Rob Hakvoorts column: Gedonder tijdens Clubrace

Pech met de mono

Goedendag lezers!  Even voor de duidelijkheid, ik rijd in 2 klassen. De Supermono klasse is namelijk de klasse waaruit ik ben overgestapt. Deze machine hebben we in de winter helemaal aangepast, vering en motor- blok, en we willen gaan strijden voor een plek bij de eerste 3 in het Nederlands Kampioenschap. Deze wedstrijd op Assen telde voor het Europees Kampioen- schap 41 inschrijvingen en een zeer hoog niveau.

Trainingen
Op zaterdagochtend was het om 11:00 zover, we mochten gaan beginnen aan de eerste kwalificatietraining. Ik had gehoopt op het nieuwe circuit van Assen een 1.58 als tijd te draaien. Ik ga de baan op en de vering is echt drastisch veranderd, het voelt veel stabieler in de bocht en het sturen gaat ook prima alleen loopt de motor niet zoals hij moet. Mijn motorfiets heeft 5 versnellingen maar ik kom met pijn en moeite in zijn 4e versnelling. Hij heeft niet genoeg kracht om door te trekken in toeren om naar zijn 5 over te gaan. Dit is op te lossen door er een groter tandwiel achterop te zetten. Hiermee creëer je meer trekkracht en minder topsnelheid. Ik kom mijn tweede ronde langs als ik op het pitbord al een 1.59 zie staan. Wauw, dat gaat pittig... Ronde op ronde weet ik me beter te vinden op de vernieuwde Yamaha en ik sluit mijn training af met een 1.55.4, goed voor een 3e trainingstijd in het Europees Kampioenschap! Mijn beste kwalificatie ooit. Ik sta 1,6 seconde achter de nummer twee Lex van Dijk, een grote naam in de motorsport, en ik sta 0.8 seconde los van de nummer vier. Dit ziet er veel belovend uit aangezien ik weet dat er nog veel meer inzit.

We passen de vering wat aan, de tandwielverhouding wordt veranderd en we gaan op naar training 2. Al gelijk voel ik dat de machine aan de voorzijde niet goed aanvoelt. Op het moment dat ik op het gas ga heb ik het gevoel dat hij voor onder me vandaan glijdt. Ik kan niet meer zo hard als vanmorgen en besluit wijselijk om de machine de pits in te sturen voordat er ongelukken gebeuren. De tijden van de eerste training worden bijna niet verbeterd en zo mag ik morgen vanaf de eerste rij, P4, starten. Ik bel met mijn veringsspecialist om te kijken wat hij vindt van het gevoel dat ik krijg van de machine en hoe we dit opkunnen lossen. Ik volg zijn advies op en we passen het een en ander aan aan mijn voorvering.

Sunday raceday
Zondagochtend hebben we in de ochtend een warm-up en ‘s middags de wedstrijd. Tijdens de warm-up valt het me al op dat de aanpassingen geen goede uitwerking hebben. Mijn machine voelt aan de voorzijde onstabiel en ik kan niet hard genoeg meer door de bochten. We besluiten het terug te zetten zoals het in de eerste training stond en maar te hopen dat het goed komt. Om 12:30 uur is het zover, met aan de hemel een brandende zon en om ons heen veel publiek. We rijden een warm-up lap en stellen ons op de grid. Eerste rij in een Europees Kampioenschaps wedstrijd, te gek! De paraplu-dame komt naast me staan zodat ik het niet te warm krijg en na een aantal minuten gaan we beginnen. Het licht springt op rood en is uit! Ik ben goed weg en duik als vierde de eerste bocht in. In de tweede bocht word ik naar binnen gedwongen en kom ik in het gras terecht. Mijn achterwiel gaat dwars en ik word van de pedalen afgeslingerd en een bijna high-sider is het gevolg. Wonder boven wonder weet ik de machine overeind te houden maar het kost me wel wat plaatsen. Ik duik gelijk in de achtervolging maar merk twee bochten later alweer dat de problemen met mijn vering terug zijn... Ik kan niet pushen en vroeg op het gas gaan. Mijn rondetijden liggen 5 seconden lager dan de tijd van gister, wat frustrerend. Ik kom in gevecht met mensen waar ik helemaal niet mee in gevecht hoor te zijn. Met nog drie rondes te gaan kom ik in een snelle rechterbocht (220 km/h) ik stuur in, mijn motor glijdt onder me vandaan en weer kom ik in het gras terecht! Wederom een wonder dat ik de machine na een curbstone, grasstrook, zandveld en grindbak de baan weer op krijg. Ik besluit om rustig mijn rondes uit te rijden en geen risico’s te nemen. Ik finish op een 13e plaats in het Europees Kampioenschap. Nog niet verkeerd, maar ik weet dat ik bij de top 3 had kunnen zitten en dat maakt het extreem zuur.

The aftermath
Op maandag 8 mei ben ik terug geweest naar Stamsnijeder, onze vering- specialist. Na een uur van discussiëren met 3 man, meten, praten en nadenken komen we tot de conclusie dat er eigenlijk met de voor vering niets mis is. Er moet iets na training 1 mis zijn gegaan wat het stuurgedrag dusdanig heeft beïnvloed dat ik niet meer normaal kon rijden. We dachten aan het binnenwerk van de voorvork, misschien een gescheurd frame. Maar wat blijkt, we hebben ons zo geconcentreerd op de voorkant dat we niet hebben opgemerkt dat er aan de achterkant bij de nieuwe schokbreker een bout is losgelopen. Deze stelbout bepaald de rijhoogte van mijn achterkant. Door de trillingen is deze bout langzaam los gedraaid en is de achterzijde van mijn motor langzaam 2 cm gezakt en ben ik de druk op mijn voorwiel verloren! Dit verklaarde het naar buiten “waaienâ€ÃƒÆ’‚ bij het uitkomen van de bocht! Wat een pech... Maar goed, zonder al teveel financiële schade kunnen we weer op pad, maar wat had het een mooie wedstrijd kunnen zijn! Het motorblok gaat nog even terug naar de tuner in Duitsland om ervoor te zorgen dat het blok het volle vermogen levert wat hij zou moeten leveren! Met gemengde gevoelens op naar de volgende wedstrijd. Ik heb bewezen dat ik mee kan komen met de Europese top, maar het moet nu toch wel eens een keer op zijn plaats vallen in de wedstrijd. Dat ik lekker kan strijden op een competitieve fiets die me niet in de steek laat. Ik heb er alle vertrouwen in dat we dat voor elkaar hebben voor de volgende wedstrijd. Vrijdag 26 mei rijden we met de Superstock op Eemshaven, de zaterdag en zondag erop strijd ik wederom op de Supermono ook op Eemshaven. Ik ga voor een top 3 positie in de Mono, en een top 10 in de Stock!! Ik hou jullie op de hoogte.

Sportieve groet, Rob Hakvoort

Rob"s Factsheet:

• Leeftijd: 21 jaar
• Gewicht: 69 kilo
• Burgelijke staat: Vrijgezel
• Hobbies: Sporten, motorrace, auto"s en motoren
• Favoriete circuit: Spa Francorchamps en Assen
• Doelstelling 2006: Strijden voor podiumplaatsen in zowel Superstock600 als Supermono

De carriëre van Rob Hakvoort in vogelvlucht:

• 2005: Supermono, Yamaha TZ - 3e in het eindklassement ONK
• 2004: Supermono, Yamaha TZ - 3e in het eindklassement ONK
• 2003: Supermono, Yamaha TZ - 2e in het eindklassement ONK

Website: www.robhakvoortracing.nl