Vergelijk: Aprilia Shiver en Triumph Street Triple
Verandering van spijs
Inhoudsopgave |
---|
Vergelijk: Aprilia Shiver en Triumph Street Triple |
Pagina 2 |
Pagina 3 |
Pagina 4 |
Pagina 5 |
Pagina 6 |
…doet eten, Aldus het gezegde. En in veel gevallen gaat dat ook echt op. Immers, teveel van hetzelfde is knap dodelijk voor smaakpapillen, creativiteit en alles wat er vervolgens nog uit voort moet komen. Eenheidsworst slaat dood, routine en depressie staan in veel boeken in hetzelfde hoofdstuk. Tijd dus voor een frisse wind.
Tegelijkertijd hebben we het wel nog steeds over motoren natuurlijk, en dat betekent omzetcijfers, liefst zo veel mogelijk. Dus meng je je als fabrikant wel in zoveel mogelijk segmenten en de populaire worden niet overgeslagen. Uiteraard zijn Supersports, Superbikes en dikke nakeds uitermate populair, maar de echt grote aantallen worden tegenwoordig omgezet in de naakte middenklasse. Dus wat doe je dan; nóg een 600 cc viercilinder erbij? Zowel Aprilia als Triumph hebben duidelijk ingezien dat dat niet de meest verstandige keus is; de Britten met hun TT600 Supersport nog wel op de meest schrijnende wijze, maar daar hebben ze van geleerd; zet een uniek model op de markt die zich wél kan meten met de concurrentie en je hebt een knaller: en ziedaar de Daytona 675…
Dat dat trucje vaker werkt blijkt: we kijken inmiddels naar een Appelgroene uitvoering van een verrukkelijk apparaat, geflankeerd door een zilvergrijs stukje design op wielen van achter de Dolomieten. Ook Aprilia heeft uiteindelijk de weg gevonden naar de populaire naakte klasse; en dit keer niet met de bedoeling alles en iedereen van de kaart te vegen zoals de tuono wel graag zou willen. De Shiver is andere koek; gedistingeerd uiterlijk, knappe techniek en een veel rustiekere doelgoep. Bijna on-Aprilia, maar ze menen het. Met een cilinderinhoud van 750 cc moet er goed mee te komen zijn met de 600 cc viercilinders uit Azië. Maar Triumph vindt dat ook en gooit zijn 675 cc driecilinder weer in de strijd. Een mooie gelegenheid voor ons om deze twee eens samen te nemen. De japanse eenheidsworst is saai en over zijn piek; het is de beurt aan de Europese tegenaanval. Of krijgt de routine en ervaring met deze klasse toch de bovenhand? Laten we eerst de nieuwkomers maar eens apart belichten.
Tekst: Els Esseling
Foto's: Vincent Burger, Ed Smits