Introductie: Aprilia Shiver en Dorsoduro Factory

Voor 2010 heeft Aprilia beide modellen onder de loep genomen, bij de Shiver betekende dat een update van het huidige model, bij de Dorsoduro een nieuwe Factory uitvoering, die naast de gewone Dorsuduro leverbaar zal worden. En Factory staat bij Aprilia garant voor minder gewicht, en beter sturen.

Tekst: Tor Sagen
Fotografie: Milagro

SL 750 Shiver

De Shiver is nooit het verkoopsucces geworden wat Aprilia zelf had gehoopt. Terwijl bij Ducati de Monsters als warme broodjes over de toonbank gingen, verliep de verkoop van Shiver’s slechts mondjesmaat. Volgens de importeurs die ik tijdens deze introductie sprak moest de oorzaak van de tegenvallende verkoopcijfers worden gezocht in de nogal kleurloze kleurstelling zonder flair waarmee de fiets drie jaar geleden op de markt was gezet. Daar waar merken als BMW en Honda met de meest afgrijselijke grauwgrijze kleurstellingen probleemloos wegkomen, verging het Aprilia met de Shiver heel anders. Nu kan ik me wel in de redenatie van die importeurs vinden, de Shiver was in dat opzicht niet bepaald spannend te noemen. Wat dát betreft heeft Aprilia de zaken voor 2010 heel anders aangepakt, het racing-red buizenframe in combinatie met de spetterende decals hebben de Shiver ineens een heel andere uitstraling gegeven.

Maar dat is niet het enige wat Aprilia voor 2010 aan de Shiver heeft veranderd. Ook de ergonomie werd verbeterd door toepassing van een smaller, comfortabeler zadel en hergepositioneerde voetsteunen. Daarnaast is ook de positie van het stuur veranderd. En comfortabel is ie, zo werd mij al snel duidelijk op de prachtige stuurwegen in het fraaie Zuid-Frankrijk, dat toneel was van Aprilia’s introductie. Een halve dag was de Shiver mijn metgezel, waarna ik de rest van de dag op de Dorsoduro Factory verbleef. Hoewel beide motoren in basis hetzelfde zijn is er een groot verschil in comfort tussen beide fietsen, in het voordeel van deze Shiver. En dat terwijl de Shiver voor 2010 een sportievere zithouding aangemeten heeft gekregen, meer voorover met meer gewicht en een directer gevoel aan de voorkant van de machine. 

Het frame dat is opgebouwd uit trellis buizen en aluminium gietstukken is het meest begeerlijke item van de machine, en staat boven alle andere features garant voor het sportieve gevoel van de fiets. De motor laat zich prinsheerlijk over de Franse wegen sturen en gedraagt zich uitstekend in de bocht, ondanks de voor Aprilia bescheiden veringselementen. De Shiver is een motor die van bochten houdt, dankzij dat uitstekende chassis uit Noale. Ondanks dat de machine zwaarder is dan de topconcurrenten uit haar klasse, voelt de machine solide aan en is ze eenvoudig de bocht in te sturen. Voor 2010 heeft de motor wavedisks aangemeten gekregen, die in combinatie met het ABS uitstekend aanvoelden.

De Shiver wordt aangedreven door de krachtigste uitvoering van de 750cc V-Twin en produceert 95 pk bij 9.000 toeren en heeft een koppel van 82 Nm bij 7.000 toeren. Nog steeds gebruik maak ik veelvuldig gebruik van de versnellingsbak, maar op deze Zuid-Franse wegen is dat geen straf.  In vergelijking met de Dorsoduro  legt de Shiver de nadruk meer op top-end vermogen waar de meeste actie – en behoorlijk snel – plaatsvindt, zodat ik in de snelste bochten met regelmaat meer toeren wilde draaien dan de Shiver beschikbaar heeft. In Sport-modus heeft de motor een agressieve gasrespons die zeker niet te boek zal staan als de meest soepele ter wereld . In Touring-modus was er geen beperking in het topvermogen, maar was de motor voelbaar soepeler in het middengebied. De Rain-modus liet ik voor wat het was aangezien deze, je raadt het al, voor een regenachtige dag bedoelt is. De verschillende standen zijn eenvoudig te selecteren, maar aangezien hiervoor de startknop moet worden gebruikt dient dit wel met draaiende motor te gebeuren. Het beste is dit te doen bij stilstand, rijdend kan wel maar alleen met gesloten gashandle.

