Vergelijk: Kawasaki Z750R vs. Yamaha FZ8

De jaren zestig en zeventig werden gekenmerkt door motoren zonder kuip. Een stuur, twee wielen, een zadel en een tank, méér was niet nodig om motor te kunnen rijden. Door het toenemende gebruik van de motorfiets als vrijetijdsbesteding nam ook de vraag naar meer luxe toe. De eerste motorfiets die vanaf de fabriek met een stroomlijnkuip werd geleverd was de BMW  R100 RS uit 1976. Tot die tijd werden stroomlijnkuipen als accessoire verkocht. De firma Vetter en ook Jos Schurgers design plukten daar destijds de vruchten van. Nadien werden steeds meer motoren standaard uitgerust met een stroomlijn en verdwenen de kuiploze motoren langzaam naar de achtergrond.

Maar, de geschiedenis herhaalt zich en net als zoveel zaken in de styling en mode wereld was het ook een kwestie van tijd voordat Nakeds weer in populariteit zouden groeien. Niet alleen leent het overdrukke wegennet zich steeds minder voor de ooit ongekend populaire supersports met hun anno 2011 waanzinnige vermogens, ook het prijsniveau zal bij de consument een belangrijke rol spelen. Veel motorrijders zijn op zoek naar een motorfiets die vooral veel fun en ontspanning te bieden heeft en dat uiteraard voor een redelijke prijs. De vraag is gelegen in veel en makkelijk stuurwerk met een motor die de eigenschappen heeft van een Superbike, maar waarbij de zitpositie een stuk geriefelijker is.

En voilà, in een notendop (wat heet notendop) is het verkoopsucces van de sportieve naked verklaard, die al enkele jaren de supersport als best verkochte motorsegment heeft onttroond. Hetgeen ook duidelijk aan het aanbod is af te lezen, bijna elk merk is wel in dit segment vertegenwoordigd. Nu hadden wij de fietsen allemaal naast elkaar kunnen zetten, maar niet alleen hadden we daarvoor een beroep moeten doen op de locale motorclub om voldoende rijders in te kunnen zetten, daarnaast bleek het een onmogelijke opgave om alle fietsen tegelijkertijd ter beschikking te krijgen. En dus doen we het ditmaal anders, geen oneindig lange test met gigaveel motoren, maar een reeks van korte (en dus leesbare) testen waarbij telkens enkele van deze populaire nakeds de revue passeren. We trappen af met de Yamaha FZ8 en de Kawasaki Z750R, die zich als best verkochte motorfiets in Europa boven de 125cc de koning van de nakeds mag noemen.

Tekst: Ron Meinema
Fotografie: Thomas Reedijk

Rendez-Vous

Dat de Yamaha FZ8 en Kawasaki Z750R de aftrap mogen doen van de serie naked-tests is niet verwonderlijk. Zes jaar geleden stonden deze twee matadoren ook al tegenover elkaar, zij het de voorgangers van deze twee fietsen. In het prachtige Limburgse landschap mochten de Z750S en FZX6 Fazer, twee van de meest populaire (semi) nakeds van destijds, met elkaar de strijd aangaan. Twee van tophalf voorziene motoren, prijstechnisch aan elkaar gewaagd, uit het op dat moment al sterk in populariteit groeiende naked segment. Met het verstrijken van de jaren werden beide fietsen verfijnd, waarbij de meest ingrijpende aanpassingen bij beide modellen in 2007 werden doorgevoerd. Om in 2010 opnieuw onder de loep te worden genomen. Yamaha liet de FZ6 voor wat ie was en lanceerde de FZ8, terwijl Kawasaki eind vorig jaar met de Z750R kwam.

Het verhaal begint voor mij als ik me in Schiphol-rijk bij Yamaha Nederland meld om de FZ8 op te halen. De motor oogt uiterlijk als een stoere fiets, niet in de laatste plaats vanwege de waslijst aan accessoires die op de motor zijn gemonteerd. Meest in het oog springend is de Akrapovic hexagonale einddemper, maar ook de onderkuip, duozit afdekkap, snelle kentekenplaathouder, aluminum radiatorbescherming, het hogere flyscreen en de Led knipperlichten hebben de fiets goed gedaan. Na een korte uitleg over de motor en de accessoires is het tijd om ’t been over het zadel te gooien om in de drukke avondspits de weg naar huis te aanvaarden. Aan Thomas was de eer de Z750R een steenworp verder, bij Kawasaki Benelux in Hoofddorp op te halen. In tegenstelling tot de FZ8 is de Z750R geheel standaard, hetgeen op zich niet vreemd is. Per slot van rekening is de Z750R voor modeljaar 2011 geheel nieuw, waardoor de importeur zich niet genoodzaakt ziet om ‘accessoire’ model te lanceren. Dikke kans dat dit volgend jaar wel gaat gebeuren, maar dat even terzijde.

