Test: Kawasaki Z1000SX ABS Tourer

Tekst: Thomas Reedijk
Fotografie: Thomas Reedijk, Ed Smits

Optillen en wegwezen

Stukken beter dan het gemiddelde boodschappenautootje. Ook leuker, sneller, mooier, praktischer en meer bergruimte

Aangekomen bij de Kawasaki Importeur zie ik de Groene Kawasaki Z1000SX mét ABS klaarstaan. “Wat een bakbeest” is mijn eerste gedachte. Als ik word geholpen zeg ik:"Ik geloof dat ik voor die groene kom." Vragend word ik aangekeken, na even nagedacht te hebben zegt de beste man:"Oh, Motorfreaks, ja we hebben deze voor jullie klaargemaakt." Vervolgens wordt er een donkere variant van de nieuwe Z1000 voor m'n neus geparkeerd. Zwart dus. Door de (aftermarket) koffers is de zwarte Z1000 vooral een indrukwekkende Soms is simpel echt beter. Ruitje makkelijk verstelbaar in 3 standen toerfiets ipv de sportieve naked, waar de letter Z in eerste instantie aan doet denken. Na een korte uitleg, die vooral de hendel voor het makkelijk verstelbare ruitje en de functionaliteit van de koffers betreft is het tijd om op te stappen.

De bullige eerste indruk die de Kawa-zwarte Z1000 visueel weet te maken valt bij de eerste kennismaking tussen derriere en zadel direct weg. Het zadel voelt comfortabel aan, de voeten raken door het ergonomisch gevormde zadel makkelijk de grond ondanks de zithoogte van 820 mm. Het feit dat het stuur 10 mm dichter bij de bestuurder staat dan bij de basis Z1000 maakt het compacte gevoel af. De motor in deze uitvoering voelt, als je eenmaal hebt plaatsgenomen, kortom niet aan als een dikke logge motor, maar als een opstappen en wegwezen variant uit Japan. Ik durf te stellen dat elke beginner die met z’n ogen dicht op deze motor wordt getild zonder probleem weg durft te rijden om na het afstappen te schrikken van het zojuist bereden formaat. De 231 aanwezige kilo’s, inclusief sappen en gereedschapssetje, zijn er voor het gevoel heel wat minder, wat alleen maar bijdraagt aan het opgetild worden en wegwezen gevoel.

 Berucht tweetal

Denk je echt even flink gas te geven. Word je nog binnendoor ingehaald

Gemak en comfort lijken ook na de eerste meters het talent van deze Z te zijn. Het blok voelt krachtig, maar vooral smeuig aan. De eerste indruk is dat Kawasaki heeft ingezet op koppel en dus gebruiksgemak ipv pure power. Het enige puntje waar ik nog enigszins aan moet wennen is de koppeling die wat abrupt oppakt. Verder is het eigenlijk vooral lezen en schrijven geblazen met de SX en hebben we na de eerste klein aantal kilometers al ruimhartig vriendschap gesloten.

De remmen spreken netjes aan zonder te happen of te bijten, ook de achterrem is makkelijk te bedienen en zorgt makkelijk voor voldoende remkracht. Het ABS zorgt ervoor dat het voor en achterwiel pas stil komen te staan als de rest van de motor dit ook doet. Gebruiksvriendelijkheid en comfort hebben hier het hoogste woord. Toch benieuwd hoe het beruchte tweetal ‘ 1000’  en ‘ Kawasaki’ zaken doen binnen dit concept. Een duo dat inmiddels aardig wat verwachtingen weet te scheppen.

