Peter Stijkel voortijdig thuis...

Einde aan het avontuur...

Peter Stijkel nam de lezers van Motorfreaks mee in zijn voorbereidingen voor zijn derde Dakar Rally. Hij vertrok eind december naar de Portugese hoofdstad Lissabon waar de Dakar 2006 van start ging. Samen met zijn Yamaha dook hij de Afrikaanse woestijn in een leek alles van een leien dak te gaan. Leek.. helaas, in de zesde etappe, van Tan Tan naar Zouérat sloeg het noodlot toe... WE ZIJN UITGEVALLEN.

Helaas is dit de tekst die van toepassing is voor de Dakar 2006 welke als motto had: ' We gaan naar Dakar '. De rally ging voor mij zeer goed van start, zonder enig probleem werd de technische en administratieve keuring doorlopen in Lissabon. Dat is niet vanzelfsprekend gezien het feit dat de ervaren teams van De Rooy en Bekx helemaal niet door de keuring kwamen en met al hun prachtige voertuigen huiswaarts moesten keren. Bijzonder jammer voor alle partijen dat dit zo is verlopen.

De organisatie plakt startnummers op de Yamaha

Aangekomen op het Afrikaanse continent trokken we via de oostzijde door Marokko. Het aantal stenen en keien op de specials was enorm. Omdat het windstil weer was bleef het stof van de voorgangers hangen wat resulteerde in een zicht van soms maar drie of vier meter. Een aantal deelnemers was helderziend en kon zonder gas terug te nemen door het stof rijden. Ik nam hier niet meer risico dan noodzakelijk en wachtte indien nodig wel even tot het stof voldoende was opgetrokken. Ik voelde dat de ervaring van de vorige rally 's mij voordeel opleverde. Er was geen angst voor de komende dagen, mijn dagindeling was goed en ik kon voldoende nachtrust nemen.

Dat laatste was vooral ook te danken aan de fantastische assistentie van Herman Buitenhuis en Richard Nolten die echter een paar nachten niet hebben geslapen. Het navigeren verliep boven verwachting. Het ontbreken van de GPS leverde voor mij nog geen grote problemen op. In het klassement stond ik op een plaats waar ik vooraf niet over had durven dromen.

Fans moedigen Stijkel aan in de tweede etappe

Ik voelde mij goed en dacht regelmatig aan iedereen die in gedachten of via Internet (Iritrack) mij volgde. Ik zei dan hardop in mijn helm 'We gaan naar Dakar'. Tot en met Tan Tan was ik nog geen één keer gevallen en ik wou proberen de motor ongeschonden in Dakar te brengen.

Het eerste echte probleem ontstond pas op de route van Tan Tan naar Zouérat. Ik vertrok 's nachts om 02.12 uur voor een verbinding van 336 km. De eerste 225 km was over de weg. Anderen hadden hier last van slaperigheid, ik niet. Helaas viel de Xenon verlichting uit na ca. 200 km en moest ik verder met de normale koplamp. Later bleek bijna iedereen het zelfde probleem te hebben gehad met de Xenon verlichting. Na ongeveer 225 km moesten we ruim 110 km in het donker door de woestijn. Navigeren was niet nodig want de route was met fakkels uitgezet.

Na ca. 90 km door de woestijn te hebben gereden ben ik waarschijnlijk door een steen onder mijn voorwiel uit de koers geraakt en ten val gekomen op allemaal stenen. Ik weet hier niet veel meer van. Ik ben even buiten bewustzijn geweest. Toen ik weer bij kennis kwam wou ik naar mijn motor lopen, maar ik zwalkte alle kanten op. Ik hoorde iemand zeggen dat hij iemand van de organisatie wou waarschuwen. Ik ben toen maar snel even gaan zitten. Een minuut later stond er iemand van de organisatie bij mij en ben ik opgestaan. Ik kon gelukkig stil staan maar stond nog wel met mijn ogen te draaien. Ik zei tot drie keer toe dat het goed ging en heb de motor weer opgepakt en ben met een scheef stuur doorgereden. Na ca. 20 km was het eind van de liaison en heb ik het stuur en de handkappen weer recht kunnen zetten. Het motorblok was niet beschadigd. Ik voelde dat ik mijn ribben en bovenbeen had gekneusd en heb dus maar even een paar pijnstillers genomen.

