Mark Blums Column: het theorieexamen

Theorieopleiding A

Ik heb ervoor gekozen om vlak na het behalen van mijn “motorbeheersingâ€ÃƒÆ’‚ ook mijn theoriecertificaat in een soort van cursus te doen. Bij Hoekstra doen ze dit op een manier die heel erg dicht bij het werkelijke examen van het CBR ligt. Ik heb mij laten inschrijven voor een cursusdag bij Hoekstra. Zij hebben (als een van de weinigen in Nederland) een lokaal met een setting en de keuzekastjes zoals je het in het “echtâ€ÃƒÆ’‚ ook zal treffen bij je theorieexamen.

De bedoeling is dat ik vanaf "s morgens 9:00 uur tot 14:30 uur ga oefenen, daarna direct door naar het CBR om vervolgens om 15:00 uur het theorieexamen te doen. Ik had ver van tevoren al de boeken in huis gehaald om deze te bestuderen, ook kreeg ik van een goede vriendin een CD met daarop proefexamens. Deze heb ik natuurlijk wel doorgenomen en bestudeerd maar door drukte en en andere dingen die er tussen kwamen niet goed genoeg. Ik heb van de 20 proefexamens die op de CD staan er 6 volledig afgemaakt en daarvan had ik er twee voldoende, dit om je even een idee te geven hoe ik er op dit moment voor sta.

Oke, we gaan terug naar het begin. Ik kom om 8:45 uur bij Hoekstra binnen en daar zie ik iemand met wie ik ook de cursus motorbeheersing gedaan heb. Ook hij komt voor dezelfde theoriecursus. Als de groep compleet is gaan we naar het lokaal en we nemen allemaal plaats bij ons naambordje (ja, gereserveerd). Onze instructeur/leeraar voor vandaag is Hans en hij begint zijn verhaal heel basic. De volgorde van voorangsvoertuigen, de verkeersborden, diverse situaties, etc. Dit is allemaal goed te volgen en dit snap ik gelukkig ook!

Bij de eerste oefenexamen ging het mis en ik kon zeven fouten op mijn naam zetten. Gelukkig was ik niet de enige, 90% van de klas had meer dan zes fouten. Dit examen wordt na het maken ervan uitvoerig besproken en de foto’s worden stuk voor stuk nader toegelicht. Het tweede examen gaat een stuk beter, slechts vier (domme) foutjes. “Goed, we gaan nu de meerkeuze en open vragen er aan toevoegen.â€ÃƒÆ’‚ zegt Hans. Dat is waar ook, we hadden alleen maar ja/nee vragen gehad tot nu toe.

Toen ging het snel bergafwaarts met mijn uitslagen: vijftien fout, tien fout, het werd er niet bepaald beter op en de moed zakte me dan ook behoorlijk in de schoenen. Ondanks dat werd ieder examen achteraf besproken en uitgelegd. Dan had ik zoiets van “Oh ja... natuurlijk!â€ÃƒÆ’‚ maar toch bleef het de volgende examen niet hangen en maakte ik rustig dezelfde fout nogmaals (iets met een ezel?). Naarmate de cursusdag eindigde had ik al met al voor één examen een voldoende, de rest allemaal onvoldoende! Ik probeerde nog positief te blijven maar je kan je voorstellen dat ik niet met een gerust hart richting het CBR aan het rijden was. Daar aangekomen moesten wij eerst onze inschrijfkaarten inleveren en aan de hand daarvan kregen wij een tafelnummer dat we moesten onthouden. Na een paar minuten wachten was het dan zover, we konden het lokaal in.

Ik nam plaats achter tafel 19 en probeerde nog even rustig adem te halen want ik voelde mijn hart al sneller kloppen. We zaten met een volle zaal (45 personen) en na controle begonnen we met 3 proefvragen, dit om te controleren of de kastjes het deden. En dan gaat het beginnen, totale stilte in de zaal en de eerste vraag verschiijnt op het scherm. Eigenlijk voelde de eerste 15 vragen goed en deze wist ik met de volle 100% te beantwoorden. Toen begon ik bij een aantal vragen te twijfelen en ik had er zelfs een aantal gecorrigeerd, meestal moet je dat niet doen want je eerste keuze schijnt meestal de juiste te zijn maar toch kon ik het niet laten en moest ik hem wijzigen.

De laatste vraag was een twijfelgeval, deze hadden wij namelijk ook behandeld bij Hoekstra. De volgende situatie: een motor rijdt op een weg die voorzien is van een drempel die niet over de hele breedte van de weg loopt. De vraag: “Mag de motorrijder deze drempel aan de zijkant langsrijden?â€ÃƒÆ’‚ Deze vraag kon Hans bij Hoekstra in de ochtend ook niet met volle overtuiging antwoorden. Een andere deelnemer vertelde dat dit niet mocht en met dat antwoord in gedachten heb ik dus nee geantwoord op deze vraag.

Na de laatste vraag werd een er hoop gezucht en gepuft, ook ik deed daaraan mee want ik had het idee dat ik direct een vervolgafspraak kon maken. Het controleren van alle examenvragen duurt ongeveer 10 minuten maar het lijkt wel een uur. Natuurlijk worden links en rechts de meeste vragen wel besproken en het meerendeel heeft er een slecht gevoel over. Dan komt er iemand terug lopen met twee stapels. Er zijn er dertien gezakt, deze worden eerst genoemd en mogen dan hun formulier met foto ophalen en de zaal verlaten. Ze begint met opnoemen 3, 5, 7, 12, 13, 15... mijn hart bonst zowat mijn keel uit! Na nummer 15 telt ze verder met nummer 20, 22, 23, etc.

Ik kijk links en rechts van me en zie twee stralende gezichten, en ik zit er tussen! Ik knijp in mijn vuisten en slaak een kreet van verlichting, nu kan ik mij gaan concentreren op het onderdeel “verkeersdeelnameâ€ÃƒÆ’‚.

De eerste afspraken zijn al gemaakt dus de volgende keer zal ik mijn wegervaringen met jullie delen. Tot dan!