Een klein fly-screen is nu standaard op de Shiver aangebracht, en neemt meer wind dan voorheen van je schouders. Aangezien de 750cc vriendelijk genoeg is en over een sterk middengebied beschikt, heb ik geen problemen de motor voor nieuwe motorrijders aan te bevelen. Hij is bovendien beschikbaar in een 25 kw uitvoering, mocht dat je beperking zijn. Voordelen voor een nieuwe motorrijder zijn het comfortabele zadel, het geluid van de grote motor en uiteraard ABS. Voor de meer ervaren rijders is het lastig te zien of de fiets je na een jaar ook nog kan vermaken, maar het is een prima instap naar Italiaanse motoren en V-Twins.

Dorsoduro Factory

In tegenstelling tot (en vergeleken met) eerdere Factory modellen die de fabrieksdeuren in Noale verlieten zijn de wijzigingen die Aprilia aan de Dorsoduro Factory ten opzichte van de standaard versie minimaal. Door toepassing van enkele carbon fiber onderdelen wist men 1 kg aan gewicht te besparen, maar de echte verbetering zit ‘m in de nieuwe 43mm – nu volledig instelbare - Sachs upside down voorvork. Om de motor meer te laten opvallen werd daarnaast het trellis buizendeel van het frame rood geverfd. Motorisch is de fiets met een vermogen van 92 pk identiek aan de standaard versie, maar is nu voorzien van de tweede generatie triple-rijmodus.

Op de bochtige maar ook snelle wegen in het zuiden van Frankrijk zijn er maar weinig motoren waar ik liever op zou willen zitten om dit nieuwe terrein te ontdekken. De Dorsoduro Factory is extreem vergevingsgezind mocht het wegdek in slechte staat zijn en de rijder middelmatig. De Dunlop Qualifier II banden (120/70 ZR17 voor en 180/55 ZR17 achter), waarmee de Dorsoduro standaard is uitgerust, plakken als pattex aan het asfalt. Het rijwielgedeelte is beduidend sportiever dan bij de Shiver 750, en geniet op elk moment absoluut mijn voorkeur. Ik stuur de motor zo agressief de bocht in als de Aprilia testrijder vlak voor mij toelaat, en dat is meer dan voldoende voor de Dorso. Hoewel ik grotendeels gefrustreerd was niet zo hard te kunnen rijden als ik graag had willen doen, was dat voor mij voldoende om te constateren dat de handling van de fiets topklasse is. De langere swingarm in combinatie met de betere vering maakt het grote verschil met de Shiver.

In Supermoto stijl de bochten aanvallen is geen enkel probleem, gewoon de motor onder je de bocht indrukken en zelf recht overeind blijven. Het rijwielgedeelte voelt daarbij alsof het voor een veel krachtigere motor ontworpen is, wat vaak genoeg bij het uitkomen van de bocht wenselijk zou zijn. De Sachs voorvork beschikt over voldoende gevoel en beschikt over de juiste ‘supermoto’ kit. Aan de achterkant geldt hetzelfde verhaal met de eveneens volledig instelbare Sachs monoshock. Veerwegen aan voor- en achterkant zijn 160mm, wederom wat je op een supermotard zou verwachten. De radiaal gemonteerde remklauwen en wavedisks zijn daarbij goed genoeg om zelfs op het circuit goed voor de dag te kunnen komen. Op staat bieden ze voldoende gevoel door de Sachs voorvork, waardoor ik kon blijven pushen zonder de grens te kunnen vinden. De achterrem doet daarbij zijn werk goed genoeg om de motor driftend de bocht in te sturen.