Ook geschikt voor bloemenhandelaren. Zo’n Daf

Ruitje omhoog

De weldenkende lezer zal nu misschien het idee kunnen krijgen dat we hier een Kawasaki te pakken hebben die het label ‘saai’ verdient. Eerlijk is eerlijk, dat waren ook mijn eerste gedachten tijdens de eerste meters. Met de rug recht omhoog, evenals het ruitje, het besef van de koffers achterop (breder dan de spiegels, dus pas op filerijders!) en de diepe, maar beschaafde brom uit de indrukwekkend gevormde uitlaten heb ik het gevoel dat de gemiddelde tourrijder mij een stuk begripvoller toezwaait dan de meer sportieve motorvrienden die ik tegenkom. Maar gloeiende! Is dit nou een Kawasaki die vooruit wordt geholpen door 1000 cc’s of kunnen we beter met z’n allen naar Beieren verhuizen? Misschien is het wel zo eerlijk om te vermelden dat deze op digitaal papier neergekwakte brei is ontsponnen uit het brein van uw ietwat vastgeroeste stukjesschrijver die de Z1000 nog niet verder heeft weten te sturen dan een lullig stukje snelweg. De sumiere waarheid is dat ondergetekende pas de helft van het verhaal heeft ondervonden. Kawasaki belooft de rijder op de SX een comfortabele reis naar de bochtige bestemming. Of deze nou 40 of 400 km verderop ligt. De zwarte groene biedt zo veel rust en comfort op het rechte asfalt dat het moeilijk te geloven is dat er nog flinke portie opwinding in het verschiet ligt.

Ruitje omlaag

Zodra het asfalt naar links of rechts afbuigende afwijkingen begint te vertonen laat de Z zijn andere gezicht zien. Niet vaak een motor zo makkelijk van oor op oor gelegd. De op in en uitgaande demping instelbare upside-down voorvering en de (jawel) Horizontale Back-link-gasschokdemper met traploos instelbare uitgaande demping en met stelring instelbare veervoorspanning staan op een Zwitsers niveau hun mannetje. De neutrale houding gaat niet ten koste van gemak en vermaak. De 190mm brede BT-016 achterslof voelt meer als zijn 160mm dunne neefje. Hoe is het mogelijk dat frivoliteit het kernwoord is als je dartelend een smal dijkje beslecht, terwijl een lekkere doordraaier (lees klaverblad, en nog een keer, en nog Imponerend, zwart en een dikke achterkant. Salsa in z’n genen een keer) als op rails kan worden afgerond. Natuurlijk, als het tempo echt omhoog gaat wordt het tijd de in standaard trim ingestelde vering wat aan te draaien, een compromis blijft wat het is. Maar als er een gulden middenweg bestaat heeft de grote K uit Kobe die met deze Z akelig dicht benaderd. De, uiteraard radiaal gemonteerde en door ABS ondersteunde, voorrem doet op een vertrouwenwekkende manier zaken zonder ooit bijterig te worden. Omdat de motor toch wel wat in de vering duikt als het anker wordt uitgegooid heeft de SX flink de neiging om zich op te richten. Gewoon doorknijpen en tegensturen is het devies. Het uitmuntend werkende ABS zorgt ervoor dat het rubber gewoon op het asfalt geplakt blijft, zodat u, de piloot, zich op belangrijkere dingen kan richten. Zoals bijvoorbeeld de 138 trappelende paarden of de 110 Newtonmeters die tot uw beschikking staan om u snel verder te helpen in tijden van stilstand. Het direct aanspreekbare  vermogen bevindt zich gevoelsmatig vooral binnen de eerste helft van het toerenbereik. Het vermogen kent echter een lineaire opbouw om een puntje aan te zuigen.

Het gas erop houden heeft dus wel degelijk zin, maar verder doorduwen dan 9000 toeren heeft weinig nut meer. Mocht je dat toch willen uitproberen, maak je bij 11000 toeren kennis met de begrenzer die doortastend, maar vriendelijk, zijn werk doet. Dat je op een ‘ 1000’  zit merk je echter toch het best binnen het gebied van 2000 tot 7000 toeren. Met gemak gooi je de athletische dikkerd de bocht in en met gemak katapuleert het rijkelijk aanwezige koppel je er weer uit. Het is zeker anders spelen dan met zijn broer de ZX-10R, maar op de snellere en minder snellere binnenwegen ligt het rijplezier misschien wel makkelijker voorhanden dan op de supersport. Kan ook een kwestie van smaak zijn natuurlijk, dat dan weer wel. Wat vaak overtuigender werkt dan smaak zijn keiharde cijfers. Bij de pomp kwamen we na bovengemiddeld enthousiast testwerk uit op een gemiddeld gebruik van net geen 1 op 18. Een net getal voor deze dikke duizend.

