Test Yamaha Diversion F

Het is inmiddels alweer dik een jaar geleden dat Yamaha vriend en vijand verbaasde met de herrijzenis van een oude, doch vertrouwde, echter onder dikke laag stof en in vergetelheid geslipte naam: XJ en Diversion. Wow gast…Diversion, dat was toch zo’n übersuffe truttenbak met luchtgekoelde trage koffiemolen en een styling waar zelfs de Zeeman het schaamrood van op de kaken trekt? Ja precies, die… en vooral ook: wás. Diezelfde XJ schuine streep Diversion (de typenaam XJ werd reeds lange tijd gevoerd, in feite is -nee was- de Diversion daar al de moderne variant op) stond ook gelijk aan oerdegelijk en spotgoedkoop. Vooral in handen van eigenaar twee, drie, vier of nog meer, met kilometerstanden die de capaciteit van de teller vér overtroffen is het zelfs vandaag de dag nog mogelijk voor bijna niets deelgenoot te worden van het illustere genootschap van Diversioneigenaars. Handig voor woonwerk, of in het geval van studentenbudget woonschool en terug, ein-de-loos vaak. En juist die twee karaktereigenschappen, saaidegelijk en goedkoop, miste Yamaha al enige tijd in haar modellengamma, eigenlijk al sinds het moment dat het voor de goede orde écht niet meer kon om met het oude model verder te blijven gaan.

Tekst: Vincent Burger
Foto's: Ed Smits