunt trekken, en waar je écht wel een groot rijbewijs voor nodig hebt, past beter bij een sportief merk als Aprilia dan Gilera wat veel meer met lichte motoren en scooters in verband wordt gebracht.

De SRV850 is een bonafide scooter en een fijne ook nog. Het zadel is erg comfortabel en ruim, met een extra laaggeplaatste ruggensteun voor de rijder. De voetplanken bieden de mogelijkheid om ofwel met de benen gestrekt ofwel vertikaal te rijden. Waarbij de scooter comfortabel en relaxed cruisen opmerkelijk goed afgaat. De grote V90 tweecilinder motor met automatische transmissie laat het toe om rustig te tokkelen met het gas amper geopend, en doet dat veel beter dan BMW’s kersverse C 600 Sport en C 650 GT. Dit is ook Aprilia’s belangrijkste voordeel ten opzichte van andere scooters: de 76,4 Nm koppel van de 839cc vloeistofgekoelde motor duwt je voort via haar soepele automatische transmissie.

Qua sportiviteit kan ik niet anders dan concluderen dat de SRV850 meer als een Amerikaanse spierballen auto is dan bijvoorbeeld Aprilia’s eigen RSV4 bochtenvretende Superbike kanon. Net als die Amerikaanse vette auto, die het niet van z’n sublieme stuurgedrag moet hebben, is de handling van de SRV850 ietwat vaag en krijg ik nooit een echt compleet goed gevoel bij de Pirelli Diablo scooterbanden die via de Kayaba vering aan de weg worden gehouden. Het dubbele stalen trellis buizenframe is aan een aluminium achterbrug verbonden, wat goed is voor stabiliteit op hoge snelheid en een solide gevoel in de bocht.
Met de klok mee: Instelbare handles, quelle luxe, handrem netjes weggewerkt, opbergruimte is huilen met de pet op, kettingaandrijving, en dus smeren...
Bij het hard insturen van een bocht voelt de SRV850 ietwat topzwaar, wat voornamelijk het gewicht van de rijder is die bovenop het gewicht van de scooter zit in plaats van deel uit te maken van het rijwielgedeelte. Hierdoor is het ietwat lastig om de scooter nog wat platter te leggen, als je de scooter eenmaal op een oor hebt gelegd.

Bocht uit is de SRV850 echter fantastisch, als het gas er op kan worden gezet. De Pirelli Diablo scooterbanden hebben haast motorwaardige afmetingen van 160/60-15 achter en 120/70-16 voor, welke om aluminium vergen zijn gemonteerd. De dubbele 300 mm remschijven met tweezuiger Brembo remklauwen bieden voldoende remkracht, terwijl een enkele 280 mm remschijf het achterwiel tor rust maant. Na een sprint op hoge snelheid is de voorrem echter niet afdoende om deze vette motorscooter rap tot stilstand te krijgen en moet de achterrem ook worden aangesproken. De vage Kayaba vering is het enige wat inbreuk doet op de handling van de SRV850, door op hoge snelheid bij oneffenheden het spoor ietwat bijster te raken.

Lang leve de koning

Ondanks de ietwat vage vering is het zondermeer vette fun om met de SRV850 te rijden, en vooral het feit dat je veel vermogen tot je beschikking hebt bij het uitkomen van de bocht maakt rijden met de scooter erg vermakelijk. Het geluid van de massieve V-Twin is opmerkelijk scooter en er is niets dat de grootte van de cilinderinhoud verraad, als je op je eigen gehoor afgaat. Het had wat dat betreft net zo goed een 300cc ééncilinder viertakt motor kunnen zijn.

Om te parkeren is de Aprilia SRV850 voorzien van een handrem, die naast het contactslot is geplaatst. De maxi scooter is voorzien van zowel een zijstandaard als een middenbok, en de hellingshoek is een van de beste die ik ooit op een scooter heb ervaren. Je moet behoorlijk plat door de bocht gaan voordat de middenbok over het asfalt gaat schrapen.