Boodschappen doen en… gaan!

In de topkoffer. In de topkoffer!

Het is inmiddels geen verrassing meer dat de conceptuele motorfiets terrein aan het winnen is. De keuze tussen supersport en toerfiets is in de loop der jaren natuurlijk al de geschiedenisboeken ingeschreven, maar dat het altijd beter kan wordt door Kawasaki maar weer eens bewezen. De gemiddelde motor-consument wil veel, liefst het meest, uit zijn motor kunnen halen. Waar de een blijft bij zijn eenduidige keuze van Supersportief of uitermate relaxend rustig toeren kan deze op één paard weddende (wennende) oogkleppenkijker wel eens een wereld van motorplezier mislopen. In een notendop vertelt het in 3 standen verstelbare ruitje het hele verhaal. Zet deze in de hoogste stand en je voelt je onmiskenbaar aan boord van een betere toerfiets. Zet deze omlaag en het is tijd voor de sportschool. Raggen en rammen of fluiten en flieren, het kan gewoon allebei.

En dan is er dus ook nog plek voor bier

Het Jumbo (Jumpo) concept van (tenminste, de interpretatie van ondergetekende hiervan) Goed, Divers, Bereikbaar en Betaalbaar lijkt niet alleen maar van toepassing op de wondere wereld van de boodschappen. Hoewel dit een vergelijking is die ook best uit de mond van tante Riet zou kunnen komen snijdt het weldegelijk hout. Als je namelijk iets meer wilt doen met je motor dan af en toe een weekendje weg naar de immer vriendelijke oosterbuur is het erg prettig als je stalen ros meer kan dan alleen maar hard en snel. In de echte wereld krijgen echte mannen en vrouwen namelijk ook wel eens dorst en honger. Hoe fijn is het dan als je met het ruitje omhoog rustig naar je plaatselijke Jumbo (AH, Hoogvliet, C1000 en Aldi mag natuurlijk ook) kan rijden voor een pak appelsap en mueslirepen om vervolgens keihard schijt te hebben aan de rest van de wereld en te genieten van je grote geweldenaar, de alleskunner?

Koffers demonteren is ook een optie

Conclusie

Is het alleen maar peace en happiness dat aan de horizon gloort als je plaats hebt genomen op de Z1000SX? Nou ja, om eerlijk te zijn, eigenlijk best wel. Hoewel, één van de betere minpunten is dat de Z1000 zonder koffers een motor is die visueel gezien in balans is. Dik genoeg om z’n lange afstandskwaliteiten te laten zien, scherp genoeg om te laten zien dat snelheid en rappe bochten zijn doel zijn. De koffers gooien wat deze balans betreft roet in de zojuist bij Jumbo aangeschafte appelmoes. Het uiterlijk van de met koffers behangen Z1000 klopt net niet en dat is jammer. Gelukkig bieden de koffers in de vorm van functionaliteit genoeg tegenwicht. Want hoewel een tasje om je pols natuurlijk altijd een optie is, is het toch echt veel fijner om je spullen in de koffers te kunnen kwakken en in alle vrijheid te genieten van… nou ja, vrijheid. En als je echt een keer in posermode mee wilt doen met je allerbeste motorkennissen, schroef je het kofferrek er toch gewoon af? Natuurlijk biedt een hardcore Supersport of een extreem soepele toerder iets wat een multi-inzetbaar concept als de Z nooit kan bieden. Laat je dit cliche vallen zou je in de nieuwe Z1000 mét koffers wel eens een hele goede vriend kunnen vinden om heel wat jaren motorplezier en avontuur mee te kunnen beleven. Helaas werken we (nog) niet met een sterrensysteem. Mocht dat het geval zijn krijgt deze zeer welkome nieuwe aanwinst er van mij 4 van de 5.

Boodschappen gedaan, nu snel naar huis voordat 't bier warm wordt. Kunnen we thuis verder feesten

• Opstappen en wegrijden, zeer makkelijk op één oor te leggen, allround capaciteiten - een echte alleskunner (zolang je op het asfalt blijft natuurlijk), koffers
• koffers, in het groen toch meer een Kawasaki

Technische gegevens