Beide fietsen hebben een stoere look, maar met de FZ8 zul je eerder bij je aanstaande schoonfamilie met open armen worden ontvangen

Daar waar de Kawasaki, dankzij de scherpere lijnen van het nieuwe neusje, een behoorlijk agressieve uitstraling heeft oogt de FZ8 veel em… vriendelijker. Niet in de laatste plaats vanwege de kleurstelling van onze testexemplaren. Ga met de weliswaar van fraai rode wielnaafstriping voorziene, maar toch behoorlijk luguber ogende matzwarte Z750R naar je schoonmoeder en ze zal je voor the Dark Knight aanzien, terwijl je op de elegant ogende witte FZ8 als prins op het witte paard zult worden ontvangen.
Als je het niet erg vindt...

...dan ga ik nog vlug een blokkie om Niet alleen het uiterlijk trouwens, ook qua zithouding, stuureigenschappen en vermogensafgifte lijkt de Z750R met beduidend meer race-DNA te zijn overgoten dan de FZ8. Hoewel op papier het verschil in zadelhoogte slechts 10 mm bedraagt lijkt het in de praktijk veel groter. Daar waar de Kawa je het gevoel geeft óp de motor plaats te nemen, neem je bij de Yamaha plaats ín het zadel. Hoewel de ‘ready-to-race’ zithouding van de Z750R voor het betere gal-en-knal werk beter tot z’n recht zou moeten komen gaan de punten ditmaal geheel naar de FZ8, die dankzij zijn meer ontspannen zithouding juist veel meer vertrouwen wekt. Vertrouwen wat o-zo belangrijk is om écht hard te kunnen knallen.

Iets wat mij tijdens de eerste filerit vanuit Schiphol-rijk naar huis al direct was opgevallen. De Yamaha stuurt zo gemakkelijk tussen de file door dat je alle tijd hebt je mail te checken of je vrienden te twitteren, terwijl bij de Z750R toch echt het hoofd erbij moet worden gehouden. Die heeft bij dit soort lage snelheden aan de voorkant de neiging te gaan zoeken, en bovendien voel je duidelijk het zwaartepunt hoger liggen waardoor even je iPhone op file-informatie checken not-done is. Ook de straffere vering speelt het zwarte monster hierbij niet in de kaart. Nu is dat wel iets waar je aan zult wennen, en na verloop van tijd zul je niet beter meer weten, maar tijdens het veelvuldig overstappen van fiets had de ontspannen zithouding van de Yamaha toch echt wel onze voorkeur.

Tussen toeren en knallen

Was de eerste indruk van de FZ8 op de snelweg al positief, dat gevoel wordt alleen maar versterkt zodra de bochtige dijkwegen (waar anders moet je in centraal Nederland naar toe gaan om nog lekker te kunnen sturen?) worden opgestuurd.
Overzichtelijk en compleet, maar qua afleesbaarheid gaan de punten toch echt naar de Yamaha
De plaatsing van de voetsteunen en het aansluiten van de benen tegen de tank zijn met mijn postuur 1.78 m fijn te noemen. Het lage zwaartepunt, het brede stuur (verstelbaar) en de ontspannen zit zorgen ervoor dat  deze motor,stuureigenschappen heeft die je van te voren zou wensen. De fiets stuurt gemakkelijker en voelt lichter aan dan de Z750R, en dat is niet vreemd. Als de technische gegevens er op na worden geslagen blijkt de FZ8 maar liefst 11 kilo lichter te zijn. Tel daarbij op dat het gewicht van de FZ8 centraler is geplaatst en viola, het verschil is verklaard.

Toch is het ook op de Yamaha niet allemaal pais en vree. In het middengebied, tussen de vijf en zesenhalf duizend toeren is de fiets dermate geknepen (lang leve de milieueisen) dat er een hapering ontstaat wanneer het gas snel wordt opengedraaid. Terugschakelen is dan de betere (lees: enige) optie als je snel die ene auto op de dijk in wilt halen. En dat is zondermeer jammer, aangezien de motor verder wel schakellui te rijden is en toerentallen in de lagere regionen niet schuwt. Behoudens dat ‘ff snel gasgeven’ is veel schakelen en koppelen dan ook niet nodig, en is de versnellingsbakverhouding goed gekozen. Eenmaal vol op ’t gas is van die dip nog maar amper iets ter merken, en wordt je bovendien verwend met Akrapovic einddemper die het heerlijk uit zit te schreeuwen. De 779cc vierinlijn heeft bovendien boven de 8.000 nog een geweldig eindschot in huis.

De Kawa zit an sich ook bijzonder goed, al heb je het gevoel meer op de motor te zitten dan bij de Yamaha.  Motorisch is de Kawa een makkelijk te rijden motor. Een soepele versnellingbak en dito koppeling, ook hier weer een verstelbaar remhandel, maar geen verstelbaar koppelingshandel (net als de FZ8 trouwens). Het geluid van de motor is wel compleet anders dan de FZ8 , maar de wat rauwere grom in het vooronder geeft wel een kik. Nu was onze Z uitgerust met de standaard demper, dus als dáár ook nog eens een Akrapovic op had gezeten dan waren de punten toch echt naar de Kawa gegaan. De fiets heeft – net als de FZ8 – een compleet verzorgde cockpit, alleen had de afleesbaarheid van de toerenteller wat beter gemogen. Op beide fietsen ontbreekt een versnellingsindicator, en dat is zondermeer jammer te noemen. Het is met de huidige elektronische techniek een fluitje van een cent, maar het lijkt wel alsof fabrikanten wars zijn van deze kritiek.

