Rijimpressie Buell 1125 CR

Nog net bekomen van de cultuurschok die de 1125 R teweegbracht, komt Buell aanzetten met het kale broertje, de Caféracer. Nog gekker! Alsof de tweecilinder het in gebikini´d jasje nog niet goed genoeg zou doen, komt eigenwijs Erik met nog een maffer apparaat. Niet dat we dat erg vinden, uiteraard. Laat maar eens zien wat voor koekie dit is.

Zoals we weten –en heel eenvoudig terug kunnen lezen- is de 1125 R baanbrekend voor Buell. Voorbij zijn de dagen dat de motoren voortgestuwd werden door een Amerikaanse langeslag V-twin, voortaan ligt tussen de ultrakorte tank/framebuizen een zelfbedacht, in Oostenrijk ontwikkeld hoogtoerig en hoogvermogend blok. En wat een kanon is het dan ook…Bertha is er niks bij. Even gauw 145 pk aanslingeren en je bent blij dat je je zo goed schrap kunt zetten. En dan komt uiteraard de rest nog. De zithouding, ergonmie, geometrie, stroomlijn en alle ontelbaar vele eigenwijze oplossingen voor problemen die hetzij aan de basis liggen van de nieuwe originele aanpak, hetzij eruit voortvloeien en vervolgens het hoofd geboden zijn. Love it or hate it, Buell doet het zoals enkel Buell het kan.

Maar dan zit je uiteindelijk alsnog met ‘slechts’ een gekuipte tweecilinder met veel vermogen. Hoe apart ook, ‘love it’ is maar aan een klein deel van de bevolking besteed en dus dient er keus te zijn. meer keus is meer kleine delen, is uiteindelijk een groot deel. En ziedaar; de eerste variatie op de R, de ‘kale’ Caféracer. En meteen weer typisch Buell, waarom zou je een simpele naked op de markt brengen als je in en veel kleinere niche een veel grotere impact kunt maken? Geen Tuono-actie dus maar een Caféracer.
En dan kan je, net als Ed, zeggen dat dit geen caféracer is, dat die Engels moeten zijn of iets uit die buurt en er zus of zo uit moeten zien “Die Voxan Black Magic, dát was een caféracer” maar dan mis je het punt. De Buell mag er dan wat ‘te modern’ uitzien voor veel caféracerfans, maar in feite is een caféracer niets anders dan een redelijk hoog vermogende motor zonder opsmuk of kuip, gemaakt voor soplichtsprints en rondjes om de….kroeg. In dat perspectief bekeken past de Buell naadloos in het plaatje. Want in tegenstelling tot wat andere fabrikanten vaak plegen te doen heeft Buell eer geen moment aan gedacht het vermogen op de kale uitvoering in te dammen. Ben je gek. Sterker nog, dankzij de net nog iets kortere overbrenging gaat de CR in de  praktijk nog net even harder van zijn plek, precies wat je nodig hebt dus! Kuip is achterwege gelaten, in plaats daarvan heeft de CR een apart, erg gemeen neusje gekregen waarbovenop zowaar een heus M-vormig (Clubmanstuur in Buellspeak) stuurtje prijkt. Hoezo; ‘geen gevoel voor nostalgie’?

Tekst: Vincent Burger
Foto's: Vincent Burger, Ed Smits