Een klein uur later ging ik van start voor de special. Als ik door een gat reed jeukte mijn ribben wel een beetje maar dat was wel uit te houden. De special was 444 km lang. Zonder problemen moest dat ruim voor het donker kunnen worden afgelegd. Mede door de val zat ik toch niet helemaal happy op de motor en besloot ik deze dag rustig aan te doen. Na ca 225 km was er een tankstop. Kort na het verlaten van de tankstop begon de motor rauw te lopen en af te slaan. Uiteindelijk stond ik stil. Het was nog vroeg op de dag (ca. 11.00 uur) Gezien het rauwe geluid controleerde ik gelijk het oliepeil. Op de oliepeilstok was geen olie meer aanwezig. Ik heb van alles nog geprobeerd maar de motor was niet meer tot leven te brengen. Een aantal Nederlanders is nog bij mij gestopt maar ook zij konden niets doen. Slepen over een afstand van ruim 200 km was niet mogelijk.

De assistentie auto's reden over een ander route welke niet ver van mijn route verwijderd was. Helaas was er via de satelliet telefoon geen mogelijkheid om contact met hen te krijgen. Men mocht officieel niet bij mij komen maar uitvallen of diskwalificatie komt op hetzelfde neer. Om 20.00 kwam de bezemwagen met chauffeur Frank uit Geneve. Toen hij mij zag zei hij 'not you again'. Er zijn vier bezemwagens maar ik trof voor de derde keer dezelfde. De volgende ochtend om 09.00 uur kwamen we aan in het bivak van Zouérat. Dakar was voor mij opnieuw ten einde. Wanneer de motor over een paar weken terug komt zal ik moeten kijken wat de oorzaak is geweest van het uitvallen van de motor. De spreuk drie keer is scheepsrecht bleek niet juist.

Achteraf gezien is dat ook niet zo vreemd want scheepsrecht is volgens het woordenboek 'recht voor schepen'. Wel eens een schip gezien in de woestijn? Met een vliegtuig van de organisatie ben ik vanuit Zouérat in Atar aangekomen, 's nachts om 03.00 uur met een taxi 450 km naar Nouakchott en een dag later met een vliegtuig via Parijs naar Schiphol. Ik zit nu thuis enorm te balen en te kijken naar de beelden van RTL 7.

Het had dit jaar moeten gebeuren en het gevoel was goed. De voorbereidingen en het materiaal zijn drie keer goed geweest, de vraag blijft dan ook waarom moest ik drie keer uitvallen met mechanische problemen?

De verongelukte Andy Caldecott 1964-2006 Copyright: RTL/P.Hatini

Het nieuws gisteren van het overlijden van de Australiër Andy Caldecott tijdens de 9e special was een schok. In Portugal heb ik nog met hem gesproken. Hij was 41 jaar en nam ook voor de derde keer deel aan de rally. De eerste keer heeft het hele dorp geld bij elkaar gelegd voor zijn deelname. Dit jaar zou hij eigenlijk niet deelnemen maar hij heeft vijf dagen voor de start van de rally een uitnodiging ontvangen van het Repsol KTM team om een vrijgekomen plek in te nemen. Vrijdag zal ik toch nog weer vertrekken naar Dakar om aanwezig te zijn bij de finish aan het Lac Rose. Ik zal daar aanwezig zijn met een dubbel gevoel.

Met vriendelijke groet, Peter Stijkel

Peter"s Factsheet:

• Naam: Peter Stijkel
• Leeftijd: 43 jaar
• Woonplaats: Harderwijk
• Werk: Bouwkundig schade expert
• Motor: Yamaha 450 2-trac met rally kit
• Ervaring: Motorcross, Enduro in binnen- en buitenland, 2x Egypte rally en 2x Dakar rally
• Doel: Uitrijden van de Dakar Rally
• Website: http://www.dutchorangeteam.nl