Daar waar de Yamaha zich onder alle omstandigheden, van rustig toeren tot serieus knallen, erg veel vertrouwen wekt voelt de Kawasaki zich voornamelijk in z’n element als de gaskraan helemaal wordt opengedraaid. Bij rustig rijden heeft de fiets neiging tot onderstuur en moet daardoor bewust de bocht in worden geduwd, waar de Yamaha dat als vanzelf lijkt te doen. De stuggere vering lijkt hier debet aan te zijn, en gelukkig voor de Kawa is deze nu grotendeels instelbaar, maar met het losser zetten van de vering ga je wel het voordeel van de ‘R’ weer teniet doen. Wederom een kwestie van wennen en als je gewend bent zul je er ongetwijfeld ontzettend hard mee kunnen knallen, maar door het veelvuldig wisselen ontbrak het ons het vertrouwen om dat te doen. Of, in ons geval, ook maar enigszins te proberen in het achterwiel van de Yamaha te blijven. Nu wordt er niet altijd op ’t scherpst van de snede gereden, maar ook bij een rustige rijstijl heeft de Yamaha de voorkeur, dankzij het bij lagere toerentallen afgegeven maximum koppel (bij de FZ8 ligt dat 1.300 toeren lager dan bij de Z750R) is de FZ8 veel meer ontspannen te rijden. Qua verbruik ontliepen de fietsen elkaar niet, op beide motoren kwamen we 17 kilometer ver op één liter Euro loodvrij.

Bij beide fietsen is op het gebied van remmen weinig reden tot klagen. De radiaal gemonteerde vierzuiger remklauwen van de Z750R zijn prima te doseren, terwijl ook de axiaal gemonteerde Yamaha vierzuiger remklauwen van de FZ8 voor normaal gebruik op straat ruim voldoende zijn en prima reageren. Beide fietsen worden in Nederland standaard met ABS geleverd.

Conclusie

De Yamaha FZ6 Fazer en Kawasaki Z750S. Twee motoren met als inzet dezelfde doelgroep: de sportieve tourrijder die eigenlijk alles kan en wil doen op zijn motor. Dagelijks woonwerk, ’s weekends een toertocht, ’s zomers op vakantie en misschien nog wel een dagje gassen op Assen. Beide motoren zijn in staat om hier invulling aan te geven, maar desondanks staan hier twee totaal verschillende motoren. Voor wat betreft vormgeving, uitrusting en afwerking gaan onze punten naar de Yamaha, de fiets is tot in het kleinste detail af, terwijl de Z750S meer em…rauw en puur is. De Fazer ziet er het sportiefst uit maar rijdt het gemoedelijkst, terwijl de Z750S er het oubolligst uitziet maar het sportiefst rijdt. Of, anders gezegd: de FZ6 geeft je vleugels boven je hoofd, terwijl de Z750S je twee hoorntjes en een staart laat groeien.

Dat was de conclusie die zes jaar geleden werd getrokken. Het is opmerkelijk hoe anno 2011 de geschiedenis zich lijkt te herhalen. De Kawasaki Z750R en Yamaha FZ8 richten zich beide op dezelfde doelgroep en zijn –net als de Z750S en FZ6 destijds – prijstechnisch enorm aan elkaar gewaagd. Voor de keuze tussen de Z750R en FZ8 zullen dan ook factoren als het soort gebruik, het uiterlijk, de ergonomie, het karakter en de stuureigenschappen doorslaggevend zijn. Het uiterlijk van beide motoren spreekt tot de verbeelding, de Kawa oogt agressief terwijl de Yamaha juist een rustige en stoere uitstraling heeft. Hetgeen ook over de rijeigenschappen kan worden verteld, de Kawasaki moet agressief worden bereden, terwijl de FZ8 juist om een rustig en stoer rijgedrag vraagt.

Toch, waar in 2005 onze punten uiteindelijk naar het groene team gingen is het ditmaal het merk met de gekruiste stemvorken die onze voorkeursstem krijgt. Juist vanwege die enorme souplesse die je enorm veel vertrouwen geeft, en waardoor je veel gemakkelijker – en veel sneller – hard zult kunnen rijden. De geschiedenis herhaalt zich, maar soms niet helemaal.

• Souplesse motorblok, geluid, vering
• neiging tot onderstuur, afleesbaarheid toerenteller

Yamaha FZ8

• Elegant design, opstappen en wegrijden, afwerking
• zacht zadel, ietwat tam middengebied

Technische gegevens