Nader bekeken: Suzuki GSX-S1000

Met zoveel foto’s die op dezelfde kruising van beide zijden van de nieuwe GSX-S1000 zijn gemaakt zou je haast gaan denken dat de in de Verenigde Staten gespotte GSX-S1000 door de Japanners vakkundig in scene is gezet. Tot in het kleinste detail is Suzuki’s aanvulling op het naked segment, waarvan tot voor kort werd gedacht dat hij als GSR1000 door het leven zou gaan, te ontrafelen.

Om te beginnen met de naam, waarmee Suzuki duidelijk de link met de GSX-R1000 wil leggen. Nu zou dat vijf jaar geleden een ijzersterke troef zijn geweest, maar anno 2014 is de GSX-R1000 wat topvermogen betreft de zwakste schakel in het 1000cc supersport segment. E


en introductie vijf jaar geleden zou ook veel logischer zijn geweest, zeker wanneer de naked was voorzien van een bullig blok als van de GSX-R1000 K5. Suzuki zou daarmee in een klap de Japanse concurrentie op grote achterstand hebben gezet.

Echter, waar het aanbod in het naked segment groeide als kool bleef het bij Suzuki angstvallig stil. Terwijl andere merken lieten zien dat er zeer zeker een markt voor was. Triumph’s Speed Triple was op het Britse eiland jarenlang de best verkochte fiets, Moto Morini’s Corsaro 1200 sloeg acht jaar geleden al in als een bom, Honda’s CB1000R kwam in 2008 toen motoren als de Yamaha FZ1, Kawasaki Z1000 en Aprilia Tuono al bijna als evergreen werden gezien. Om nog maar te zwijgen van de Monster die al meer dan twintig jaar door Ducati wordt gevoerd.

Door Suzuki werd het idee van de GSX-S1000 echter in de ijskast gestopt, als direct gevolg van de kredietcrisis die inmiddels meer dan vijf jaar geleden in de Verenigde Staten uitbrak en vrij snel de hele wereld in haar houtgreep had. Tegenover Suzuki France zouden de Japanners zelfs hebben gezegd dat er tot 2015 geen nieuws te verwachten was. Extra pijnlijk voor Suzuki is bovendien dat door BMW en KTM met de S1000R en 1290 Super Duke R de lat ontzettend hoog is gelegd. Een door ons gemeten topvermogen van 166 pk, tractiecontrole, instelbare rijmodi en ABS, zaken die een supersport niet zouden misstaan.

En dan zijn er nog de Italianen: Aprilia’s Tuono V4 wordt door velen als de meest extreme naked superbike gezien met in ieder geval het meest uitgebreide elektronicapakket dat identiek is aan dat van de RSV4 Superbike. Ducati heeft weliswaar een stapje teruggezet door de Streeffigher 1098 in te ruilen voor de Monster 1200, die met 45 pk voor de S versie en een uitgebreid elektronicapakket echter nog steeds behoorlijk goed kan meekomen. En dan is er nog de EBR 1190SX, die met 185 pk zelfs hetzelfde topvermogen als de 1190RX superbike heeft.

Is daarmee de GSX-S1000 op voorhand al uitgerangeerd. Heeft Suzuki té lang gewacht? Het antwoord zou wel eens verrassend kunnen zijn. De motor oogt - zeker in de gespotte blauwe kleurstelling - als braafste jongen van de klas, maar zou daarmee best wel eens die wolf in schaapskleren kunnen zijn. Het sterk van de GSR750 a
Boven de GSX-R1000 K7, onder de K9

fgeleide ontwerp oogt tamelijk rustiek, maar onder de verpakking schuilt wel behoorlijk wat GSX-R techniek.

Om te beginnen met het rijwielgedeelte dat nagenoeg identiek lijkt te zijn aan dat van de GSX-R1000 K7, Suzuki’s eerste model dat van instelbare rijmodi was voorzien. De verstevigingsrib tussen de bovenste twee ophangpunten ontbreekt, de achterbrug is ditmaal uit een deel gevormd en de zwarte coating op de voorvorkpoten ontbreekt, maar verder staat hier gewoon de 2007 GSX-R. Vooruit, op de remmen na die tegenwoordig door Suzuki bij Brembo worden ingekocht. Uiteraard voorzien van ABS.

Met het rijwielgedeelte grotendeels identiek aan de 2007 GSX-R1000 ligt het in de lijn der verwachtingen dat ook het K7 motorblok is gebruikt. (Het K9 -of jonger- motorblok is het zeker niet, aangezien in 2009 de versnellingsbak een stuk hoger is geplaatst.) Het blok van de K5 zou nóg een betere keuze zijn geweest, maar in tegenstelling tot het motorblok van de K7 voldoet het K5 motorblok niet aan Euro 3. Bovendien is de K7 met een topvermogen van 185 pk de krachtigste GSX-R en kan door middel van de DMS (Dual Mode Selector) de rijmodus worden aangepast. Tot slot is het motorblok van een zeer goed werkende antihop koppeling voorzien, maar dat had de GSX-R1000 K5 ook al.

Uit het ontbreken van een oliekoeler kan worden afgeleid dat het topvermogen van 185 flink is afgeroomd, maar als Suzuki dat heeft ingeruild voor koppel onderin en het blok daardoor nét zo bullig is als de beruchte K5, dan zal dát een van de sterke troeven van de GSX-S1000 zijn. Als Suzuki daarnaast -in navolging van de V-Strom 1000- ook nog een goed werkende tractiecontrole heeft toegepast, dan zal de GSX-S1000 -op papier althans- in één klap de beste Japanse 1000cc Naked zijn. En het de Europeanen misschien nog wel verdomd lastig kan maken, net als Kawasaki dat dit jaar -zo heeft ons de vergelijkingstest geleerd- met de Z1000 heeft gedaan.