Test: Cagiva Xtra Raptor

Eigenlijk zijn wij mensen maar rare wezens. We gaan er prat op dat we erg zelfstandig (of soms wel individualistisch) zijn, maar in weze zijn we niets meer dan een olifant. Een kuddedier dus. We zijn vooral gewend om platgetreden paden te bewandelen en proberen zoveel mogelijk elk risico te elimineren waaraan we kunnen worden blootgesteld. Het is dus niet zo vreemd dat onze mening dan ook voor 80% wordt bepaald door de eerste indruk, iets waar op allerlei fronten gebruik van wordt gemaakt. Op de sollicitatiecursus, op een datingcursus, overal wordt je op het hart gedrukt: de eerste klap is een daalder waard. Heb je je tanden gepoetst, ziet je haar er goed uit, ben je okselfris, heb je nette kleren aan? We proberen er zo goed mogelijk uit te zien, om bij die ander een goede eerste indruk te maken.

 Geen kuddedier
Maar wat als de eerste indruk totaal anders is dan wat er werkelijk achter zit? Seriemoordenaars zien er juist uit als doodnormale mensen en mensen met een zeer extravagant uiterlijk blijken vaak juist heel erg sociaal te zijn. Punkers zien er misschien angstaanjagend uit, maar zijn helemaal niet agressief. Ga naar een gemiddeld bikertreffen en het aandeel lang haar / tatoeage zal groot zijn, maar er zal niet snel een onvertogen woord vallen. Mensen die er anders uitzien doen dit vaak alleen omdat ze zich willen afzetten tegen de gevestigde orde, of omdat men niet met de massa mee wil lopen als een olifant in zijn kudde. Zoals mijn vader vroeger ooit al zei: "Blaffende honden bijten niet".

Ik ben geen grijze muis
De Cagiva Xtra Raptor is eigenlijk een soortgelijk verhaal. De motor heeft zondermeer één van de meest extravagante voorkomens in de motorwereld van dit moment, waarmee men bij Cagiva duidelijk een statement heeft gemaakt. "Ik ben geen grijze muis, ik ben niet burgerlijk en saai. Zoals mij zul je ze niet vaak zien." Dat laatste is zowieso een feit, want met een gelimiteerde oplage van 999 stuks zul je deze motor inderdaad niet vaak tegenkomen. Eventjes konden wij genieten van het gezelschap van dit exorbitant monster, wat voor ons net voldoende was om de ware aard van het beestje te achterhalen.

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Anita van Rooijen