Test: Suzuki GSX-R1000K5

De verwachtingen waren hoog gespannen, iedereen had het erover. Wat zou Suzuki doen? Nadat zowel Honda, Kawasaki als Yamaha in 2004 hun troefkaarten op supersport gebied hadden blootgelegd in de vorm van volledig nieuwe 1000cc machines bleef Suzuki geheel naar traditie enigszins achter met noviteiten.

 Belaagd
De oude, nauwelijks geupdate GSX-R1000 moest het gaan opnemen tegen een heel stel jonge lefgozers. Afgetraind, droog tot op het bot en ieder gewapend met 1000cc aan spieren. En bovendien allen doordrongen van de ambitie om de supersport troon over te nemen. De GSX-R1000 zou het wel eens zwaar kunnen krijgen zo dreigden de voorspellingen. De koning van de zware supersportklasse werd belaagd.

 Maar...., de oude Gixxer hield stand, kende de klappen van de zweep, was nog steeds in goede vorm en liet zich niet verschalken door de concurrentie. Toegeven, de rest eruit lopen kon niet meer, die tijd was voorgoed voorbij. Maar bijhouden kon nog steeds. Weliswaar zo nu en dan met wat meer moeite dan in eerdere dagen maar het ging. De oude was weliswaar geen leader of the pack meer, maar was wel in staat zijn plaats op de rangorde met succes te verdedigen. En bovendien: er zou een opvolger komen. Een regelrechte nazaat. Doordrongen van pure Gixxer genen en fitter en sterker dan ooit. De oude kon tevreden en gerust zijn. Nog heel even dan was het zover. De supersport troon zou behouden blijven met

Tekst: Stefan Meijer.
Fotografie: Kars "TLR-dude" Pepels / Stefan Meijer