Introductie: Ducati Multistrada 1200S

Omringd door messcherpe vulcanische rotsformaties en met een donderende dikke Desmo Twin onder me ben ik tevreden over zaken. Ducati  is anno 2010 een compeet ander bedrijf geworden dan het ooit was. Het vergt bloed, zweet en tranen om met zoiets goeds als de Multistrada 1200 te komen. De oude luchtgekoelde Multistrada, de ST4’s en ST3’s liggen dood op de grond, en vanuit hun as is een compleet ander beest ontstaan. Een beest dat alles kan wat zij deden, en nog meer…

Tekst: Tor Sagen
Fotografie: Milagro

{Mospagebreak title=Tour-mode}

Toen Ducati haar eerste full race traction control lanceerde op de 2008 1098R WBSK homologatie superbike vermoedde niemand nog hoe snel Ducati deze technologie zou gaan toepassen op doodnormale straatfietsen. Toen lanceerden de Italianen de 1198S, gevolgd door de Streetfighter in 209,
beiden voorzien van een straatversie van het 8-standen traction control (DTC). In 2010 is de cirkel rond met de Multistrada 1200S en is een natte droom voor de Sport-Touring fanaat bewaarheid geworden. Het 8-standen DTC, een superbe krachtige 1198cc L-twin motor, een 3-standen ride by wire en elektronisch instelbare vering staat gelijk aan suprematie in ten minste twee verschillende motorsegmenten. Waarbij mijn gedachten allereerst uitgaan naar een Sport Touring raket en een ‘Urban assault’ voertuig .

Als ik voor het eerst plaatsneem op het comfortabele zadel zijn er een aantal nieuwe zaken om rekening mee te houden. Het eerste obstakel voor nieuwe eigenaren zal de contactsleutelloze opstartprocedure zijn. Nu zullen Harley-Davidson eigenaren wel bekend zijn met het hele sleutelloze gebeuren, maar bij de Multistrada is de opstartprocedure toch anders. Allereerst moet de ‘sleutel’ binnen twee meter van de motor bevinden, indien in die nabijheid dan is de Multistrada klaar om gestart te worden door de aan/uit schakelaar omlaag en omhoog te bewegen, waarna de startknop zichtbaar wordt. De ‘contactsleutel’ komt samen met een conventionele sleutel om de tankdop en de koffers te openen. Ook het stuurslot is volledig elektronisch geregeld, het enige wat je daarvoor dient te doen is het stuur volledig naar links of rechts te draaien en daarna de aan/uit schakelaar een tweede keer uit te zetten.

Nadat ik dat eenmaal heb uitgepuzzeld kan ik gaan rijden, waarbij ik kies voor de Touring-mode die de volledige 150 pk ter beschikking stelt, maar met een vriendelijkere koppelkromme dan in Sport-mode. Ik bevind me in een bevelende positie, dankzij het brede stuur en hoge 850mm zithoogte met meer van voldoende ruimte voor mijn benen. De zachte en zeer on-Ducati milde koppeling staat me toe met groot gemak in eerste versnelling weg te rijden. Buiten richting de snelweg accelereer ik de machine op een boterzachte wijze door de zesversnellingsbak. Het instelbare windscherm veroorzaakt in lage stand en op hoge snelheid aardig wat instabiliteit rond mijn helm, maar in de hoogste stand gaat dat aanzienlijk beter. De handkappen met geïntegreerde knipperlichten beschermen mijn handen van de koude ochtendwind, terwijl de 3-standen handvatverwarming voor extra warmte zorgen zolang de zon haar werk nog niet heeft kunnen doen. Tijdens onze tour rond Lanzarote was er behoorlijk veel zijwind, maar zelfs met koffers had ik geen problemen de Multistrada die kant op te sturen waar ik naar toe wilde gaan. Zelfs bij hoge snelheid was het geen gevecht de sterke wind te trotseren. Ik ben direct onder de indruk van de praktische elementen van het Multistrada 1200 S ‘Touring Edition’ pakket. Dit zeg ik uitdrukkelijk en op voorhand, omdat deze hele test over de ‘S’ versie gaat die behoorlijk uitgebreider is dan Ducati’s gebruikelijke verschil met de standaard versie. Zo krijg je normaal gesproken bij een ‘S’ geen elektronische vering en is ABS alleen een optioneel verkrijgbaar.