Moto Gymkhana competitie: ronde drie

Benieuwd? Ja, benieuwd!

Na onze recente ervaring met de Brammo Empulse R wisten we één ding zeker: hier moeten we méér mee doen. Een perfecte gelegenheid hiervoor was de derde ronde van het NK Gymkhana die zich aanstonds aandiende. En een paar telefoontjes later was het geregeld. Uiteindelijk bleek deze ronde vol verrassingen te staan…
Natuurlijk niet in de laatste plaats vanwege de ‘nieuwigheid’ van de Brammo, voor velen de eerste kennismaking met een elektrische motorfiets “in ’t echie” en sowieso de eerste keer elektrisch gymkhana. Je kunt dus makkelijk zeggen dat alle ogen gericht waren op de Brammo…

Niet dat de motor ‘wel even’ zou weglopen met de eerste plaats, daarvoor ken ik de prestaties van de motor – en die van de concurrentie – al te goed. Maar de Empulse zou toch wel een goede eerste indruk moeten kunnen achterlaten.
Ondertussen is het ook nog steeds een gewone wedstrijddag, wat betekent dat het parcours opnieuw van een ander kaliber is en niet vergelijkbaar met voorgaande edities. De beschikbare ruimte is weer optimaal ingedeeld, wat resulteerde in een van de moeilijkste routes tot nu toe. Veel variaties, een paar valkuilen en op sommige plaatsen zo krap dat je je vooraf al af kunt vragen of je de kortste route neemt of misschien beter direct een omweg omdat dat sneller is. Die ingewikkeldheid zou dan ook –vooral in de eerste heat- scherprechter blijken voor een bovengemiddeld aantal deelnemers.

Sturen doet ie wel, maar het mag nog wat krapper

Tijd voor de Brammo. Behalve het karakter van de motor op de openbare weg en een redelijk gunstig aanvoelend zwaartepunt en stuurgedrag mocht de motor zich nu gaan bewijzen voor Gymkhana… en is dus toch duidelijk iets anders dan rijden onder gewone omstandigheden. Nou valt er aan een elektrische motor weinig warm te rijden behalve de banden, dus dat was snel gedaan tijdens het opwarmen. Al blijkt wel snel dat het qua krap sturen nog niet eens zo soepel gaat… nou is het uiteraard opnieuw een nieuwe motor en zijn de grenzen onbekend – en dient de motor liefst krasvrij weer teruggegeven te worden- toch kost het opvallend veel moeite om écht krap te draaien. Wat body language en veel leunen schelen wel, maar er blijven vele centimeters onbenut die er zomaar niet uit te draaien zijn. Normaal gesproken is een té gretige stuuruitslag niet wenselijk, in het geval van de Empulse had een klein beetje meer niet misstaan. Maar het kan ook aan openbaring twee kunnen liggen: het initiële oppakken.

Daar zit namelijk het grootste verschil tussen een elektrische en een benzinemotor, de laatste draait altijd stationair of meer. Dat is zelfs nog hoger en lager te stellen, waardoor je altijd trekkracht overhoudt. In het geval van gymkhana heb je daar veel aan en doe je daar veel mee. Het hele idee achter een elektrische motor is dat deze niet af kan slaan en dus ook geen stationairtoerental nodig heeft. Met als gevolg: uit is ook echt uit. Als gevolg daarvan heb je met het krappe manoeuvreren van gymkhana keer op keer opnieuw het gas opendraaien vanaf nul. Van geen aandrijving naar iets is vaak het meest tricky deel voor een motorblok; dat is met stunten idem. De koppeling van de Brammo is hier ook niet voor ontworpen en het is dus ook niet aangenaam daar veelvuldig gebruik van te maken. Komt ook bij dat de elektromotor totaal nieuw aanvoelt in dit gebied en enig vergelijk dus moeilijk te maken is. Samengevat: een boel onbekendes. Niet dat we daar Brammo echt de schuld van kunnen geven, de motor werkt gewoon prima. Maar het is wél een nadeel in dit geval.

Die onzekerheid, of liever onduidelijkheid, versterkt nog eens het stuurgedrag bij lage snelheid waardoor er dus niet voldoende krap gedraaid kan worden. In de wedstrijd is dat dan ook het grootste obstakel en wordt om daaromheen te rijden veel tijd verloren.

Maar het is niet alleen voor ondergetekende een zwaar parcours. De route is zo ingewikkeld dat meerdere concurrenten tijdens de eerste run één of meer keren de weg kwijtraken waardoor ze of veel tijd verliezen, of uit frustratie maar gewoon opgeven. Wat resulteert in een mooie derde plaats in de tussenstand voor Brammo. Maar wel met drie strafseconden én op ongeveer een minuut afstand van de nummer één. Niet echt iets om trots op te zijn.

Frustraties en een slecht humeur zijn dus het logische gevolg, er moet iets gebeuren. Nog wat oefenen op het opwarmparcours geeft enige verlichting, zij het veel te weinig. Zelfs een veel betere tweede run die zomaar vijf seconden sneller blijkt stelt me maar een klein beetje gerust. Prima prestatie van de motor en het is significant veel winst, maar gezien de uitgangstijd ben ik er nog altijd niet gerust op. Dat duurt nog lang en mijn tijd blijft dan ook nog verrassend lang hoog in de tussenstand staan, maar uiteindelijk weten ook de concurrenten nu wél goed te rijden en drukken dus direct hun naam boven de mijne. Zesde…

We hebben opnieuw alles gegeven, maar er is eveneens nog een lange weg te gaan. De Empulse heeft zich prima gehouden maar kon sommige eigenschappen niet onopgemerkt houden. Wat rijden en sturen betreft zit er vast nog wel meer in wat met wat oefening en een andere aanpak voor een deel verbeterd kan worden, maar of een elektrische motor die zó gebouwd is als deze het ideale gymkhana wapen is tegen de benzinemotor… het is nog even de vraag. De ontwikkeling gaat razendsnel, dus wie weet doet iemand binnenkort een uitvinding die alle problemen oplost.

De nummer één, twee en drie van deze ronde. Ze gaan hard...

Héél hard. Maar een stijl!

Tekst: Vincent Burger
Foto's: Vincent Burger, Daphne van Elswijk