Capirossi kondigt afscheid aan

De Nederlandse racefans zullen nog met gemengde gevoelens terugkijken op Capirossi's debuut in de 125cc, die in zijn debuutjaar 1990 de wereldtitel voor de neus van Hans Spaan wist weg te kapen en daarmee de jongste 125cc wereldkampioen, al dan niet als debutant, werd. Met dank aan met name de Italiaan Fausto Gresini, die Spaan in de laatste wedstrijd in Australië dusdanig in de wielen reed dat Capirossi de wereldtitel niet kon ontgaan.

Capirossi wist zijn wereldtitel het daaropvolgende seizoen te prolongeren, om een jaar later de overstap naar de 250cc te maken. Het zou tot Assen 1993 duren voordat Capirex zijn eerste overwinning in de 250cc zou scoren. Vijf jaar later behaalde Capirossi zijn enige wereldtitel in de 250cc, na in 1996 een teleurstellend seizoen in de 500cc te hebben gereden. In 2000 maakte Capirossi opnieuw de overstap naar de 500cc, waar hij voor het Emerson Pons Honda team als teamgenoot van Alex Barros ging rijden.

In 2003 maakte Capirossi de overstap naar het debuterende Ducati en wist de GP3 Desmosedici al in het eerste seizoen, tijdens de Grand Prix van Catalunya, naar de overwinning te rijden. Drie jaar later was Capirossi een serieuze kandidaat voor de wereldtitel, maar werd tijdens diezelfde Catalaanse Grand Prix door teamgenoot Sete Gibernau bij de start hard van de baan gekegeld, moest daardoor enkele wedstrijden missen en zag de wereldtitel aan zijn neus voorbij gaan.

In 2008 maakte Capirossi de overstap naar het Rizla Suzuki MotoGP team, waar hij drie jaar voor zou rijden. Het afgelopen jaar werd echter duidelijk dat het Rizla team nog maar met een rijder aan de start zou komen, waardoor Capirossi moest uitwijken naar Pramac Ducati, waar hij dit jaar een teleurstellend seizoen doormaakt. Van de negen starts wist hij slechts zes wedstrijden uit te rijden, met als beste resultaat een 9e plaats in Catalunya. Aan het eind van dit seizoen zal een eind komen aan deze indrukwekkende Grand Prix Carrière.

Loris Capirossi:
Het is een belangrijk moment in mijn carrière en de beslissing die ik heb gemaakt is het gevolg van veel wikken en wegen. Ik ben blij dat ik na 25 jaar, waarvan 22 jaar in de Grand Prix wegrace,  nog steeds een glimlach op mijn gezicht kan krijgen als ik afscheid neem, ondanks dat het moeilijk is om te weten het volgend seizoen niet meer te zullen rijden. Ik moet de vele, vele mensen die mij over de jaren heen hebben gevolgd, gemotiveerd en gesteund bedanken.
Zo ook Team Pramac, dat mij mijn laatste gelegenheid gaf om deel te nemen aan het wereldkampioenschap. Het spijt me dat ik dit seizoen geen beter resultaat heb neer kunnen zetten, maar ik heb nog alle vertrouwen in de rest van het seizoen. Motegi, Phillip Island en Sepang behoren tot mijn favoriete circuits en ik heb daar vele races gewonnen. Het zal moeilijk worden mijn 100e podium te scoren, maar ik zal vechten tot het eind.
Voor wat mijn toekomst betreft heb ik nog geen heldere plannen. Een ding is echter zeker, het zal niet op een racer zijn. Het is niet eenvoudig om deze beslissingen te maken, zeker na zoveel jaren. Ik ben er echter van overtuigd dat mijn nieuwe leven spannend zal zijn, net als het in het verleden was.