Zoals gezegd levert de 750cc V-Twin 92 pk bij 8.750 toeren en een koppel van 82 Nm bij 4.500 toeren per minuut. In tegenstelling tot de Shiver begin ik het verhaal met de Dorsoduro Factory in Touring-modus, die garant staat voor een iets minder agressieve gasrespons ten opzichte van de lichtelijk brute Sportstand. Persoonlijk gaat mijn voorkeur echter uit naar die Sport-modus, omdat een agressieve rijstijl de motor beter past. De Regen-modus is – net als bij de Shiver – de stand waarbij het topvermogen wordt ingeperkt. In de stad zou ik te allen tijde de Tour-modus de voorkeur geven, maar daarbuiten direct switchen naar Sportstand. Liet de eerste Dorsoduro zich redelijk stroef schakelen, de modificatie die de versnellingsbak onderging heeft zijn vruchten afgeworpen. Ook de koppeling laat zich lekker bedienen en maakt wheelies in eerste versnelling kinderlijk eenvoudig. In tweede versnelling kan ook, maar dan wordt het wel lastiger het voorwiel serieus hoog in de lucht te krijgen. Net als bij de meeste ééncilinder supermotards het geval is.

De 92 pk versie van de V-Twin is duidelijk in het middengebied agressiever dan in de Shiver, maar raakt bovenin eerder in ademnood. De Shiver is duidelijk meer op topvermogen afgesteld en beschikt daarbij over drie extra paarden. Paarden die in bij de Dorsoduro op geen enkel moment miste, omdat die fiets naar mijn mening krappe bochten te allen tijde sneller zal nemen. Het geluid van de 750cc V-Twin doet denken aan de tijd van de vermogende twins eind jaren negentig, toen ze nog over een vettere sound beschikten dan vandaag de dag. Vooral de enkele modellen die voorzien waren van – de uit de catalogus afkomstige – arrow uitlaten klonken als muziek in mijn oren.

Conclusie

Met de 2010 Shiver 750 en Dorsoduro Factory heeft Aprilia een stap in de goede richting gezet. De Shiver heeft een meer ‘Italiaanse’ uitstraling gekregen en is verlost van de saaie silvergrijze kleurstelling afkomstig uit Piaggio’s scooterrange, en is zowel qua comfort als sportiviteit ergonomisch verbeterd. De 750cc V-Twin doet zijn werk naar behoren, maar liever vandaag dan mogen zou ik die 1200cc versie willen zien voor meer oempf in hogere versnellingen en bij lage toeren.

Bij de Factory uitvoering van de Dorsoduro is eerder sprake van een cosmetische upgrade dan een significant betere machine. De een kilo aan gewichtsbesparing is niet bepaald een verkoopargument, net als de betere veringspecs. Wat mij echter deed versmelten was het vuurrode trellis buizenframe, wat de motor zondermeer recht doet. Aprilia heeft met de Factory uitvoering de Dorsoduro getransformeerd van een kleurloze machine tot een opvallende verschijning, waardoor de bepaald niet slechte motor nu nóg beter is geworden. Een excuus minder de motor niet te kopen.

Plus- en minpunten Shiver

• chassis en remmen, oogstrelender design, betere ergonomie
• rijwielgedeelte kan overduidelijk meer vermogen en koppel aan, zwaarder dan de concurrentie

Plus en minpunten Dorsoduro Factory

• goede stuureigenschappen, carbon is nooit verkeerd, vermogen dat kan meten met éénliter luchtgekoelde modellen
• minder comfortabel dan de Shiver, is 185 kg licht genoeg voor dit type motorfiets?

Technische gegevens