Aprilia heeft voor het gemak een ontsluitknop voor het openen van het zadel toegepast, maar daarvoor dient de scooter wel op contact te staan. Onder het zadel is naast de tankdop een 16 liter ruim opbergvak terug te vinden, waar precies een integraalhelm in past. Met dank aan de 18,5 liter benzinetank die een groot deel van die ruimte onder het zadel in beslag heeft genomen. Alsof dat nog niet genoeg is ontbreekt bovendien een handschoenenvak in de kuip, waardoor deze SRV850 geen bonuspunten krijgt voor wat betreft iets ontzettend praktisch als opbergruimte. Bovendien, tijdens onze rit was de RSV850 alles behalve dorstig, dus die tank had best wel wat kleiner gemogen.

Je zou kunnen zeggen dat de Aprilia SRV850 de Hayabusa onder de motorscooters is, maar dan zonder Suzuki’s oerlelijke kamelen uiterlijk maar Aprilia’s inmiddels tot handelskenmerk verworden RSV4 neusje, dat bovendien erg aerodynamisch is gestroomlijnd.
Vooruit, gejat van de Dorsoduro, maar 't resultaat is wel stukken beter dan die dubbele lampen van Gilera's GP800

Inderdaad, flink gedempt. Afgaand op je gehoor zou je ook op een 300cc ééncilinder kunnen zittenDe drie naast elkaar geplaatste koplampen, het forse maar wel gestroomlijnde en bovendien donker getinte windscherm, de fraaie spiegels met ingebouwde knipperlichten, alleen afgaand op de neus zou je haast eerder denken naar een motorfiets aan het kijken te zijn. Hoe fraai het ook is, echt praktisch is het windscherm echter niet. Niet alleen is het niet instelbaar, het is bovendien erg sportief gestroomlijnd waardoor je op hoge snelheid je zo klein mogelijk moet maken door je kont zover mogelijk naar achteren te plaatsen, en dat is niet bepaald meer een comfortabele zithouding te noemen. Mocht je veel op de snelweg willen rijden, dan is een integraalhelm zeker aan te bevelen.

Daar staat weer tegenover dat je inhaalmanoeuvres niet strategisch in hoeft te plannen. Simpelweg het gas opendraaien is voldoende om snelheid te maken, het motorblok klimt gretig in toeren waardoor je ook op hoge snelheid rap meters zult maken. Van de drie koplampen branden de twee buitenste alleen bij gedimd licht (bij groot licht branden ze alle drie), maar dat is afdoende om in de binnenspiegel van menig automobilist als dikke motorfiets aan te worden gezien. Mede ook dankzij de gigantische haast on-scooter topsnelheid die de 200 km/u grens eenvoudig doorbreekt. Het windscherm mag je misschien niet helemaal uit de wind houden, maar je benen zijn daarentegen door de kuipvorm ontzettend goed beschut. Het achterlicht is overgenomen van Aprilia’s andere vette beest, de Dorsoduro, en onderstreept de sportieve uitstraling van de SRV850.

Conclusie

De Aprilia SRV850 is een zeer unieke scooter en Piaggio is ondanks de teleurstellende verkoopresultaten van de Gilera GP800 dapper genoeg geweest dit project voort te zetten. Je zult een echte scooterfreak moeten zijn om er een te willen hebben, in plaats van een gewone motorfiets of zelfs Aprilia’s eigen innovatieve Mana 850. De scooter is grensdoorbrekend en spreekt misschien eerder nieuwe rijders aan, dan motorrijders aan het scooteren te krijgen. Ik moet zeggen dat de SRV850 perfect is om te cruisen en voor lange afstanden te rijden. Een topkoffer zou echter wel mijn eerste aankoop zijn, aangezien 16 liter opbergruimte onder het zadel echt veel te weinig is.

Natuurlijk, de beperkte opbergruimte is een compromis, voor het grote motorblok, de grote benzinetank an het forse chassis dat alle ruimte opslokt die we normaal gesproken bij een motorscooter gewend zijn. Met een gewicht van 249 kilo is de scooter aan de forse kant, en de vering is niet echt geweldig, maar op topsnelheid is de scooter erg stabiel en bovendien, een enkele slip bij het uitkomen van de bocht daargelaten, erg controleerbaar. Het grote motorblok is krachtig maar nooit intimiderend en soepeler dan de meeste concurrenten. Al met al een opwindende nieuwkomer van Aprilia.

• soepele V-Twin power met automatische transmissie, stabiliteit hoge snelheid, goede remmen
• vering, lang niet zo praktisch als andere maxi scooters

Technische gegevens