Test KTM 990 SMT en SMR

Nou da’s dan dat, KTM is de weg kwijt. Voorgoed. Hoe anders kunnen ze dít nog goed praten? En eigenlijk haddden we het kunnen zien aankomen ook. Het ging een jaar geleden al mis.

KTM, luis in de pels van alle zichzelf zo verschrikkelijk serieus nemende collega-constructeurs, nooit te beroerd om een controversiele campagne op te pakken en voor de verandering eens geen ‘professional rider on a closed track’ in koeieletters te vermelden. Nee, niet KTM. Die doen het liever “stiekem” en laten ’s werelds beste ‘not for highway use’ rijders op hun nieuwe producten tonen waar deze echt toe in staat zijn, liefst op drukbevolkte maar juist daarom zo fotogenieke lokaties onder het toeziend oog van rap toesnellende ordehandhavers. Dat KTM, lanceerde in de winter van 2007/2008 een nieuwe machine; de opvolger van de dikke LC8 950 Supermoto: de van injectie voorziene 990 SM. Met….koffers. Toen al wist een collega hier scherpe vraagtekens bij te zettten en zich hardop af te vragen of de sinaasappels niet enorm van hun geloof waren gevallen. KTM een toermotor? Zal toch zeker niet? Wisten wij toen veel… Beetje 'oei' is het wel als je het voor het eerst ziet... In september van datzelfde jaar werd pijnlijk duidelijk hoe erg het was gesteld met de Oostenrijkers. Op de internationale motorbeurs stond daar ineens de nog verder doorgevoerde SMT, waarbij die T inderdaad stond voor ‘Tour’…. Een ding is zeker: niets is zeker.

'Tour'....

Met de SMT wordt de gruwel voor de zelfbenoemde “echte SM adepten” nog groter dan deze al was. Natuurlijk, met enig respect kun je een machine van dergelijke omvang, met een dergelijk blok en vooral met een dergelijk gewicht (je zit lachend tegen de tweehonderd kilo’s. Dat zijn er ongeveer honderd meer dan het streefgewicht…) al geen Supermoto noemen, maar daar was in de loop van de tijd niet enkel enige vrede mee gevonden, ook de inschaling onder de noemer super-SM’s, hyper of megamoto’s kon enige goedkeuring genieten en derhalve mocht het fenomeen ‘asociaal dikke machine met een Supermoto-sausje’ blijven. Maar ja; eigenlijk was het te, natuurlijk. En veel te ver van ieders bed. Dus wat bezielt KTM dan om dit nieuwe gevaarte de naam SMT mee te geven? Zo mogelijk nog verder van de essentie, met niet alleen koffers, maar ook een ruitje, comfort (oh gruwel) en zelfs een toerzadel! Standaard! Om het nog erger te maken is de voorzijde ontdaan van het toch nog enigszins typerende hooggeplaatste spatbord wat plaats heeft moeten maken voor een strak aansluitend exemplaar. Je zou er de kriebels van krijgen.

En wat hou je dan over…tja. Vooropgesteld dat de machine onderhuids hopelijk nog enigszins in oude luister is gebleven kunnen we stellen dat we het hier hebben over een redelijk potent apparaat, hoog op de poten edoch voorzien van enig comfort en legio bagagemogelijkheden. Klinkt bekend? Triumph heeft ook iets dergelijks en noemt het Tiger.. Buell gaat voor de naam Ulysses en BMW, schrik niet, voert de letters GS fier en trots. Voordat je het weet heb je te maken met een Allroad. Eentje die niet eens overweg kan met serieus onverhard, met die straatbandjes. Maar laat bijvoorbeeld een Tiger ook op dergelijke wielen staan… en de allroadmarkt is dan ook al jaren hot. Sterker nog; in deze hoek is uiterlijk ondergeschikt en vallen consumenten massaal voor het gedrocht wat BMW GS heet! Dat moet beter kunnen volgens KTM en ziedaar: de ontstaansgeschiedenis van de SMT. En het moet gezegd worden: het is ze gelukt. Cum laude zelfs. Leek het schier onmogelijk om de BMW op uiterlijk vlak voorbij te streven, in deze epische strijd tussen twee voormalig ingezetenen van het Babenbergerse rijk is het weeral de zuidelijk gelegen partij gelukt de vlag in victorie omhoog te steken.

SM-extra

Maargoed, voordat we gaan zitten vijven en zessen over het uiterlijk; belangrijker is hoe het rijdt. En met de verleden jaar als zeer positief ervaren ‘standaard’ SM als basis moet dat wel goed zitten. Dat klopt dan ook al snel zodra je plaats neemt op het apparaat. De eerste indruk doet nog het meest denken aan een kruising tussen de SM en een Allroad, dus dat eh… klopt wel eigenlijk. Parbleu! Nog eens terugdenkend aan het vroege voorjaar van 2008, de Adventure… wat was daar ook weer mee? Superfiets en zelfs potenter dan de allroadverpakking waar kan maken? Heb me toen hardop af zitten vragen hoe zo’n motor zou werken met een set serieuze wegbanden eronder en warempel: wat hebben we hier? Interessant… de bolle tank, de kleine opbouw voor tellerbehuizing en (het blijft raar) ruitje geven in combinatie met het iets diepere zadel een overtuigend idee ‘in’ de motor te zitten, al werkt de hoogte van het geheel dat weer enigszins weg. Evengoed ontkom je al direct niet aan het gevoel hier heel veel mee te kunnen.
De eerste plannen de Alpen te bestijgen en vervolgens nonstop door te jagen richting Pyreneëen krijgen vorm…